نیکلای بونال در صفحات « Boulevard Voltaire» می نویسد: والری ژیسکار دستن ، رئیس جمهور فرانسه را می توان در سالهای حکومتش به دلایلی مورد انتقاد قرار داد، اما اینکه او در مبارزه خطرناک و عجیب و غریب که از سوی باراک اوباما و آنگلا مرکل به او تحمیل شد از ولادیمیر پوتین حمایت کرد جای احترام دارد.
در سال 2012 میلادی ژیسکار دِستن بنا به دعوت شخصی ولادیمیر پوتین در جشن 200-مین سالگرد نبرد « بورودینسکی» شرکت کرد. در آن زمان، رئیس جمهور سابق فرانسه که رسانه های آمریکایی او را قدرتمند ترین شخصیت جهان نامیدند، گفت: « فرانسه و روسیه در زمان دو جنگ جهانی در یک جبهه جنگیدند… ما وقت بیشتری صرف معاشرت با یکدیگر کردیم تا جنگ با یکدیگر، زیرا در واقع افراد خردمند همیشه خواهان نزدیکی فرانسه و روسیه بودند. فرانسه تقریبا همیشه شریک استراتژیکی روسیه بوده است».در حالی که نزدیکی با انگلو ساکسون ها فقط شکست و تحقیر برای فرانسوی ها ببار آورد. به نوشته ژرژ برنانوس (نویسنده فرانسوی و شرکت کننده جنگ جهانی اول ، منتقد آتشین اندیشه های بورژوازی که به عقیده او باعث افت فرانسه در سال 1940 میلادی شد) ابتدا آنها می خواهند به خاطر دمکراسی «سینه ها چاک بخورند» و بعد صورت حساب سوراخ شدن اونیفورم را ارسال می کنند.
فرانسوآ رنه د شاتوبریان (نویسنده و دیپلمات قرن 19 فرانسه که بریتانیا را « آلبیون موذی» نامید) قبل از آن در باره مناسبات روسیه — فرانسه قلمفرسایی کرده بود. او در خاطرات خود در باره مناسبات روسیه و فرانسه مطالبی نوشته است که دولت کنونی فرانسه می بایست از آنها الهام بگیرد.
شاتوبریان در باره روسیه نوشت: « علاقه متقابل روسیه و فرانسه محسوس است: فرانسه عملا رفتار طبقات عالی اجتماعی را به روسیه آموخت و آداب و زبان خود را به روس ها هدیه کرد. روسیه و فرانسه که در دو نقطه دور از یکدیگر در قاره اروپا قرار دارند و فاقد مرز مشترک هستند ، از میدان نبردی که بتوانند در آنجا بهم گلاویز شوند برخوردار نیستند و هیچگونه رقابت تجاری نیز بین آنها جریان ندارد و طبیعتا دشمنان روسیه ( انگلیسی ها و اطریشی ها) نیز دشمنان طبیعی فرانسه هستند. در زمان صلح، وقتی کابینه « تویلِری» متحد کابینه سنت پطربورگ است ، هیچ چیزی نمی تواند در اروپا تکان بخورد. در زمان جنگ، اتحاد دو کابینه قوانین خود را به جهان دیکته خواهد کرد».
نیکلای بونال با اظهار تأسف در صفحات Boulevard Voltaire می نویسد که نباید به نتیجه گیری مشابهی در رابطه با دولت کنونی فرانسه و انتخاب کنندگان اعضای آن دست زد که تحت تأثیر تبلیغات ضد روسی رسانه های غربی قرار دارد. فقط باید به ماریا له پِن که چندی پیش سفری به مسکو داشت، آفرین گفت. البته این سفر نمی تواند فرانسه را کاملا «درمان کند» اما بهرحال بر اعصاب ترس از روسیه تأثیر خواهد گذاشت.
