کوزنیتسکی موست- یکی از قدیمی ترین خیابان های مسکوست. 5 قرن پیش آهنگران در آنجا زندگی می کردند. در نزدیکی آنجا، رودخانه « نگلینسکایا» جریان داشت که پل چوبی « کوزنیتسکی» بر روی آن ساخته شده بود. خیابان به نام پل، « کوزنیتسکی موست » نامیده شد. بمرور زمان، خانه های اشرافی جای آهنگران را گرفتند و رود کثیف را در زیر زمین پنهان کردند و پل باقیمانده غیر ضروری نیز دفن شد. در آن محل نه آهنگری باقی ماند و نه پلی، اما نام قدیمی حفظ شد.
اواخر قرن 18، خاندان تاجران فرانسوی در محله «کوزنیتسکی موست» مستقر شد و در آنجا تعداد زیادی دکان و مغازه گشایش یافت. تاجران که با پاریس در ارتباط بودند بهترین کالاها و البته گرانترین اجناس را برای اهالی مسکو تهیه می دیدند. لباس های پاریسی فوق العاده زیبا و گران بودند. کسب و کار فرانسوی ها که رونق زیادی گرفته بود با آغاز جنگ روسیه و فرانسه در سال 1812 میلادی مختل شد. ناپلئون به روسیه حمله کرد و مسکو را گرفت. آتش سوزی شروع شد که بخش اعظم پایتخت روسیه را نابود کرد. اما « کوزنیتسکی موست» تقریبا آسیبی ندید: سربازان فرانسوی از خانه ها ودارایی هموطنان خود محافظت کردند و در اطفای حریق به آنها کمک کردند. پس از بیرون راندن اشغالگران از روسیه، تجارت فرانسوی ها از سر گرفته شد.
در راهنمای سفر مسکو بسال 1826 میلادی در باره « کوزنیتسکی موست» آمده است: « ردیف های مغازه ها و دکان ها با انواع کالاها و اجناس… همه چیز خیلی گران است، اما برای خانمهای روس پیرو مد، جمله« در کوزنیتسکی موست خریدم»، جلال و شکوه خاصی به هر یک از کالاهای خریداری شده می بخشد».
تنوع کالاهای فرانسوی حیرت آور بود، در آنجا همه چیز می شد پیدا کرد — از مبلمان گرفته تا لباس. شایان ذکر است که از 18 سالن مد « کوزنیتسکی موست»، صاحب فقط یک سالن مد، روس بود.
« شیک ترین » خیابان مسکو همیشه با نوآوری های فنی پیش می رفت. در سال 1865 میلادی اولین چراغ های گازی در مسکو همانا در خیابان « کوزنیتسکی موست» کار گذاشته شدند و در سال 1886 میلادی چراغ های برقی جای آنها را گرفتند. در سال 1882 میلادی اولین « تلفنخانه» مسکو در آنجا پدیدار شد. کار در این اداره افتخارآمیز بود و اعتبار و احترام شخص را بالا می برد و البته حقوق خوبی هم به کارمندان پرداخت می شد. انتخاب کارمندان خیلی سخت بود. دختران جوان دارای تحصیلات عالی و مسلط به زبان های خارجی می توانستند در سمت تلفنچی کار کنند.
پس از انقلاب سال 1917 میلادی ، اکثر مغازه های «کوزنیتسکی موست» بسته شدند و تاجران فرانسوی روسیه را ترک کردند. جنگ داخلی در کشور بیداد می کرد. اهالی مسکو دیگر به فکر مد نبودند. انتظارات بازگشت به وضع گذشته اوایل ده 1920 میلادی بروز کرد. در آن زمان دولت ولادیمیر لنین « سیاست جدید اقتصادی» و قانونی کردن تجارت خصوصی را اعلام کرد. در خیابان « کوزنیتسکی موست» دوباره مغازه ها گشایش یافتند. بسیاری از اهالی مسکو فکر کردند که « دوران خوب گذشته» بر می گردد، اما آنها دچار اشتباه شدند. در سال 1931 میلادی دولت شوروی تجارت خصوصی را ممنوع اعلام کرد. مغازه های « کوزنیتسکی موست» ملی شدند و ادارات دولتی جای سالن های مد و « بوتیک» ها را گرفتند.
در زمان حاضر خیابان « کوزنیتسکی موست» همچنان خیابان « مد» مسکو باقی مانده است. اواخر دهه 1940 میلادی در خانه شماره 14، اتحادیه مد افتتاح شد. در آنجا نمایش مد برگزار و کلکسیون لباس ها برای نمایش آماده می شد. الکساندر ایگماند، مدلیر مشهور بیش از 50 بار نماینده اتحاد شوروی در نمایش های بین المللی مد بود و کت و شلوار های بسیار شیکی برای لئونید برژنف ، دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی می دوخت. آخرین کت و شلوار رهبر شوروی که در آستانه مرگ او در ماه نوامبر سال 1982 میلادی دوخته شد تا کنون در اتاق پرو آویزان است. اکنون مغازه لباس های درجه یک در ساختمان اتحادیه مد مستقر است.
پس از فروپاشی اتحاد شوروی بوتیک های گران قیمت و مغازه ها و رستوران های زیادی در خیابان « کوزنیتسکی موست» ظاهر شدند. دسامبر سال 2012 میلادی بخش بزرگی از این خیابان برای رفت و آمد وسایل نقلیه بسته شد و محل عابر پیاده شد. اهالی مسکو قدم زدن و گردش در خیابان « کوزنیتسکی موست» را دوست دارند که نمای تاریخی خود را حفظ کرده است. زمستان ها خیابان حال وهوای دیگری دارد، تزیینات مغازه ها، چراغانی و موسیقی جشن هزاران نفر را به آنجا می کشاند. در آنجا می توان از دیدن ساختمانهای قدیمی لذت برد و لباس های شیک و زیبایی برای خود خرید.
هم اکنون نیز، اهالی مسکو مثل همان سال های دور مغرورانه می گویند: « خریداری شده در کوزنیتسکی موست».
