به گزارش وزارت امور خارجه هند ، دهلی نو و تهران یادداشت تفاهمی در خصوص حضور هند در طرح توسعه ی بندر استراتژیک چابهار واقع در جنوب شرقی ایران امضاء کردند. سند مربوطه توسط وزیر حمل و نقل جاده ای هند نیتین گادکاری و وزیر راه و شهرسازی ایران عباس احمد آخوندی امضاء شد.
ایران و هند از سال 2003 برای توسعه ی بندر چابهار توافق کردند ، این بندر در خلیج عمان و در مرز پاکستان قراردارد. اما به خاطر تحریم های غربی علیه ایران این قرارداد اجرایی نشد. ضمن انکه علی رغم فشار جدی واشنگتن بر دهلی نو ، هند پیش از دور نهایی مذاکرات و امضای توافق قطعی مربوط به برنامه ی هسته ای ایران که لغو تمامی تحریم ها علیه ایران را به همراه دارد ، گفتگوهایی را برای همکاری با جمهوری اسلامی ایران در زمینه های مختلف و از جمله در زمینه ی انرژی انجام داد. امضای این یادداشت تفاهم برای حضور هند در طرح توسعه ی بندر استراتژیک چابهار را می توان یک موفقیت نامید.
علی رغم فشار از طرف آمریکا ، این معاهده با ایران چطور امکان پذیرشد؟ ایران چه سودهای اقتصادی از آن بدست می آورد؟
دکتر ماندانا تیشه یار ، پژوهشگر مسائل انرژی در اوراسیا ، قائم مقام موسسه مطالعات ایران واوراسیا (ایراس) در مصاحبه ای با رادیو اسپوتنیک به این پرسش ها پاسخ می دهد:
منوچهر تکین ، مشاور مستقل در امور بین المللی نفت و انرژی از لندن نیز در این رابطه به رادیو اسپوتنیک توضیح می دهد:
وزارت امور خارجه هند در بیانیه ی خود مربوط به امضای یادداشت تفاهم ذکر کرد که وجود ترمینال های باری در بندر چابهار به افغانستانی که مرزهایش در همان نزدیکیست این امکان را می دهد که راهی جایگزین برای راهیابی به بندر دریایی داشته باشد و جذب آنرا به بازارهای جهانی و منطقه ای به طور قابل توجهی افزایش خواهد داد. و همانطور که خانم ماندانا تیشه یارمی پندارد ، توسعه ی این بندر منافع اقتصادی برای بسیاری از کشورها به همراه دارد. او ادامه میدهد:
