در آستانه جشن 70 – مین سالگرد پیروزی کبیر در بعضی کشورها به علت دلایل مختلف سیاسی ، نیروهایی فعال شده اند که سعی می کنند نتایج جنگ جهانی دوم را بازنویسی کرده و اهمیت اتحاد شوروی در آن جنگ را کاهش بدهند. بدین ترتیب از اهمیت روسیه به عنوان وارث بحق آن در پیروزی بر « طاعون» وحشتناک قرن بیستم کاسته می شود. نتایج این کارها بخوبی حتی بدون چشمان مسلح در آمریکا، اروپا و حتی در اوکراین قابل رویت است که آسیب زیادی از حملات فاشیست ها دید. در آنجا جنبش های ما فوق ملی گرا شکوفا می شوند که اصل و اساس ایدئولوژی آنها را - برتری خود و نفرت و انزجار نسبت به شهروندان « ناصحیح» تشکیل می دهد. بهرحال این افراد در بعضی جا کلا فاقد شهروندی هستند.
در این روزها شاهکار ملت شوروی که مثل دیوار دفاعی محکم سر راه هیتلر ایستاد و بیشترین تلفات را در جنگ جهانی دوم متحمل شد و نهایتا اروپا را نجات داد مورد شک قرار می گیرد. یادبودهای سربازان مورد توهین قرار گرفته و ویران می شود و آثاری نوشته می شوند که در آنها خط باصطلاح « صحیح» رویدادهای تراژیک اواسط قرن گذشته به نمایش در می آید. در این میان، نقش آمریکا و یا بریتانیا که البته ادای سهم آنها در پیروزی بر نازیسم قابل توجه است، توسط انواع مختلف سیاستمداران به عنوان نقش کلیدی ابراز می شود و این در حالی است که حقایق مربوط به تأخیر در گشایش جبهه دوم و جغرافیای نبردهایی وجود دارد که متحدان در آنها شرکت داشتند. آشکار است که ارتش سرخ ضربات اصلی این جنگ را به جان خرید و میلیون ها نفر از ساکنان شوروی شب و روز پشت جبهه کار می کردند. اما همه به این حقایق توجه نمی کنند. چندی پیش سخِتین، وزیر امور خارجه لهستان پیش اعلام داشت که اردوگاه کار اجباری « اوسوِنتس» توسط اوکراینی ها آزاد شد و جشن پیروزی باید نه در مسکو بلکه در برلین برگزار شود. یاتسِنیوک، نخست وزیر اوکراین در زمان سفر خود به آلمان از اشغال اوکراین توسط اتحاد شوروی صحبت کرد. در مجلس اوکراین پیشنویس قانونی « در باره روز یادبود و آشتی» به بررسی گذاشته شد که در آن آمده است روز پیروزی 9 ماه مه لغو شود. چنین دیدگاه های پوچ در نظر اول اما بخوبی طراحی شده، در روزهای اخیر هر چه بیشتر شنیده می شود. نشان دادن روسیه به عنوان خطر اصلی جهان و فراموش کردن نقش مهم آن در تاریخ قرن بیستم گرایش سیاسی کنونی است. بسیاری از کشورهایی که به خاطر قدردانی اولیه تاریخی و خاطره جنگ می بایست در میدان سرخ بایستند به دلیل اینگونه گرایش ها ، 9 ماه مه به روسیه نخواهند آمد.
پاول تاروسین استاد دانشکده مدیریت دولتی دانشگاه دولتی مسکو در این خصوص گفت: 70 سال از زمان جنگ جهانی دوم گذشته است و منظره سیاسی و اقتصادی تغییر کرده است. آلمان از اینکه دائما سنگینی گناه جنگ را بر دوش بکشد، خسته شده است. نقش بین المللی آن با قدرت سیاسی و اقتصادی مطابقت ندارد. از اینرو مسائل تاریخی از نقطه نظر نوعی منافع ملی و کشوری طراحی می شوند. تاریخ را می توان به انواع مختلف و با توجه به همین منافع مورد تفسیر قرار داد.
یوگنی بِن، کارشناس سیاسی و ناشر معتقد است که اکنون حوضه آشکاری شکل گرفته است که حقانیت روسیه در اوضاع کنونی در مقابله با غرب در خط شدید ضد فاشیستی آن نمایان می شود.
ما بخوبی با اعلامیه وزیر امور خارجه لهستان آشنا هستیم و از کارهای نئو فاشیست ها در لیتوانی و استونی با خبریم. همچنین از اعلامیه های منتشره در مطبوعات آمریکایی با خبریم که می گویند رژه پیروزی 9 ماه مه باید نه در مسکو، بلکه در کی یف برگزار شود. اینگونه حرفها و اعلامیه ها، بازی با آتش است. زیرا گرایش کلی « فاشیست گرایی» در آمریکا و اروپا به نفع وضعیت سیاسی در آنجا و مقابله با روسیه ظاهر خواهد شد. این گرایشی فوق العاده سنگین و خطرناک است.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه با سخنرانی در جلسه چندی پیش کمیته سازمانی جشن 70 – مین سالگرد پیروزی خواهان مقابله سخت با تحریف تاریخ شد. این کار ها برای تضعیف قدرت و اعتبار اخلاقی روسیه انجام می شود و اینکه مقام کشور پیروزمند با تمام حقوق بین المللی آن از روسیه سلب شود و به تفرقه و دعوا بین ملت ها بیانجامد. کسانی که به تحریف تاریخ دست می زنند از گمانه زنی های تاریخی در بازیهای ژئوپلیتیکی خود استفاده می کنند. نمونه اوکراین متأسفانه نشان می دهند که این تلاش ها با حمایت مربوطه مالی و سیاسی محصولات تلخی ببار می آورند. اروپا دوباره در مقابل انتخاب اخلاقی قرار می گیرد. در یک کفه ترازو راحتی « فشار بر خود» قرار دارد که یکی از شرایط آن رد حقایق تاریخی ناراحت کننده و خطرناک از سوی بسیاری از سیاستمداران و قدرتمندانی است که در وجود دنیای تک قطبی ذینفع هستند و در کفه دیگر ترازو، آنچه سولژنیتسن دقیق و فشرده فرمولبندی کرد: پرهیز از دروغ در زندگی.
