فدراسیون روسیه عضو تمام و کمال سازمان ملل متحد است، از این رو مسئولیت در ازای حفظ صلح و امنیت در جهان بر دوش روسیه نیز قرار دارد. بارها نظامیان روسیه همراه نمایندگان دیگر کشورها در رفع اجاق های تشنج در جهان کمک کرده اند. عملیات در خاک یوگسلاوی سابق، در آفریقا و خارجه نزدیک ثابت کرد که نظامیان روسیه می توانند مأموریت دشوار حفظ صلح در جاهایی که اقدامات نا عاقلانه می توانست به یک جنگ واقعی بیانجامد را بخوبی به انجام برسانند. کار ناظران روسیه در چارچوب گروه های سازمان ملل در خاور نزدیک و صحرای غربی، سودان و دیگر کشورها نیز حائز اهمیت است.
هدف اصلی مأموریت حفظ صلح سازمان ملل — جلوگیری از بروز خطراتی است که صلح جهانی را تهدید می کند و در صورت ضرورت از بین بردن این تهدیدات. همیشه نمی توان با اقدامات اقتصادی و یا سیاسی به این اهداف نایل آمد. اغلب اجرای عملیات اجبار به صلح ضروری می شود. روسیه شرکت فعالی در عملیات حفظ صلح تحت سرپرستی سازمان ملل دارد و از اصل کلی پیروی می کند: تصمیمات مربوط به انجام عملیات حفظ صلح و تأمین سرمایه آنها که توسط شورای امنیت سازمان ملل اتخاذ می شوند. نمونه های بسیاری گویای این امر است: کارهایی که حافظان صلح روسیه انجام داده اند جان هزاران نفر را نجات داده است.
الکساندر باودونوف نامزد علم سیاسی ، رئیس اتحادیه جوانان اور آسیا در این خصوص گفت:
کارایی عملیات حافظان صلح روسیه به عوامل زیادی وابسته است. در وهله اول، عوامل سیاسی: مقام نیروهای حافظ صلح، عملیات توسط چه کسی انجام می شود و کی آن را رهبری می کند ، طرح این گونه عملیات و اجرای آنها. در مواردی که روسیه اینگونه عملیات را خودش به اجرا می گذارد ، مثلا در چارچوب جامعه کشورهای همسود، ، مثل نمونه پردنسترویه، آبخازی، اوستیای جنوبی ، تلاش های حفظ صلح روسیه موفقیت آمیز هستند. در وهله نخست این موضوع در باره عملیات حفظ صلح در پردنسترویه صادق است که در آنجا واحدهای حافظ صلح روسیه توانستند بطور موثر مانع از بروز درگیری شوند. عملیات حفظ صلح روسیه در آبخازی و اوستیای جنوبی نیز تا زمان آغاز حمله گرجستان موثر بود. پس از آغاز جنگ بالاجبار نه تنها نیروهای حافظ صلح، بلکه نیروهای مسلح روسیه وارد عمل شدند.
ماجرای سال 2008 میلادی ثابت کرد که عملیات حافظان صلح سازمان ملل را همیشه نمی توان به عملیاتی که حامی صلح هستند و عملیاتی که کشورهای جداگانه را مجبور به صلح می کنند تقسیم کرد. کارهایی که روسیه به انجام می رساند نشان می دهد که هر دوی این جهات در هم گره خورده اند.
ایوان کونووالوف رئیس مرکز وضعیت استراتژیک در این خصوص گفت: وضعیت روسیه خیلی دشوار است. به عنوان مثال اوستیا، سال 2008 میلادی. آن عملیات را می توان عملیات وادار کردن به صلح دانست ، اما توانستیم از بروز جنگ جلوگیری کنیم. آنچه به مأموریت های دیگر روسیه مربوط می شود، روسیه در عملیات سازمان ملل شرکت می کند. اما اکنون فقط در سطح اعزام ناظران کار می شود. تنها جایی که واحدهای حافظ صلح روسیه باقی مانده اند، پردنسترویه است. در آنجا حفظ صلح به روسیه وابسته است. اگر واحدهای حافظ صلح روسیه آنجا را ترک کنند ، جنگ شروع خواهد شد.
الکساندر پِرِندژیف عضو انجمن سیاست شناسان نظامی در این باره گفت: روسیه منتها تلاش خود را به انجام رساند تا مأموریت حفظ صلح واحدهای آن کارا و به برقراری صلح و ثبات در نقاط استقرار واحدها بیانجامد. اگر به موضوع پرندسترویه توجه کنیم، این یک نمونه روشن عملیات واحدهای حافظ صلح روسیه است که توانستند مانع از بروز جنگ شوند.
کارشناسان متذکر می شوند که همانا روسیه در زمان حاضر، مسئولیت حفظ صلح و امنیت در اراضی کشورهای عضو جامعه همسود را به عهده دارد. این مأموریت ممکن است در وهله اول زیاد به چشم نیاید ، اما همانا این نکته ثابت می کند که واحدهای حافظ صلح روسیه بخوبی از انجام وظایف خود برمی آیند.
