عواقب جنجالی تراژدی نپال

هند همسایه ، روسیه و بسیاری از دول دیگر جهان به کمک دولت هیمالیا شتافتند. و در واقع تلاش برای کمک رسانی به ساکنین نپال برای گذراندن عواقب ناشی از این بلای طبیعی وحشتناک دلیلی برای مناقشات شدید بین المللی بود.

Hindustan Times  می نویسد: مقامات نپال و نمایندگان برخی از سازمان های بین المللی در حال حاضر همدیگر را به سردرگمی و تاخیر در ارسال کمک های ضروری به آسیب دیدگان از زمین لرزه متهم می کنند. روند طولانی کنترل گمرکی بارهای بشردوستانه ای که به نپال فرستاده شده است ، امدادگران خارجی را عصبانی می کند. و مقامات نپال شگفت زده اند که چرا بارهای غیر ضروری برایشان ارسال می شود. لاکسمی پراساد دهاکال نماینده ی وزارت کشور نپال به Hindustan Times   اطلاع داد : " بسیاری از اهدا کنندگان برایمان کمک های مالی می فرستند ، حتی از ما نمی پرسند که ما به چه چیزهایی نیاز داریم. "

امدادگران خارجی توانایی مقامات نپال را برای سازمان دهی بدون دیوان سالاری های بیهوده و هماهنگی کار نجات گران به شدت نقد می کنند. هیوج برهتس مارسل از امدادگران تیم هلند به خبرنگاران گفت که گروه او برای جستجوی افرادی که زیر آوار خانه ها زنده مانده اند عازم شدند ، آنها به جایی رفتند که امدادگرانی از چهارکشور دیگر و از جمله سربازان ارتش نپال کار کرده اند.

مقامات نپال فهمیده اند که زمان زیادی را برای کنترل داوطلبین از دست می دهند ، برای آنکه امدادگران خارجی زیادی بدون مدارک مرتبط به نپال می آیند. این امر طراحی و سازماندهی کار امداد را دشوار می سازد. ابتکارات اضافی خارجی ها هم به این سردرگمی اضافه می شود.  سوشیل کوایرال، معاون نخست وزیر خاطر نشان می کند: بسیاری از اهداکنندگان خارجی به خاطر نارضایتی از تاخیرات سازمانی و عدم هماهنگی لازم، کمک های بشر دوستانه را برای پخش بین آسیب دیدگان بدون اطلاع مقامات نپالی ، از طریق سازمان های غیر دولتی می فرستند.

مسائل ناخوشایندی هم از اعمال خبرنگاران باقی می ماند. رقابت در پخش تراژدی نپال به محکوم شدن خبرنگاران خارجی و پیش از همه هندی در تلاش برای صحنه سازی ، بلند پروازی و خودپرستی منجر شده است. کاربران نپالی در توئیتر حتی هشتگ #GoHomeIndianMedia  را ساخته اند. سونیتا شاکیا، نویسنده ی نپالی در نامه ای سرگشاده از رسانه های هندی می پرسد: " اگر خبرنگاران هندی می توانند تا محلی بیایند که هنوز کمکی صورت نگرفته است ، برای آنها دشوار بود که با خودشان دارو و یا کمی غذا ببرند."

این مسئله از سوی دیگر هم درست است. در واقع خبرنگاران هندی توانستند به جهان وسعت و وخیم بودن تراژدی نپال را نشان دهند. و بسیاری در هند خشمگین شده اند که چرا رسانه های غربی تمایل دارند تلاش خبرنگاران هندی را به صحنه سازی بحث و بررسی کنند اما نقش هند را به عنوان کشور اولی که برای کمک به همسایه شتافته است ذکر نمی کنند.

خبرنگار مشهور هندی و تحلیل گر سیاسی وینای شوکلا می نویسد: " شبکه های تلویزیونی هندی با خبرهایی در خصوص تلاش دولت مودی برای کمک به نپال پر شده است. اما ایده آل های ما یعنی BBC و CNN  این حقایق را کتمان می کنند. " " آنها وسعت کمک ها از طرف آمریکا ، بریتانیا ، صلیب سرخ و چین را تاکید کرده و بارهای بشر دوستانه ای که از سری لانکا و پاکستان فرستاده شده است نشان می دهند. و نمی خواهد نقش ما را به رسمیت بشناسند. این مسئله  ارتباط غرب با روسیه را یادآوری می کند. همینکه روس ها یک بار دیگر دست روی زانوی خود گذاشته و بلند شدند ، غرب ابتدا سعی کرد پوتین را اهریمن جلوه دهد و اکنون سعی دارند این قدرت پیشرفته ی هسته ای اوراسیایی را با تحریم هایی محدود سازد. هندی ها باید از تجربه ی روسیه درس بگیرند و امپراتور الکساندر سوم روس را به یاد بیاورند که گفت روسیه هیچ متحدی غیر از نیروی های مسلح شجاع خود ندارد. "

اکثر نپالی ها کمک های گسترده ی هند را ارج نهاده و به خاطر حضور عملیاتی امدادگران نظامی هندی در محل حادثه قدردان هستند. سپاه امداد هندی با بیش از 700 متخصص در زمینه های مختلف به نپال عازم شد. چین 168 امدادگر به نپال فرستاد. از روسیه بیش از 100 متخصص سطح عالی یعنی امدادگران ، پزشکان و روانشناسان برای کمک به نپال رفتند.