در سازمان سیا واقعا تصور بر این بود که صدام حسین سلاح شیمیایی می سازد و از امکانات کافی برای ساخت سلاح بیولوژیک برخوردار است. علاوه بر این تصور می شد که برنامه های هسته ای این کشور از سر گرفته شده است.
مایکل مورل همچنین می گوید: «ما اطمینان داشتیم که اطلاعاتمان درست است، اما همه چیز اشتباه از آب درآمد. ما اشتباه کردیم، مثل همه سازمان های تجسس در دنیا».
مورل می گوید: «اگر من تمام اسناد مربوط به این جریان را که ماموران تجسس ما تهیه کرده اند بیاورم و به شما بدهم تا آنها را مطالعه کنید، شما هم به این نتیجه می رسید که صدام حسین سلاح کشتار جمعی در اختیار دارد. شما هم می گویید که همه استنادات واقعی هستند. بسیاری از اطلاعات تا سال 1998 جمع آوری شده اند یعنی زمانی که کمیسیون سازمان ملل ناظر بر سلاح کشتار جمعی از کشور خارج شد. یکی از موضوعات کلیدی در تحقیقات این است که عراق زمانی سلاح کشتار جمعی داشته و علیه ایران و مردم خود مورد استفاده قرار داده است».
به هر صورت، اشتباه سازمان امریکایی در این بود که رییس جمهور کشور نباید با اطمینان صد درصد صحبت می کرد و می گفت که صدام حسین سلاح کشتار جمعی دارد و اسناد موجود کاملا قابل استناد هستند. مایکل مورل با اشاره به این موضوع می گوید که اگر چنین اتفاقی نمی افتاد، شرایط به گونه دیگری بود.
مورل در ادامه توضیح می دهد: «همانطور که گفتم، دو نتیجه مهم و مستند در خصوص عراق اتخاذ شد: نتیجه گیری اول در رابطه با سلاح کشتار جمعی بود و نتیجه گیری دوم ارتباط میان عراق و القاعده. آیا ارتباطی میان عراق و القاعده وجود دارد؟ پس از حادثه روز یازده سپتامبر 2001، این اولین سوالی بود که ما از خودمان پرسیدیم. بعد از جستجو و تحقیقات طولانی مدت، فراز و نشیب های متعدد، بلاخره ما به این نتیجه رسیدیم که فعلا ارتباطی میان عراق و القاعده نیست و عراق هیچ کمکی به سازمان دهی انفجار یازده سپتامبر به القاعده نکرده. عراق در این حوادث نقشی نداشته و به آنها کمکی نکرده است.
پس از این سخنان، برخی اعضای دولت فشار زیادی را بر سازمان سیا وارد کردند. معاون رییس جمهور و اطرافیانش ما را تحت فشار گذاشتند و رییس جمهور حمایت از ما می کرد. او به ما گفت: «من می دانم که فشار زیادی روی شماست، اما من می خواهم که شما صادقانه به کارتان ادامه دهید».
مورل با اطمینان می گوید که در مبارزه با تروریسم، ایالات متحده امریکا چند پیروزی بزرگ داشته است.
یکی از موفقیت های ما این بود که اجازه ندادیم در قلمروی امریکا انفجار و حادثه ای رخ دهد. از روز 11 سپتامبر هیچ انفجاری از سوی گروه های تروریستی خارجی صورت نگرفته، اگرچه تلاش های زیادی شده است. دومین موفقیت این بود که القاعده ضعیف شد. این گروه در نقاط مختلف و در مرز میان پاکستان با افغانستان به ما هجوم می آورد. ما توانستیم آنها را بسیار ضعیف کنیم. پیروزی ما در همین خلاصه می شود. دشمن چه فرصت هایی یافته است؟ آنها از 10 سپتامبر 2001 شکل گرفته اند و اکنون به چه مرحله ای رسیده اند؟ امروز آنها در غرب، شرق، شمال افریقا، خاور میانه و همچون سابق در آسیای جنوبی حضور دارند. انتشار ایدئولوژی آنها، پیروزی اصلی آنهاست.
