یکی از اصلی ترین اصولی که کشورهای جهان بنا نهادند ایجاد سازمان ملل و احترام به قوانین بین المللی که توسط این سازمان و مجامع مربوطه تهیه می شد بود.
اگر جهان قانونی نداشته باشد که کشورها به آن پایبند باشند طبیعی است که این جهان به یک جنگل بزرگ تبدیل شود و هر کس قویتر است دیگران را بخورد.
البته گو اینکه بسیاری باور دارند جهانی که در آن زندگی می کنیم یک جهان شبه جنگل است که فقط قوی می تواند در آن زنده بماند و باور دارند این طبیعت بشریت است اما واقعیت امر این است که این طبیعت بشریت نیست، بشریت یعنی همزیستی مسالمت آمیز انسان ها با هم دیگر و مشکل زمانی ایجاد می شود که برخی به دنبال زیاده خواهی، مخصوصا از نوع مطلق آن می روند و هیچ حد و مرزی برای زیاده خواهی خود ندارند.
به عنوان مثال می گویم، شما برای زندگی مرفه داشتن ممکن است با داشتن ده هزار دلار یا صد هزار دلار یا یک ملیون دلار یا... بتوانید یک زندگی مرفه در جاهای مختلف جهان، بستگی به کشور، داشته باشید.
اما برخی هستند که زندگی مرفه خود را دارند و آن پول را دارند ولی هنوز می خواهند بیشتر داشته باشند و توجه نمی کنند هر چه قدر که ثروت اندوزی کنند در نهایت مانند دیگر انسان ها خواهند مرد و مجبور خواهند بود از هر آنچه جمع کردند دست بکنند و بروند زیر یک عالم خاک و دستشان حتی به قول معروف به یک پاپاسی سیاه از آن مال هایی که اندوخته اند نخواهد رسید.
ورثه هم برای مدت کوتاهی، آن هم شاید، برای آنها گریه و زاری کنند و بعد دیگر هر کس به زندگی خود ادامه می دهد و آنها را فراموش می کنند.
باور ندارید به دیگر انسان ها در تاریخ نگاه کنید.
متاسفانه مشاهده کردیم که پس از جنگ جهانی دوم چون ماجرای زیاده خواهی برخی تمامی نداشت جهان وارد جنگ سرد و دو قطبی شد و جهان احساس کرد که تنها راه بقا برای برخی کشورهای ضعیف تر در مقابل زیاده خواهی کشورهای قوی تر این است که کشورها با هم متحد و همراه شوند.
این هم خیلی جوابگو نبود و هر روز می دیدیم که آمریکایی ها می آمدند و جاهای مختلف جهان هر جایی که خلأ پیدا می کردند ورود می کردند و با راه اندازی جنگ و کشت و کشتار و خونریزی تلاش می کردند نفوذ خود را گسترش دهند و منابع خدادادی دیگران را به یغما ببرند.
همه اش فقط به خاطر این است که ایالات متحده و کشورهای غربی توسط لابی های قدرت و کارتل های ثروت کنترل می شوند و این لابی های قدرت و کارتل های ثروت به دنبال آن هستند که بیشتر و بیشتر کسب کنند و برایشان مهم نیست که چه بلایی سر جهان می آید.
اینها در برخی موارد دیگران را رقیب خود می دانند و برای اینکه بازار آنها را نابود کنند به دنبال آن می باشند که سرزمین کشورهای دیگر را تصرف کنند و یا اینکه چشم به منابع کشورهای دیگر دوخته اند تا آن منابع را ارزان بدزند و گران بفروشند.
در برخی موارد هم می بینند که ساخت و ساز و پروژه ها در جاهای مختلف جهان رشد حد اکثری کرده و باور دارند باید دوباره همه چیز را خراب کنند و از سر نو خودشان بسازند تا بتوانند در آمد کسب کنند.
موردی هم که از همه بیشتر است این می باشد که سود تولید تسلیحات در جهان امروزه بسیار زیاد است و کمپانی های تولید کننده تسلیحات مخصوصا در ایالات متحده به دنبال آن می باشند تا در سرتاسر جهان جنگ و کشت و کشتار راه بیافتد تا آنها فروش بیشتری داشته باشند.
خلاصه امر بگویم، تنها چیزی که برای اینها اهمیتی ندارد انسانیت و بشریت و حقوق انسان ها و برابری و مساوات و عدالت و صلح و دوستی و... است.
اخیرا در نشست خبری بریکس آقای ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه نیز به همین نکته به شکل دیگری اشاره کرد و اظهار داشت که تلاش ناتو برای گسترش به سوی شرق ریشه اصلی همه مشکلات جهان می باشد.
در واقع اگر پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ناتو منحل شده بود و کشورها بر اساس احترام به یکدیگر و تعامل با یکدیگر فعالیت می کردند شاید بسیاری از کشت و کشتارها و خونریزی هایی که امروزه در سرتاسر جهان شاهد آن هستیم رخ نمی داد اما متاسفانه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ایالات متحده تصور کرد که تک قطب قدرت جهان شده و به جای اینکه از این فرصت برای تقویت بنیان صلح و دوستی در جهان بهره ببرد به سمت آن رفت که تا می تواند سرزمین های بیشتری را تحت سلطه خود ببرد.
برخی کشورهای غربی عضو ناتو هم مانند شغال به دنبال آن بودند دنبال آمریکا بروند تا هر جایی را که آمریکا تصرف می کند خورده ریزه ای هم به آنها برسد.
جنگ در اوکراین به این دلیل اتفاق افتاد که ناتو با علم بر اینکه در نهایت روسیه مجبور به واکنش می باشد اما تلاش داشت حیاط خلوت روسیه را تصرف کند و قطعا اگر روسیه واکنش نشان نمی داد در مرحله بعد تلاش بر آن می بود که خود روسیه را وارد چالش های جدید کنند و در نهایت به هدف خود یعنی تجزیه روسیه و سپس گسترش ناتو به قسمت های تجزیه شده روسیه پیش بروند.
در شرق آسیا می بینیم که آنها هر روز تلاش دارند با تحریک تایوان بر علیه چین به آن سمت بروند که چین را وادار به حمله به تایوان کنند و در نهایت آنجا نیز جنگی راه بیاندازند.
اگر به آمریکای لاتین و شرق آسیا و آفریقا نگاه کنید می بینید در هر جای کره خاکی آنها به دنبال ایجاد تنش و جنگ و کشت و کشتار و خونریزی هستند تا نفوذ خود را گسترش دهند.
حتی در همین منطقه ما یعنی غرب آسیا می بینیم که علیرغم اینکه فلسطینی ها سی سال پیش سلاح را زمین گذاشتند و حاضر شدند پیمان اسلو را امضا کنند و از بیش از 70% سرزمین خود بگذرند اما باز هم ایالات متحده کاری برای ایجاد دولت مستقل فلسطین انجام نداد که هیچ بلکه حتی دیدیم که ترامپ سرزمین های اشغال شده دیگر کشورها از جمله جولان و شبعا در لبنان و قدس و... را به عنوان خاک اسرائیل تلقی کرد و کشورهای عربی را تحت فشار قرار دادند تا با فراموش کردن حق و حقوق فلسطینی ها با اسرائیل مصالحه کنند و در نهایت همین سیاست آمریکا و اسرائیل منجر به آن شد که فلسطینی ها مجبور شوند واکنش نشان دهند وهفت اکتبر رخ داد و می بینیم امروزه کل منطقه به دلیل سیاست های آمریکا در حمایت کورکورانه از اسرائیل به سمت یک جنگ فراگیر می رود.
برخی شاید ندانند که دلیل اصلی خروج ایالات متحده از برجام این بود که دولت وقت ایران بخش اعظم قرارداد های اقتصادی را به شرکت های اروپایی داد و آمریکایی ها دیدند که سهم آنها ناچیز است و ترامپ علنا در مبارزات انتخاباتی قبلی آمریکا این مورد را به دولت اوباما گوشزد کرد.
آمریکایی ها فقط به این دلیل از برجام خارج شدند که خواهان سهم اصلی پروژه های اقتصادی ایران می باشند و نمی خواهند دیگران منفعتی از اقتصاد ایران ببرند، از جمله شغال های اروپایی.
واقعیت امر هم این است که دلیل اصلی وضع تحریم ها بر علیه ایران اختلافات سیاسی و یا دلوپسی آمریکایی ها از برنامه هسته ای ویا دفاعی ایران نمی باشد بلکه به این دلیل می باشد که آمریکایی ها به همه کشورها می خواهند بگویند اگر ما منفعتی از قرارداد های اقتصادی با ایران نداشته باشیم هیچ کس نباید منفعتی ببرد و هر کس بخواهد خلاف خواست ما عمل کند با او برخورد می کنیم.
البته اگر بخواهم مثال بزنم شاید بتوانم ده ها مثال دیگر هم بزنم اما باید به این نکته توجه داشت که همه بلاهایی که امروزه سر بشریت می آید به دلیل زیاده خواهی ایالات متحده و ناتو می باشد و بس.
امروزه بریکس این فرصت را برای بسیاری کشورهای جهان ایجاد کرده که در مقابل این زیاده خواهی ایالات متحده و ناتو بتوانند ایستادگی کنند و اگر اینگونه نبود بیش از شصت کشور جهان در همین مرحله تقاضای عضویت در بریکس را نمی دادند.
به نظر می رسد امروزه این فرصت ایجاد شده که کشورهای عضو بریکس بتوانند با ایجاد ساختارهای همسو کاری کنند که جهان در مقابل این زیاده خواهی آمریکا و ناتو بایستند ودیگر آنها نتوانند از ابزارهای خود ساخته مانند دلار و تحریم های اقتصادی برای فشار بر دیگران استفاده کنند.
و اینگونه هم خواهد شد، سیاست تک قطبی باید پایان یابد و دیگر یک کشور در جهان حق آن را نباید داشته باشد که اراده خود را بر دیگران تحمیل کند.
نمونه وعده وعید های آمریکایی و غربی برای ایجاد دمکراسی و مردم سالاری در جهان را در افغانستان و عراق و لیبی و... مشاهده کرده ایم، همین بس کافی است.