نه اوکراین اسرائیل است و نه روسیه فلسطین

آناتولی آنتونوف سفیر روسیه در واشنگتن اخیرا اظهار داشته "آمریکا در حمایت از اوکراین از هر جنایتی حتی بمباران شهرهای روسیه چشم پوشی می کند".

واکنش مقامات آمریکایی به حملات مرگبار نیروهای مسلح اوکراین به مناطق مسکونیحتا خودداری از ارسال پیام تسلیت، بسیارجالب توجه است که این امر نشانگر این است که واشنگتن از انجام هر کاری برای رهایی از مسئولیت دست نشانده های خود در کی یففرو گذار نیست.

ظاهرا هم زلنسکی دیده که غرب چگونه از نتانیاهو ودولت او در جنایات بر علیه مردم غزه حمایت کرده و تصور می کند که او هم می تواند به همین جنایات بر علیه غیر نظامیان روس دست بزند. در بعضی روزها در طول یک روز نئونازی های اوکراینی حدود ده بار به شهرهای روسیه و غیر نظامیان روس حمله کردند.

سفیر روسیه همچنین اظهار داشت: "اجازه دهید تأکید کنم که کودکان، زنان و افراد مسن با سلاح‌های غربی کشته می‌شوند." سیاست"شتر مرغی" (استعاره از نادیده گرفتن مشکلات و تظاهر به عدم وجود آنها) غرب به رهبری ایالاتمتحده و عدم تمایل به مهار سرسپردگان اوکراینی هیچ دستاوردی برای آنان نخواهد داشت. وی در پایان گفت: "تنها یک نتیجه وجود دارد که نیروهای مسلح روسیه باید عملیاتنظامی را از مرزهای فدراسیون روسیه دور کنند."

پیغام سفیر روسیه بسیار واضح است.

روس ها توان دفاع از خود را دارند و نباید زلنسکی تصور کند اگر غرب به نتانیاهو اجازه داده هر جنایتی می خواهد در غزه انجام دهد وی نیز می تواند همان جنایات را بر علیه مردم روسیه انجام دهد وحالا که غرب این راه را پیش گرفته و چشم خود را روی جنایات متحد خود بسته روسیه مجبور می باشد راه دیگری را انتخاب کند و آن گوشمالی همه آنهایی که تصور می کنند می توانند جنایات غزه و جنگ جهانی دوم بر علیه مردم روسیه را انجام دهند.

قطعا برای محقق نمودن این امر روسیه مجبور خواهد بود علاوه بر اینکه از قدرت نظامی خود برای ضربه زدن به نئونازی هایی که به خاک روسیه حمله می کنند استفاده کند باید یک کمربند امنیتی برای شهرهای خود ایجاد کند که منجر می شود نئونازی ها و مزدوران خارجی که برای اوکراین می جنگند در حد و حدود تسلیحاتی که غرب در اختیارشان قرار داده از مرز های روسیه دور شوند. هر چه قدر که برد این تسلیحات هم بیشتر می شود قطعا روسیه مجبور خواهد بود که عمق کمربند امنیتی را افزایش دهد.

امروزه هم می بینیم که علیرغم تلاشهای مکرر روسیه برای رسیدن به راهکار سیاسی با طرف مقابل ولی ارتش روسیه مجبور است به پیشرفت های خود در خاک اوکراین بیافزاید تا این کمربند امنیتی را ایجاد کند و بعید به نظر می آید که روسیه حاضر باشد تا زمانی که تضمین های لازم برای تامین امنیت غیر نظامیان خود دریافت نکند این مناطق را پس دهد.

به این ترتیب می توان گفت هر چه قدر که آمریکا و ناتو تسلیحاتی با برد بیشتر تحویل اوکراین دهند روسیه هم بیشتر پیشروی خواهد کرد، معادله پر واضح است.