گزارش و تحلیل

رشد پتانسیل نظامی ناتو

© REUTERS / Ints KalninsИстребители Норвегии (F-16) и Италии (Eurofighter Typhoon) на боевом дежурстве в небе Прибалтики
Истребители Норвегии (F-16) и Италии (Eurofighter Typhoon) на боевом дежурстве в небе Прибалтики - اسپوتنیک ایران
اشتراک
ناتو در حال گسترش نیروی های واکنش سریع خود است.

به زودی تعداد آنها از ۱۳هزار به ۳۰ هزار نفر افزایش خواهد یافت. بنابه اظهارات یِنس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو، دلیل این تصمیم، تغییرات چشمگیر وضعیت امنیتی در اروپا است.

دبیر کل ناتو مطمئن است که وقتِ آماده شدن با خطرات و تهدیدات جدید فرا رسیده است.  روشن است که به عقیده اروپایی ها و با همراهی واشنگتن، منبع این تهدیدات از مدتها پیش مشخص شده است. انگشت اشاره آنها به سوی روسیه دراز شده است. در مسکو، این اقدام و همچنین تمایل ناتو برای گسترش خود از طریق به عضویت درآوردن کشورهای شرق اروپا، از جمله جمهوری های سابق شوروی، کاملا منفی ارزیابی شده است. سرگئی یرماکوف، معاون مرکز اطلاعات تحلیلی تاوریدا وابسته به موسسه مطالعات استراتژیک روسیه می گوید که این برای اولین بار نیست که امریکا تلاش دارد تا از طریق ناتو، اختلافاتی که بین واشنگتن و مسکو بوجود می آید را حل و فصل کند:

"ایالات متحده با استفاده از مکانیسم های ناتو به عنوان یک ابزار سیاسی مناسب، از همکاری های متقابل و برابر بین روسیه و ناتو، جلوگیری می کند. استفاده از سیستم ناتو محور به عنوان زیر بنای امنیت اروپا، فقط روسیه و دیگر کشورهای غیر عضو در پیمان آتلانیک شمالی ضرر خواهند کرد."

بسیاری از سیاستمداران اروپایی در طول سال های پس از جنگ سرد، همیشه در حال تکرار این حرف بودند که چرا هنوز جهان به وجود ناتو نیازمند است؟ لذا با آغاز کاهش بودجه این پیمان، ناتو خیلی سریع به یافتن تهدیدات حاضر و واضح، نیازمند شد. به همین دلیل است که امروز روسیه و سیاست های آن، به ویژه توجه آن به بحران اوکراین، می تواند بهانه ای برای انواع گمانه زنی ها از سوی غربی ها باشد. سوالات بسیاری نیز پیرامون نیروهای واکنش سریع مطرح می شود که تجربه نشان داده است که آنها قادر به اثبات توانایی جنگی خود نیستند. تنها کشورهای حوزه دریای بالتیک هستند که به نحوی آرامش خود را حفظ کرده اند. علاوه بر این، آنها از هیچ فرصتی برای ابراز تهدید بودن روسیه، از دست نمی دهند. اما الکساندر میخایلوف، عضو شورای سیاست دفاعی و خارجی کشور، موضع روسیه را بسیار متعادل توصیف می کند:

"امروز ما باید نسبت به اظهارات رهبران ناتو درخصوص دشمن شمردن روسیه، کاملا آرام برخورد کنیم. اجازه دهید هر جور که دلشان می خواهد، فکر کنند. ما به دوست یابی نیازی نداریم. امروز، روسیه از توانایی دفاعی بالایی برخوردار بوده و وضعیت اقتصادی نیز به زودی تغییر خواهد کرد. چنین قدرت نمایی ای که ما امروز از سوی پیمان آتلانتیک شمالی شاهد هستیم، در درجه اول به ضرر خود آنها است. ما درک می کنیم که این چیزی به دنبال نخواهد داشت. بر فرض که آنها مخالفان خود را اعلام کردند. بعد چه؟ بعدی در پس آن نخواهد بود. آنها می توانند نقطه نظرات سیاسی متعددی را بیان کنند، اما من در اینجا هیچ مشکل خاص و جدی مشاهده نمی کنم. چرا که امروز کشورهای گوناگونی عضو ناتو هستند."

و این تفاوت بین کشورها باعث آشکار شدن نگرش متفاوت آنها نسبت به روسیه می شود. فشار امریکا هر از چند گاهی دلیلی برای بروز عدم درک شرکای اروپایی آنها می شود. سرگی یرماکوف در این زمینه می گوید:

"من می خواهم به این واقعیت امیدوار باشم که بالاخره اروپایی ها  درک کنند که بدون روسیه ایجاد امنیت واقعی در اروپا امکان پذیر نخواهد بود. بنابراین بر روی نظرات روسیه نیز باید حساب شود. نیازی به ابداع مکانیسم های جدید نیست. شورای ناتو — روسیه بر روی کاغذ، فعلا چنین مکانیسمی تلقی می شود. باید بر روی آن کار کرد. البته اکنون همه چی بستگی به چگونگی وقایع پیرامون اوکراین دارد. اما به نظر من اگر در چشم انداز آتی روابط بین روسیه و ناتو گرم نشود، حداقل می توان از سردتر شدن آن اجتناب کرد."

اولین نشانه از این گرم شدنِ بسیار جزئی، نشست وزرای امور خارجه کشورهای عضو پیمان آتلانیک شمالی- ناتو، در اواسط ماه مه بود. این واقعیت که یک روز قبل از برگزاری نشست فوق، جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا در سوچی با  ولادیمیر پوتین رئیس جمهور و سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، ملاقات کرد، علایم دیگری از  این گرم شدن است.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала