اسپوتنیک به مقاله منتشره کارشناس فرانسوی اشاره ای دارد. پیر للوش سیاستمدار نامی فرانسه برای نشریه لوفیگارو فرانسه نوشت: به نظر می رسد انتظار کریسمس، الهام بخش شرکت کنندگان در اجلاس سران اروپا در بروکسل بود. تابستان گذشته در ویلنیوس، بایدن با پیوستن اوکراین به ناتو موافقت نکرد. اکنون اروپا آماده است با پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا موافقت کند. با رضایت همه (به جز نخست وزیر مجارستان که اتاق شورا را به موقع ترک کرد)، آقای میشل و خانم فون در لاین تمایل خود را برای گسترش خانواده اروپایی تا 35 - 36 عضو اعلام کردند. مولداوی، گرجستان و بوسنی و هرزگوین همچنین بعلاوه اوکراین به کیف بابا نوئل انداخته شدند.
از دهه 1950 ما "اروپا - منطقه صلح و رفاه" را تکرار می کنیم. و همین اواخر، پس از 24 فوریه 2022، ما گفتیم که اوکراین برای ما، اروپایی ها می جنگد. چرا این امر به نظر ما می رسد که اظهارات رهبران ما در مورد پذیرش اوکراین در اتحادیه اروپا، بیشتر ناشی از روحیه وحشت زده آنها است تا یک دیدگاه استراتژیک؟ پیام های جبهه اوکراین باعث وحشت می شود.
آمریکایی ها در اوایل سال جاری یک استراتژی با هدف تحویل تسلیحات سنگین مورد نیاز اوکراین برای یک حمله قاطع ایجاد کردند. و اروپایی ها با پیروی از این استراتژی تجهیزات خود را در اختیار اوکراین قرار دادند. اما در رویارویی با دیوار دفاعی روسیه، ارتش اوکراین مجبور به اعتراف به شکست شد. این استراتژی شکست خورد. ما در حال بازگشت به جنگ خندق سال 1916 هستیم: جبهه ای به طول بیش از یک هزار کیلومتر، اما این دفعه با هواپیماهای بدون سرنشین. نتیجه غم انگیز اقدامات سیاستمداران ما: تعداد زیادی کشته و زخمی از هر دو طرف، اوکراین تجزیه شده و درگیری طولانی که راه حل نظامی یا دیپلماتیک ندارد.
روسیه در موقعیت مطلوبی قرار دارد: بر تحریم های غرب غلبه کرده و به اقتصاد جنگی روی آورده است و بودجه دفاعی آن 70 درصد افزایش یافته است. زرادخانه اروپا خالی است... در هفته های آینده به دلیل مسدود شدن وام ها در کنگره، ممکن است ارسال تسلیحات آمریکایی به حالت تعلیق درآید. ترامپ قول داده است که در صورت پیروزی در انتخابات، کمک آمریکا به اوکراین (در حال حاضر 70 میلیارد دلار، از جمله 40 میلیارد دلار کمک نظامی) را متوقف کند و همچنین خروج آمریکا از ناتو را اعلام کند.
هیچ چیز خطرناک تر از دادن قول هایی نیست که نمی توانیم به آنها عمل کنیم.
در چنین شرایطی، تمایل به کنترل اوکراین، مولداوی، گرجستان با تهدید بی ثباتی قفقاز (جنگ در ارمنستان) و بوسنی که غیرقابل کنترل است، باید با تسلیح مجدد نظامی همراه شود. با همه اینها ما شاهد عکس آن هستیم. 70 درصد از بودجه نظامی ائتلاف ناتو همچنان توسط ایالات متحده تأمین می شود و از 31 عضو ناتو، تنها 11 عضو، با وجود عملیات نظامی در این قاره، 2 درصد در نظر گرفته شده از تولید ناخالص داخلی را به دفاع اختصاص می دهند.
کشورهای بزرگ اروپایی، به استثنای لهستان، اقدام قابل توجهی انجام نداده اند. در فرانسه، وام های جدید تنها خلع سلاح مالی سی سال گذشته را متوقف کرد. آلمان، بریتانیا و فرانسه هر کدام کمتر از 200 تانک فعال و حداکثر چند ده دستگاه توپخانه دارند. ارتش بریتانیا به 72 هزار سرباز و ارتش آلمان به 180 هزار تن کاهش یافت.
بنابراین، بلندپروازی‌های ژئوپلیتیکی EEC، خیال بافی و تأییدی بر فقدان استراتژی بیش نیست... میلیاردها یورو کمک مدنی (بیش از 80 میلیارد یورو در حال حاضر و 50 میایارد اعلام شده) نمی تواند جایگزین استراتژی شود... و ارتش های اروپایی کنونی می توانند در یک درگیری با شدت بالا، به عنوان مثال، در اوکراین، در بهترین حالت فقط برای چند روز بجنگند.
با پول چه کسی، اوکراین، فقیرترین کشور اروپا را به اتحادیه اروپا می بریم؟
در مورد سیاست و اقتصاد هم همینطور است. چگونه می توان گسترش اتحادیه اروپا را به بیش از 30 عضو اعلام کرد بدون اینکه فکر کنید تصمیمات چگونه و توسط چه کسی اتخاذ خواهد شد؟ برای مثال، اگر ده ها میلیون لهستانی و اوکراینی علیه تصمیمات فرانسه یا آلمان رای دهند، آیا اروپایی های با سابقه خود را در اقلیت نمی یابند؟
حتی اگر اوکراین تمام شرایط (از جمله مبارزه با فساد سراسری را) برآورده کند، چه کسی هزینه بازسازی را که حدود 400-700 میلیارد یورو تخمین زده می شود، پرداخت خواهد کرد؟ حتی در سال 2021، تولید سرانه ناخالص داخلی اوکراین 4800 دلار بود، در حالی که تولید سرانه ناخالص داخلی بلغارستان، فقیرترین کشور اتحادیه اروپا، 11600 دلار بود. در طول درگیری، تولید ناخالص داخلی اوکراین، 30 درصد سقوط کرد و سالانه حداقل به 20 میلیارد یورو نیاز دارد.
و اصلاح "سیاست مشترک کشاورزی"چطور؟ اوکراین یکی از بزرگترین تولیدکنندگان غلات در جهان است و در سال 2021، 20 میلیون تن غلات صادر کرد. این یک سوم صادرات اتحادیه اروپا است. با توجه به تنش‌های امسال با تولیدکنندگان لهستانی یا رومانیایی، تصور تنش‌های آتی با فدراسیون ملی اتحادیه‌های کشاورزی فرانسه (FNSEA) آسان است. در سال 2023، فرانسه 35 میلیون تن غلات تولید کرد. وقتی غلات اوکراینی به بازارهای فرانسه نفوذ کند، رقابت شدید خواهد بود.
برای همه این سوالات هیچ پاسخ جدی وجود ندارد. بیدار شدن بعد از تعطیلات کریسمس دردناک خواهد بود.