ایالات متحده ی آمریکا نه تنها اسلحه به کردستان عراق نفرستاده بلکه فشار جدی بر بغداد وارد نمی کند تا آنها با کمک ایالات متحده و سایر کشورهای ائتلاف ، پیشمرگان را برای مبارزه با داعش مسلح سازد.
آمریکا کنترل اوضاع در عراق را در سال 2011 از دست داد. آنها نتوانستند با نخست وزیر نوری المالکی در خصوص مصونیت قضایی برای سربازان خود توافق کنند و مجبور شدند ارتش خود را از عراق خارج سازند. پس از برکناری نوری المالکی در اوت سال 2014 به نظر رسید که آمریکا می تواند به عراق بازگردد. درماه دسامبر ، نماینده عبادی حتی ضمانت مصونیت سربازان امریکایی را تضمین نمود. اما با آغاز حملات در تکریت توسط بخشی از نیروهای شیعه و با حمایت مشاوران ایرانی در ماه مارس سال 2015 شرایط به شدت تغییر کرد: نفوذ در عملیات های جنگی با داعش نهایتا به ایران رسید.
اگر آمریکا یک بار دیگر در عراق شکست بخورد ، کردها مجبور می شوند که تنها به خود تکیه کرده و بروی خود حساب باز کنند. اکنون آنها نیروهای دفاعی خود را در مرزها آماده می سازند اما از آمریکا تعداد کمی اسلحه ، خمپاره انداز و نارنجک های ضد تانک و تانک ها و نفربرهای زرهی دریافت کرده اند. پیشمرگان کرد مقدار کافی اسلحه برای اجرای عملیات های جنگی حتی علیه داعش ندارند. آنها دستگاه های دید در شب ، ماشین های زرهی ، تسلیحات سنگین ، تیربارها و جلیقه های ضد گلوله ندارند. تحلیل گران سیاسی اغلب با این پرسش روبرو می شوند که چرا آمریکا تسلیحات را به اربیلی که روحیه ی طرفدار آمریکایی دارد نمی فرستد؟
شامیل زاگیتویچ سلطانوف ، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک " روسیه — جهان اسلام" ، عضو دائم کلوپ ایزبورسک معتقد است که آمریکایی ها از ارسال مستقیم تسلیحات به کردستان به خاطر عکس العمل منفی متحدین منطقه ای خود امتناع می کنند:
اولا آمریکایی ها از آغاز سالهای 2006- 2007 مکررا می گویند که آنها طرفدار عراق متحدند ، برای آنکه همه ی متحدین آنها کلا مخالف شکاف و تقسیم عراقند. در این ارتباط کمک مستقیم تسلیحاتی به مسعود برزانی بدین معناست که آنها به دنبال نفاق و دشمنی اند. این ، نقض قول و قرار هایشان است. این ، نقض حقوق بین الملل است. و مورد کلیدی دوم این است که آنرا نه ترک ها ، نه ایرانی ها و نه سعودی ها و نه هیچ کس دیگر نمی فهمد. در خاور میانه اکنون ارتباط با دولت اوباما ارتباطی ویژه و خاص است.
تحلیل گر سیاسی وادیم ماکارنکو ، کارشناس مسائل خاور میانه و کردها اینطور نظر می دهد:
آمریکا حتی انفعال خود را با تشریفات حقوقی اصلاح می کند. حتی اکنون آنها می توانستند از وابستگی دولت عراق به حمایت های مادی و هوایی از جانب ائتلاف برای ارسال بخشی از کمک های نظامی به نفع پیشمرگان استفاده کنند. اما آمریکا این کار را نمی کند برای آنکه سعی دارد حق حاکمیت و تمامیت ارضی عراق را حتی با تضعیف اربیل حفظ نماید.
دلیلش این است که آمریکا نمی خواهد با دولت عراق بحث و جدل کند ، برای آنکه در محدوده ی این کشور با داعش و بر اساس توافق چهارچوبی استراتژیکی (از 17.11.2008) می جنگد. در نتیجه نه عراق به واشنگتن و نه آمریکا به بغداد وابسته است ، بغدادی که مخالف ارسال مستقیم اسلحه به اربیل است. علاوه بر این دولت عراق در جنگ علیه داعش به کمک ایران تکیه می کند بنابراین واشنگتن ترجیح می دهد که ارتباط را با بغداد به خاطر کردها خراب نکند.
بدون شک اعمال علیه داعش ممکن است بر پایه تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد باشد. اما در اینجا آمریکا آمادگی برای همکاری با روسیه ندارد. در نتیجه رئیس جمهور اوباما ترجیح می دهد که مبارزه با داعش را بر پایه ی توافق مربوط به امنیت در عراق تنظیم کند و این اعمال آنها مملو از خیانت به کردهاست.
