بیادآوریم چراغ فروزنده و عشق و مایه اندوه به خاطر از دادن شهداء
بیاد بیاوریم که این جنگ جان 26 ملیون و 452 هزار مردم شوروی را گرفت…
بیاد بیاورم کسانی را که در جبهه ها مردانه جنگیدند, کسانی را در صفوف پارتیزان با دشمنان ستیزه کردند, کسانی را که در اردوگاه های فاشیست ها شکنجه شدند. بیاد بیاوریم کسانی را که بدون خواب و استراحت در پشت جبهه کار کردند. بیاد بیاوریم آنهایی را تا برلین و پراگ رسیدند و کسانی را که امروز با ما نیستند. قهرمان مدافعین شهرهای قهرمان: سمالنسک، کی یف, والگاگراد، مینسک، لینن گراد, کرچی، سواستوپل، تول، مورمانسک، ادیسه، مسکو، نووراسیسکی, برست را بیاد بیاوریم.
سرباز جنگ میهنی. در حومه مسکو و استالینگراد, بدون نان در محاصره لیننگراد تا آخرین لحظات زندگی از وطن دفاع کردی. تو ای سرباز جان میلیون ها انسان را نجات دادی. تو با از دست دادن جان عزیزان و نزدیکانت در اردوگاه ها، برای ما آزادی آوردی… تو به سرحدات بیگانگان تاختی و به دنبال افتخار بودی…
تو از میهن دفاع کردی! تو از خانواده دفاع کردی. تو نیازی به مدال نداشتی. بالاترین مدال برای تو آزادی بود…
در میان برف و باران و طوفان حرکت کردی، شمایان از سرحد زمان عبور کرده و با ما سخن می گوید از جبهه، آنانی که کودکانشان را و عزیزانشان را در آغوش نمی گیرند، و بهار را نمی بینند…
به خاطر می آوریم کسانی را که تمام زندگی ایشان را برای آزادی دادند.
لحظه سکوت فرا می رسد
یادبود همیشه از قربانیان جنگ میهنی!
افتخار همیشگی قهرمانانی که برای آزادی و استقلال میهن ما مبارزه کردند!
