در روز 29 ماه ژوئن سال 1941 میلادی در بخشنامه شورای کمیساریای خلق اتحاد شوروی شعار اصلی در زندگی افراد پشت جبهه مشخص شد: « همه چیز برای جبهه، همه چیز برای پیروزی». در آن زمان کمتر کسی می توانست حدس بزند که این شعار در جنگ جهانی اول معمول شد.
جنگ « پروسترویکا» ی ضربتی زندگی کشور را طلب می کرد. فاشیست ها به عمق کشور پیشروی می کردند و افراد، کارخانه های صنعتی و منابع طبیعی به دست آنها افتاده بود. کشور با سیل بی پایان فراریان روبرو شده بود. تخلیه وسیع افرادی که در نقاط درگیری باقی مانده بودند در پیش بود. زندگی کشور و تک تک ساکنان کشور روی ریل جنگ سپری می شد. ساختار و سبک زندگی و ریتم زندگی تغییر کرد و تأمینات کاهش یافت.
نیکلای کوپیلوف متخصص اصلی بخش علمی انجمن نظامی — تاریخی روسیه در این خصوص تعریف کرده گفت: کشور مبدل به یک اردوگاه واحد نظامی می شود. تمام مرخصی ها، روز های تعطیل لغو شد و شیفت های بی وقفه کاری در کارخانه ها آغاز گشت. موضوع جایگزینی کارگرانی که به جبهه اعزام می شدند مطرح شد. تمام کشور به سیستم کوپنی نیازهای روزمره گذار کرد. برای کارگران کارخانه ها سهم غذایی با کالری بیشتر و محصولات غذایی بهتر تعیین شده بود.
کوپن برای تغذیه اضافی حق گرفتن 200 گرم نان بیشتر، سوپ گزنه ، شیر برنج آبکی در تابستان و شیربرنج آبکی و سوپ در زمستان را برای شخص تأمین می کرد. حتی در چنین شرایطی و با خوردن چنین غذای ناچیزی، هیچ کس دست از کار نمی کشید و برای جبهه کار می کرد.
الکساندر کورشونوف، در باره کارگران متالورژی « ماگنیتوگورسک» تعریف کرد: چند هزار دختر و پسر جوان در این کارخانه کار می کردند. آنها در « داغ ترین» جاها – کنار کوره ها و میلز نورد کار می کردند که تکه های آهن داغ از روی آنها غلت می خورد. آنها شانه به شانه کارگران رسمی کار می کردند و از آنها عقب نمی ماندند. طی سه سال جنگ، آنها بیش از یک میلیون تن فولاد و چدن را آماده کردند.
در ماه اکتبر جمع آوری پول برای تأمین تسلیحات ارتش سرخ آغاز شد. تقریبا 180 هزار روبل در بانک دولتی جمع شد. طی سالهای جنگ 4 وام جنگی به مبلغ کل 72 میلیارد روبل اعطا شد اما بر اساس آنها پولی بیشتر – 90 میلیارد روبل جمع آوری شد. مردم تمام پس انداز و زیورآلات خود را برای کمک به جبهه دادند. نزدیک به زمستان، جمع آوری پوشاک گرم آغاز شد که برای سربازان به جبهه فرستاده می شد. هدایا در کارخانه ها، ادارات، مدارس و حتی کودکستان ها جمع می شد. کشور بزرگ شوروی در کمتر از شش ماه کاملا تغییر کرد.
طی نیمه اول سال 1941 توانستند تمام رشته صنعت کشور را برای تولید محصولات نظامی آماده کنند. با شروع از سال 1942 میلادی کارخانه ها به تأمین تمام نیازهای ارتش برای انجام عملیات جنگی دست زد. تمام وسایل ضروری – از سلاح گرفته تا اونیفورم و وسایل اولیه ضروری.
تمایل شدید برای پیروزی و ایمان به نیروی خود حتی در آثار نقاشی که در سالهای جنگ کبیر میهنی خلق شدند هویداست، آثاری مانند « شب تاریک»، « کاتیوشا»، «منتظر من باش» نه تنها پدیده فرهنگی آن دوران، بلکه سلاح واقعی پیروزی بود که مردم را در سخت ترین امتحان زندگی به یکدیگر نزدیک کرد.
