چندین دهه است که انسان ها تلاش می کنند از تولید تسلیحات هسته ای و تسلیحات کشتار جمعی دوری کنند اما عملکرد ایالات متحده آمریکا و اسرائیل منجر به آن شده که بسیاری از کشورها تامین امنیت خود را گرو تولید تسلیحات هسته ای ببینند.
نمی خواهم وارد بحث تولید تسلیحات هسته ای توسط ایالات متحده و اینکه این کشور تنها کشوری است که از این تسلیحات بر علیه غیر نظامیان ژاپنی استفاده کرده شوم، حتی نمی خواهم وارد بحث خودداری ایالات متحده به تمکین به پیمان استارت نو با روسیه که بر اساس آن بنا بود که تعداد تسلیحات هسته ای کاهش یابد شوم.
ایالات متحده آمریکا هم خود هم متحدین اش در موارد متعددی به خود اجازه داده اند از سلاح های دارای اورانیوم ضعیف شده و یا سلاح های کشتار جمعی و سلاح های ممنوعه و یا حتی تحریم شده در جنگ های متعدد استفاده کنند و طی همین یکسال اخیر هم مشاهده کردیم که آنها نه فقط این کار را حاشا نکردند بلکه حتی با مباهات و افتخار به اینکه مثلا این تسلیحات را در اختیار اوکراین قرار دادند تا بر علیه روسیه استفاده کنند صحبت کردند.
همین یکی دو ماه پیش بود که نخست وزیر اسرائیل از پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل ایران را تهدید کرد که با تسلیحات هسته ای نابود خواهد کرد.
بیانیه بعدی دفتر او که این ماجرا را سهوی بیان کرده را نادیده بگیرید، چیزی به عنوان سهوی بودن این سخنان نیست، وی سخنرانی اش را از روی نوشته خوانده بود و عمدا می خواست چنین تهدیدی را مطرح کند.
دو سه روز پیش هم وزیر میراث اسرائیل پا فراتر گذاشته و تقاضا کرده که غزه را با بمب هسته ای بمباران کنند.
امروز هم اعلام کرده اند وی را به دلیل سخنانش درباره اینکه جان اسرای اسرائیلی هم اگر در این بمباران به خطر بیافتد مهم نیست از حضور در کابینه تعلیق کرده اند.
توجه داشته باشید وی را به این دلیل که وی درباره بمباران غیر نظامیان با تسلیحات هسته ای صحبت کرده تعلیق نکرده اند بلکه از بابت اینکه وی جان اسرای اسرائیلی را نادیده گرفته تعلیق کرده اند.
همچنین باید به این نکته توجه داشت که این وزیر وابسته به حزب راست تندرویی است که اعضای آن در کابینه اسرائیل مسببین اصلی بحرانی که امروزه به وجود آمده می باشند و از روز اولی که اینها سر کار آمدند به دنبال آن بودند که فلسطینی ها قتل عام شوند و عملکرد اینها در حمله به فلسطینی ها و باورهای اعتقادی و مذهبی شان و مصادره اموالشان و زندانی کردن و کشتار و... آنها در نهایت منجر به واکنش فلسطینی ها در 7 اکتبر شد.
این سخنان به خودی خود ثابت می کند که اسرائیل تسلیحات هسته ای در اختیار دارد و افرادی در دولت اسرائیل حضور دارند که تمایل به استفاده از این تسلیحات بر علیه دیگران در منطقه دارند.
با توجه به کشتار فجیع مردم غزه طی چند هفته اخیر و با توجه به حمایت بی چون و چرای ایالات متحده و کشورهای غربی از اسرائیل در این قتل عام و ناتوانی جامعه جهانی حتی در تصمیم گیری به نظر می رسد کشورهای دیگر منطقه چاره ای جز اینکه خودشان هم به سمت تولید تسلیحات هسته ای بازدارنده بروند نخواهند داشت و این عملکرد ایالات متحده و اسرائیل کل منطقه خاورمیانه را به سمت یک مسابقه تسلیحات هسته ای خواهد کشاند.
زمانی که ایران تصمیم گرفت معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای را امضا می کرد نماینده وقت ایران عبارت مشروطی را قبل از امضای خود نوشت و آن " به شرط خالی بودن منطقه خاورمیانه از تسلیحات هسته ای".
نماینده مصر هم که بعد از نماینده ایران این معاهده را امضا کرد نوشت "به استناد شرط ایران امضا می کنیم".
با توجه به اینکه این امضای ایران مشروط است و باتوجه به اینکه اسرائیل رسما اعلام می کند تسلیحات هسته ای در اختیار دارد و رسما اعلام می کند که در صدد استفاده آن بر علیه دیگران است عملا می توان گفت دیگر بحث عضویت ایران در معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای دیگر برای این کشور میتواند الزام آور نباشد و ایران برای تامین امنیت ملی و موجودیت خود مجبور می باشد که به سمت تولید تسلیحات هسته ای بازدارنده برود.
همین ماجرا می تواند برای بقیه کشورهای منطقه نیز مصداقیت داشته باشد چون گو اینکه امروزه اسرائیلی ها ایرانیها و فلسطینیها را رسما تهدید به حمله هسته ای کرده اند اما هیچ کس نمی داند در آینده چه کسی در اسرائیل در قدرت خواهد بود و سیاست وی در قبال دیگر کشورهای منطقه چه خواهد بود و آیا پایبند پیمان های صلح خواهد ماند یا نه.
طی همین چند هفته اخیر بارها و بارها مقامات ارشد نظامی و سیاسی اسرائیل درباره اطماع آنها نسبت به خاک دیگر کشورهای منطقه و سرزمین تاریخی موعود که از نیل تا فرات است صحبت کرده اند، امری که نشان می دهد علیرغم همه معاهده های صلح که برقرار شده اسرائیلی ها نسبت به خاک دیگر کشورهای منطقه طمع دارند و بحث اینکه مثلا امروزه یک معاهده صلح با مصر یا اردن یا ... دارند فقط به این دلیل می باشد که می خواهند اینها را فعلا از معادله کنار بگذارند و وحدت صف مقابل را بشکنند تا بعدا به بهانه های مختلف و پس از اینکه کار فلسطینی ها را تمام کردند یکی یکی سراغ بقیه کشورها بروند.
اینکه بخواهند بهانه برای حمله به دیگر کشورها پیدا کنند هم که دیگر به قول عرب ها "اسهل من نور الشمس" است و آنها در این راستا بسیار تبهر دارند، مخصوصا که آمریکایی ها و اروپایی ها چشم بسته از آنها حمایت می کنند.
با توجه به اینکه ایالات متحده کورکورانه از هر اقدام اسرائیل حمایت می کند و جامعه جهانی کر و کور و لال و فلج است و ثابت کرده کاری از دست اش بر نمی آید دیگر راهی برای کشورهای منطقه باقی نمی ماند و همه این کشورها به فکر خواهند بود به هر ترتیبی شده برای تضمین موجودیت خود به سمت تولید و یا دست یابی به تسلیحات بازدارنده هسته ای بروند.