سیاست متناقض آمریکا

یکی از شگرد های سیاسی که آمریکایی ها در روابط خود با جامعه بین المللی استفاده می کنند "سیاست متناقض" است.

مثلا اظهار می دارد که به دنبال گفتگوهای دیپلماتیک و صلح میان روسیه و اوکراین است اما از آن طرف در مقابل هرگونه توافقی برای شروع روند گفتگوها می ایستد و با مسلح کردن اوکراین و کاشتن مزدوران در پست های مختلف در این کشور جلوی هرگونه مذاکره دیپلماتیک را می گیرد.

می گویند به دنبال صلح در منطقه خاورمیانه و تامین امنیت اسرائیل ویهودیان هستند اما عملکرد خودشان مسبب همه بحران ها در منطقه خاورمیانه است و سیاست آنها در حمایت از تندروهای صهیونیست مسبب همه مصیبت هایی است که بر سر یهودی ها و البته فلسطینی ها می آید.

پیمان آب و هوا را امضا می کنند اما در نهایت از آن خارج می شوند و دوباره اظهار می دارند که به آن بر می گردند اما هر کاری از دستشان بر می آید انجام می دهند تا جلوی اجرای آن را بگیرند.

اظهار می دارند که به دنبال تامین امنیت دریانوردی در دریای سرخ هستند اما با حملات خود بر علیه یمنی ها دریا نوردی در کل منطقه را به خطر می اندازند.

البته اگر بخواهیم درباره سیاست های متناقض آمریکا صحبت کنیم هزاران مورد را می توانیم مثال بزنیم اما شما را به خدا یکی بیاید این پاراگراف اخیر را تفسیر کند.

چطور می خواهید عملیاتی که چند روز طول می کشد انجام دهید و پایگاه هایی را هدف دهید و احتمالا چندین نفر را به خاک و خون بکشید و بعد توقع داشته باشید که همه چیز تمام شود و منطقه آرام باشد.

آنچه کاملا مسلم است این می باشد که به هر طرفی حمله کنید آن طرف واکنش نشان خواهد داد.

آمریکایی ها به گونه ای از کشته و زخمی شدن بیش از چهل نیروی خود و نیروی اسرائیلی در ایستگاه 22 حرف می زنند انگار خودشان هیچ گناهی نداشته اند و یک سری بچه های خوب را آنجا گذاشته بودند تا هیچ کاری انجام ندهند و هیچ خطری برای هیچ کسی ایجاد نکنند.

مگر خودشان و وکلایشان در منطقه در راس آنها اسرائیل نبودند که همه خطوط قرمز ترسیم شده با ایران و جبهه مقاومت را زیر پا گذاشتند، خوب این هم تاوان کارهای خودشان است.

چه طور شما سلاح بدهید بر علیه دیگران استفاده شود خوب است اما دیگران نباید به کسی سلاح بدهد بر علیه شما استفاده شود؟

ایالات متحده از زمان تاسیسش تا به حال سیاست ثابتی نداشته و همیشه با تناقض در سیاست های خود سعی کرده کار خود را در فضای بین المللی پیش ببرد، وقتی صرف دارد وارد معاهده و توافقی شود و وقتی که صرف ندارد به یکباره اعلام می کند که تصمیم توسط فردی دیگر گرفته شده و مقام جدید قبول ندارد یا اینکه وارد مجامع بین المللی شود و تا زمانی که قوانین بین المللی به نفعش باشد آنها را قبول داشته باشد اما همین که صرف نکند دیگر قبول نداشته باشد و سیاست های داخلی خود را ارجح بداند.

اگر به تاریخ برگردید می بینید همین طرز تفکر بود که موجبات راه افتادن جنگ های جهانی اول و دوم شد و امروزه سیاستمداران آمریکایی پا جای پای افرادی مانند هیتلر و موسولینی و ... گذاشته اند و دقیقا مانند آنها رفتار می کنند.

هیچ کس جنگ نمی خواهد چون جنگ بدترین اتفاقی است که می تواند رخ دهد اما متاسفانه سیاستمداران آمریکایی به دلیل اینکه حقوق بگیر لابی های اسلحه سازی هستند همیشه به دنبال جنگ می باشند.

نگاهی گذرا به تاریخ معاصر داشته باشید و ببینید از زمان تاسیس ایالات متحده تا به حال چند روز این کشور در جنگ و خونریزی نبوده است.

به استناد صحبت های رئیس جمهوری اسبق آمریکا جیمی کارتر چیزی حدود 12 روز.

حتی بگردید ببینید امروزه در کجای جهان جنگی است که ایالات متحده به شکلی در آن دخیل نباشد و یا مسبب وقوع آن نباشد.

بیش از 170 حمله طی سه ماه به پایگاه های آمریکایی در منطقه نشان داده که چتر حمایتی پایگاه های آمریکا در منطقه بسیار سوراخ است و جان همه نیروهای منطقه ای به یک مو بند است، کافی است آنهایی که 170 حمله را انجام دادند زاویه پرتاب موشک ها و یا پهپاد ها و یا خمپاره هایشان را تغییر دهند.

آیا دولت آمریکا در شرایطی است که بتواند پاسخ گوی بازگشت این همه تابوت به آمریکا باشد؟

من که تصور نمی کنم در شرایط انتخابات دولت آمریکا حاضر باشد چنین حماقتی به خرج دهد اما متاسفانه سابقه نشان داده که سیاستمداران آمریکایی احمق تر از آنچه ممکن است درباره شان تصور شود می باشند.

بعدا هم به شکلی خرج بازسازی این پایگاه ها را پرداخت کنند.

البته همانگونه که قبل تر هم مطرح کردم باید سیاستمداران آمریکایی متوجه شوند که دیگر سیاست تناقض جواب نمی دهد و دست آنها در جامعه بین المللی رو شده و بیش از حد غره نشوند.