بحران در اوکراین، مبارزه با داعش و چشم انداز توسعه روابط با روسیه در مرکز توجه قرار دارد. در ضمن از سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه دعوت نشده. هرچند که با در نظر داشت دستور روز این همایش حضورش در آنجا کاملا منطقی می بود. ولی اشتانمایر همتای آلمانی لاوروف دعوت از نمایندگان مسکو را لازم ندانسته و از ایده بازستاندن لقب سابق گروه هشت به "جی هشت" صرف نظر کرد. روسیه در 2014 بلافاصله پس از متحد شدن مجدد با کریمه شرکت خود در کار گروه هشت را متوقف کرد. در اوایل سال جاری میلادی آنگلا مرکل صدراعظم آلمان اعلام کرد که "هیچ شانسی وجود ندارد" که از پوتین برای دیدار سران در ماه ژوئن دعوت شده باشد. راستش سیاستمداران دیگر آلمانی می گویند که انزوای روسیه تنها ضرر ببار می آورد و شرکت پوتین در دیدار سران لازم و ضروری است. ولی عجالتا دیدگاه شان ساده در نظر گرفته نمی شود.
کلا اعضای گروه هفت همان خط سابق خود را دنبال می کنند و به دستور رییس "نه" گفتند که گفتند. منتها این امر معلوم نیست که آیا بدون شرکت روسیه گفت و گوهای موثر در مورد مسایل کلیدی جهانی امکان پذیر خواهد بود یا خیر؟ شک می کنیم. سیاستمداران و دیپلومات ها گاه بگاه در حاشیه ها می گویند که فائق آمدن بر اسلامگرایان و رفع بحران در اوکراین و حل برنامه هسته ای ایران بدون شرکت روسیه محال است. سخنان پرطمطراقی در باره معماری امنیت جهانی و نقش چشمگیر روسیه در آن بگوش می رسد. ولی همینکه آنان با هم جمع می شوند تمایلشان به گفت و گوی سازنده از بین می رود.
در ضمن بنا به روایت مجله معتبر "تایم" ولادیمیر پوتین مجددا در راس 100 نفر از متنفذترین افراد سیاره ما قرار گرفته است. خودداری از مذاکره با متنفذترین شخصیت جهان تعجب آور است.
و اما رهبر روسیه تاکید کرده که مسکو خود را بزور به آن همایش تحمیل نمی کند و در عین حال برای همه گونه همکاری ها حاضر و آماده است. با وجود این سران گروه هفت با لجاجت دارند نشست اتلانتیک را به یک پارتی خودمونی دارای امکان های خیلی محدود تبدیل می کنند.
