چترسفید در ادامه این گفتگو درباره دیدار دوجانبه لوکاشنکو و پزشکیان در کاخ استقلال مینسک افزود، در خصوص اهمیت این دیدار باید گفت ایران و بلاروس هر دو در یک نقطه تلاقی قرار گرفتهاند: هر دو کشور تحت فشار شدید ساختار تحریمهای غرب هستند و هر دو به دنبال تنوعبخشی به روابط خارجی خود در چارچوب چندجانبهگرایی غیرغربی هستند.
لوکاشنکو در جریان این دیدار با لحنی کمسابقه تأکید کرد که برای مینسک هیچ خط قرمزی حتی در حوزههای فنی-نظامی در همکاری با تهران وجود ندارد. در مقابل، مسعود پزشکیان با ارجاع به چهار دهه تجربه ایران در خنثیسازی تحریمها، پیشنهاد داد که این الگو در اختیار بلاروس قرار گیرد.
وی تصريح کرد، این مواضع نه تنها پاسخی است به فشارهای اقتصادی از سوی غرب، بلکه پیامی روشن برای نظام بینالملل دارد. آن هم در برههای که ایران یک جنگ 12 روزه از سر گذرانده و روابط ایران با ایالات متحده و اروپا تیرهتر از همیشه است. در واقع ایران و بلاروس میخواهند از موقعیت حاشیهای به بازیگری فعال در قالبهایی همچون اتحادیه اقتصادی اوراسیا، سازمان همکاری شانگهای و بریکس عبور کنند.
این کارشناس اذعان داشت، آنچه می توان به عنوان نتیجه این دیدار استنباط نمود این است مقامات عالی ایران و بلاروس در جریان سفر پزشکیان به مینسک،12 سند همکاری و یک بیانیه مشترک امضا کردند. آنچه وجه تمایز این دیدار را نشان میدهد، پیام مشترک دو کشور علیه یکجانبهگرایی غربی است. پزشکیان با انتقاد از تلاش اروپا و آمریکا برای تحمیل مسیر حرکت، همکاری با بلاروس را عاملی برای خنثیسازی تحریمها و حفظ استقلال دانست. در سوی دیگر، لوکاشنکو نیز تحریمهای غربی علیه دو کشور را تروریسم اقتصادی خواند.
چترسفید در پايان خاطر نشان کرد، دیدار تهران–مینسک را میتوان بخشی از روند بزرگتر اقتصاد تحریمی قلمداد نمود که کشورهایی چون ایران، روسیه، بلاروس و ونزوئلا میکوشند با ایجاد شبکههای همکاری موازی، از نظم اقتصادی تحت سلطه دلار فاصله فاصله بگیرند آن هم در زمانی که این کشورها بیشترین فشارهای اقتصادی را از جانب غرب متحمل شدهاند.