تصمیم روسیه در گذاشتن نقطه پایانی در طرح « جریان جنوبی» برای خیلی ها در اروپا مثل تأثیر دوش آب سرد بود. به امتحان گذاشتن صبر مسکو با اعلامیه های پر سر و صدا یک چیز، دیدن نتایج کار خود چیز دیگری است.
اجرای طرح « جریان جنوبی» در شرایط کنونی غیر ممکن است. به گفته ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، موضع کمیسیون اروپایی اجرای این پروژه را غیر ممکن ساخت. اما انتخاب دردناک بلغارستان که به هیچ شکلی نمی توانست اجازه ساخت خط لوله را صادر کند، آخرین قطره ای بود که صبر مسکو را لبریز کرد. در مسکو بخوبی درک می کردند که بدون صدرو این اجازه، آغاز کارهای ساخت حداقل از نظر اقتصادی سودآور نیست و رسیدن به سواحل بلغارستان و توقف در آنجا احمقانه خواهد بود. رسیدگی به انگیزه هایی که بر طبق آن بروکسل بر بلغارستان فشار وارد آورد بی معناست. کاری که می خواستند انجام دادند. نتیجه اصلی چنین است: کارمندان اروپایی بازی خود را پیش می برند که هیچ گونه وجه مشترکی با سیاست واقعی اروپایی ندارد.
سرگی پراواسودوف رئیس انستیتوی انرژتیک ملی در این خصوص گفت: بروکسل، آن بخش از نخبگان اروپایی است که طرفدار آمریکا هستند. از اینرو آنها اصولا مخالف گاز روسیه در هر شکل ظهور آنند. اگر دست آنها باز گذاشته می شد، آنها هیچی نمی خریدند. ولی ساکنان کشورهای اروپایی و صنعت آنها بدون گاز چطور می تواند سر کند. اما این مهم کمتر از هر چیز دیگر آنها را نگران می سازد. آنها با درد جانفرسای روحی قبول می کنند که محتاج گاز روسیه هستند. ولی وقتی امکانی برای سرزنش « گازپروم» دست می دهد آنها با کمال میل از این فرصت استفاده می کنند. به ویژه که کشورهای جنوب اروپا بر خلاف آلمان، نمی توانند بطور مستقلانه از خود دفاع کنند. این کشورها در تضاد با منافع خود عمل می کنند و از اجرای پروژه های سود آور خودداری ورزیدند.
واکنش اروپایی ها به تصمیم مسکو زیاد طول نکشید. این حقیقت که بازار اروپا برای روسیه اهمیت خاص خود را ازدست می دهد به عنوان خطر واقعی تلقی شد. اروپا در صفحات روزنامه ها و مجلات برای جنگ واقعی آمده می شد. کمتر کسی به یاد آورد که همانا ضدیت اتحادیه اروپا، مسکو را وادار کرد از این طرح جذاب برای بسیاری از تاجران اروپایی دست بکشد.
تصمیم مسکو جهت اجرای طرح « جریان ترکیه» نیز جنجال بزرگی به پا کرد. خط لوله جدید باید از روسیه از طریق بستر دریای سیاه به سوی ترکیه کشیده شود. خط لوله جدید گاز به طول کل 1100 کیلومتر از 4 بخش تشکیل خواهد شد. در مرز ترکیه و یونان باید «هاب» مدرن گازی ساخته شود. آنچه به کشورهای اتحادیه اروپا مربوط می شود، آنها خودشان باید برای دریافت این گاز آماده شوند، هر خریدار در اراضی خود. هم اکنون می توان گفت که کشورهای معینی در اروپایی می توانند از این پروژه سود خوبی بدست آورند. مهم آن است که اشتباهات گذشته تکرار نشود.
رستم تانکایف کارشناس ارشد اتحادیه صنعتگران نفت و گاز روسیه در این خصوص گفت:
یونان که به دلیل تعداد زیاد نقاط ترانزیتی گاز را به قیمت بحد کافی گرانی از روسیه خریداری می کرد در صورت آغاز بهره برداری از « جریان ترکی» تخفیف بزرگی دریافت خواهد کرد. یونان ذینفعی زیادی در این پروژه دارد. پس از آنکه اتحادیه اروپا و بروکسل آرزوهای بلغارستان در باره سرمایه گذاری های بزرگ و افزایش جای کار را نابود کردند، آنها سعی می کنند یونان را با همین مسأله روبرو سازند.
بر طبق اطلاعات آخر ماه آوریل، کارهای ساخت خط لوله « جریان ترکیه» بر طبق برنامه ادامه دارد. قرار است در سال 2020 میلادی ظرفیت خط لوله گاز به 64 میلیارد مترمکعب گاز در سال برسد.
