البته توقعی هم بیش از این نبود.
با توجه به حمایت بی چون و چرای ایالات متحده از اسرائیل و همچنین برخی سیاستمداران حلقه به گوش کشورهای اروپایی نباید توقع داشت که اسرائیل خود را ملزم به هیچ تعهد بین المللی بداند و به هیچ توافقی احترام بگذارد.
حال همزمان گزارش هایی در رسانه های آمریکا منتشر می شود که بنیامین نتانیاهو از ایالات متحده التماس کرده که با قطر تماس بگیرد و کاری کند که حماس آتش بس را بپذیرد و او را از این مخمسه بیرون بیاورند.
برخی ممکن است تعجب کنند یعنی چه که نتانیاهو اینگونه از آمریکا عاجزانه تقاضا می کند تا آتش بس برقرار گردد و بعد ارتش اسرائیل پس از آتش بس اقدام به بمباران شمال غزه می نماید؟
بله، پس از بیش از پنجاه روز فاجعه بارترین عملیات نظامی در تاریخ بشریت و کشتار نا محدود غیر نظامیان و زیر پا گذاشتن همه اعراف و قوانین بین المللی و حقوق بشری اسرائیل خود را در مخمسه می بیند و نه فلسطینی ها، چون ارتش اسرائیل طی این مدت زمین گیر شده و هیچ پیشرفتی از نظر عملیاتی نداشته و مضاف بر اینها آسیب های فراوان دیده و سربازان اسرائیلی که روز اول با انگیزه انتقام وارد معرکه شدند پس از پنجاه روز دیگر انگیزه ندارند.
از طرف دیگر کل جامعه جهانی امروزه بر علیه اسرائیل ایستاده و فضای جهانی به شدت به ضرر اسرائیل است و هر چه سازمان های صهیونیستی طی دو قرن اخیر از قبل از پیدایش تا بعد از پیدایش سازمان صهیونیسم جهانی کاشته بودند در این چند روز توسط اسرائیلی ها به فنا رفت.
آن حمایت کذایی که قرن ها پشت اسرائیلی ها بود و آن مظلوم نمایی که سازمان های صهیونیستی از آن برای منافع خود بهره می بردند همه بر عکس شد و امروزه جهان یک دست به مخالفت با اسرائیل پرداخته.
سیاستمدارانی که وابسته به لابی های صهیونیستی و لابی های قدرت در برخی کشورها هستند را نادیده بگیرید، مردم را می گویم.
حتی در نشست اخیر مجمع نمایندگان اتحادیه اروپا انتقادات از قتل عام ها در فلسطین بسیار شدید بود و بسیاری از نمایندگان اروپایی این رفتار اسرائیل را نسل کشی و جنایت بر علیه بشریت خواندند.
از آن طرف هم می بینیم که 120 کشور جهان در مجمع عمومی سازمان ملل بر علیه خواسته آمریکا و اسرائیل رای می دهند و 44 کشور دیگر، از جمله کشورهای اتحادیه اروپا که بنا بود حامیان اسرائیل باشند رای ممتنع می دهند.
از نظر حقوقی این رای ممتنع با رای حامی بیانیه بر علیه اسرائیل فرقی ندارد و فقط به قول معروف نوعی تعارف است.
امروزه اسرائیل به جز ایالات متحده و چند کشور ذره بینی روز نقشه کره زمین که هیچ جایگاه با ارزشی به جز رای دادن در مجامع عمومی طبق دستورات آمریکا هیچ حامی ای ندارد.
در چنین شرایطی، یعنی برگشتن فضای جهانی در قبال اسرائیل و همچنین در گل گیر کردن ارتش اسرائیل و بی انگیزه شدن سربازان اسرائیلی هیچ راه و چاره ای به جز آتش بس وجود ندارد.
البته طبق برخی گزارش های جسته گریخته به نظر می رسد آقای امیر عبد اللهیان وزیر امور خارجه ایران هم به لبنان و قطر سفر کرده تا ملاقات هایی با رهبران جبهه مقاومت داشته باشد و با هم بررسی کنند که چه کار می توانند انجام دهند که کشتار مردم غزه متوقف شود.
ولی خوب با توجه به اینکه نمی توان اعتباری برای هیچ توافقی با اسرائیل قایل شد می توان تصور کرد که ممکن است این آتش بس به نوعی برای آرام کردن فضای جهانی به شمار آید و اسرائیل می خواهد نوعی نفس تازه کند برای مرحله بعدی.
مخصوصا که برخی سیاستمداران و فرماندهان نظامی در دولت فعلی اسرائیل حضور دارند که اینها باور دارند این فرصت مناسبی است برای اینکه کار فلسطینی ها در غزه یا یک سره کنند و حالا که قتل عام را شروع کردند آن را با نسل کشی و نابودی همه فلسطینی ها در غزه و یا وادار کردن آنها به فرار به سینا تمام کنند.
نمونه اش وزیری است که تقاضا کرده بود اسرائیل از بمب هسته ای برای نابودی همه فلسطینی ها در غزه استفاده کند و یکباره کار را تمام کند.
آنچه مسلم است این می باشد که جبهه مقاومت هم دست روی دست نخواهد گذاشت و منتظر نخواهد ماند اسرائیل نقشه های خود را پیاده کند و قطعا آنها هم خود را آماده خواهند کرد تا در صورتی که اسرائیل به آتش بس پایبند نبود و یا اینکه آتش بس تمدید نشد بتوانند ضربه های بیشتری را به اسرائیل بزنند چون آنها به خوبی می دانند آنچه اسرائیل را وادار به عقب نشینی می کند دیپلماسی نیست بلکه میدان است.