آمریکایی ها از سیستم دادرسی خود خسته شده اند. گفته ها در این باره که سیستم دادرسی دو گانه در کشور ایجاد و با موفقیت پیشرفت می کند هر چه بیشتر شنیده می شود. بخش سایه ای آن از نظر آمریکایی های عادی بدور می ماند اما نقش هر چه بیشتری در زندگی کشور بازی می کند.
سال های طولانی قصه های بی پایان هالیوودی در باره اینکه پلیس خوب دیر یا زود پیروز می شود و عدالت والاتر از هر چیز دیگر است و پلیس بد و کارمند رشوه خوار مجازات خواهد شد به خورد آمریکایی ها داده می شود.
به نظر می رسید که این موضوع می بایست آمریکایی ها را «خواب کند». اما آمار نهاد« گالوپ» نشانگر چیز دیگری است: فقط یک نفر از هر سه نفر آمریکایی به دادگاه عالی آمریکا باور دارد. آنها هیچگونه اطمینانی به دادگاه ندارند. زیرا بر طبق واقعیت آشکار، آمریکا از نظر تعداد زندانیان در ردیف اول قرار دارد. اغلب افرادی زندانی می شوند که بیگناه هستند. تمام اینها نتیجه کار سیستم عجیبی است که برداشت ناصحیح از دفاع و اتهام وارده، اساس آن را تشکیل می دهد.
کیرا سازونووا دانشیار آکادمی اقتصاد ملی و خدمات دولتی وابسته به ریاست جمهوری روسیه در این خصوص گفت: آمریکایی ساده از سیستم رشوه خوار دادرسی رنج می برد. این سیستم یک نوع ماشین عظیم است. کافیست گفته شود که در ایالات متحده 25 درصد زندانیان تمام جهان محبوس هستند. در آمریکا یک میلیون وکیل «به ثبت رسیده» کار می کنند که تعداد فوق العاده زیادی است. در این میان، تعداد قضات که حکم صادر می کنند فقط چند هزار نفرند. چنین اختلاف وحشتناکی فساد را موجب می شود. قضات به گرفتن رشوه، کلاهبرداری و ارتکاب اشتباهات در صدور حکم عادت کرده اند. بدون شک، تمام این چیزها بالاخره آشکار می شود، اما زندگی انسان و سرنوشت بهم ریخته شخص را نمی توان به او بازگرداند.
به نظر می رسد که در این سیستم هیچ کس در مقابل اشتباهات (عمدی و یا غیر عمد) بیمه نیست. چند نمونه براتیان می آوریم: گلینا فورد پس از 30 سال حبس تبرئه شد که او را متهم به تجاوز به ریموند تائولر کرده بودند. او پس از سپری کردن 29 سال از عمر خود در زندان تبرئه شد. کمرون تود اولینگهم در ازای قتلی اعدام شد که مرتکب آن نشده بود.
دادگاه آمریکایی می تواند سلاح راحتی در حل و فصل مسائل سیاسی بشود.
لئونید ساوین سردبیر ارشد نشریه اطلاعاتی — تحلیل « ژئوپلیتیک» در این خصوص گفت: این موضوع بر همگان آشکار است که بر ضد آن مأموران اطلاعاتی کوبا که در حال جمع آوری اطلاعات در باره سازمان های ضد کوبایی میامی بودند پرونده هایی تشکیل دادند. بعدا معلوم شد که دادگاه از طرف مقامات حکومتی تحت فشار قرار گرفته بود. مقالات سفارشی بر علیه مأموران اطلاعاتی کوبا منتشر شدند. سیستم دادرسی آمریکا به مردم نشان می دهد که چطور باید آن افرادی را مجازات کرد که از همکاری با دادگاه خودداری می ورزند. احکامی از 20 سال تا حبس ابد در مورد این پرونده ها صادر شد. فقط چندی پیش در زمان توافق رائول کاسترو و باراک اوباما در باره تبادل زندانیان سیاسی این موضوع بسته شد.
در این میان، در آمریکا جنایاتی انجام می شود که هیچ کس به آنها توجه نمی کند و جنایتکاران واقعی از مجازات بدور می مانند. حتی وقتی اخباری در باره آنها سر از صفحات روزنامه ها و صفحه تلویزیون در می آورد، کسی توجه به جنایات آنها نمی کند.
در این مورد می توان از تمام آنچه با رشوه خواری در ارگان های دولتی مرتبط است نام برد. بندرت اخباری در باره کارمندان این یا آن آژانس فدرال سر از مطبوعات و رسانه ها در می آورد که بطور نادرست از کارت های اعتباری فدرال استفاده کرده اند که در واقع می بایست صرف سفارش های دولتی شود. اما در واقع کارمند دولت این پول را صرف استراحت خود در هاوایی کرده است.
اکنون هیچ کس در آمریکا به تعیین شمار بیگناهانی که در زندان حبس هستند و گناهکارانی که به زندگی خود ادامه می دهند و در هیچ چیز خود را در مضیقه نمی گذارند نمی پردازد. یک چیز کاملا آشکار است: این سیستم بتدریج خود را از داخل می بلعد. اما تمام زندانیان کنونی نمی توانند منتظر آن شوند تا « خود خوری» این سیستم بطور کامل به پایان برسد.
