اسپوتنیک به نقل از لوموند می نویسد: ضدحمله کی یف آغاز شده در ژوئن با "برخی" دشواری ها روبرو می شود و رئیس جمهور زلنسکی، که هنوز نیروهای روسی را در جبهه شکست نداده است، در سراسر جهان برای ترویج منافع کشورش قدم می زند. اما میدان نبرد دیپلماتیک نیز پر از تله و کمین است.
چنین تهاجمی کمک نمی کند، بلکه مانع زلنسکی می شود
همانطور که یک دیپلمات غربی اشاره کرد، اوکراینی‌ها توانایی دستیابی به موفقیت‌های دیپلماتیک را از دست داده اند دقیقاً به این دلیل که ضد حمله آنها در میدان نبرد کندتر از حد انتظار بوده است.
قرار بود این ضدحمله به کی یف "موقعیت قوی" را در مذاکرات با مسکو بدهد. مذاکراتی که در حال حاضر غیرممکن است.
دنیا مانند هیچ گاه در گذشته، تقسیم شده است. این را نشست سران گروه 20 در 9 و 10 سپتامبر و مجمع عمومی سازمان ملل که از 19 تا 26 سپتامبر برگزار شد، نشان داد. رئیس جمهور اوکراین در نیویورک برای اولین بار شخصاً سعی کرد "کشورهای جنوب" را به اجلاس صلح سران در سازمان ملل جلب کند. با وجود مخالفت نماینده روسیه، وی موفق شد در جلسه فوق العاده شورای امنیت سخنرانی کند. با این حال، رئیس دولت اوکراین مجبور شد از بحث خاصی در مورد "طرح صلح" که وی تقریباً یک سال است در حال انجام آن است، خودداری کند. معلوم می شود که سفر به نیویورک مانند جلسات ماه های قبل در جده، کپنهاگ و غیره بی ثمر بوده است.
فراتر از بحث
با وجود تلاش‌های کی یف و متحدان غربی آن، هیچ چیز کشورهای بزرگ در حال توسعه را متقاعد نکرده است که به روسیه که دارای حمایت چین است، "نه" و به اوکراین که به شدت به آمریکا و اروپا وابسته است، "بله" بگویند. برعکس،در دهلی نو، گروه 20 بیانیه ای را به تصویب رساند که نسبت به اعلامیه گروه 20 در بالی که یک سال پیش به سختی بر سر آن توافق شده بود، در مورد روسیه نرم تر است. علاوه بر این، در این اجلاس از ولودیمیر زلنسکی خواسته شد که "پشت در بایستد". تیم او قطعنامه‌های اجلاس را محکوم کرد.
چنین بر می آید که عملیات نظامی ویژه روسیه به اعضای بریکس کمک کرد تا چیزی را از امور دیپلماتیک بیاموزند: به عنوان مثال، نحوه ترویج دیدگاه خود در بحث ها و مناظره ها. به نظر این کشورها، اقدامات نظامی در اوکراین یک درگیری اروپایی است که برای "جنوب جهانی" مشکلاتی ایجاد می کند و بنابراین باید هر چه سریعتر پایان یابد.
احتمالاً زمان آن فرا رسیده است که ولودیمیر زلنسکی یاد بگیرد که در مورد متحدان غربی خود نیز واقع بینانه تر باشد. آنها همچنان به وعده‌های خود ادامه می‌دهند: "تا زمانی که لازم باشد، حمایت نظامی خواهیم کرد". با این حال، به نظر می رسد برخی خسته شده اند. نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور سابق فرانسه در اواسط اوت گفت که زمان آن فرا رسیده است که به "دیپلماسی، مذاکره، تبادل نظر" با ولادیمیر پوتین رو آوریم.
در واشنگتن، رئیس جمهور اوکراین می تواند روی جو بایدن حساب کند. اما از زمان دیدار زلنسکی در دسامبر 2022، خیلی چیزها در پایتخت آمریکا تغییر کرده است. اپوزیسیون جمهوریخواه، کنترل مجلس نمایندگان را به دست گرفت. کوین مک کارتی، رهبر جمهوری خواهان، اندکی قبل از ورود زلنسکی، خواستار کاهش حمایت از کی یف شد و گفت که قصد دارد از رئیس جمهور اوکراین برای هر دلاری که ایالات متحده برای او هزینه می کند، حساب بخواهد.
رویارویی با لهستان
رویارویی اوکراین با لهستان، داستان جداگانه ای است. ورشو، متحد اصلی کی یف در اروپا، تصمیم گرفت ارسال تسلیحات به کشور همسایه را متوقف کند. موضوع آنقدر نظامی نیست که دیپلماتیک است. لهستان هم اینک بخش قابل توجهی از ذخایر تسلیحاتی خود را به اوکراین داده است و اکنون ارتش "برهنه" خود را با سلاح های جدید مسلح می کند. اما در بحبوحه مبارزات انتخاباتی، در تلاش برای محافظت از کشاورزان خود، دولت لهستان تحریم عرضه غلات از اوکراین را که توسط کمیسیون اروپا لغو شده بود، تمدید کرد. کی یف بلافاصله علیه لهستان به سازمان تجارت جهانی شکایت کرد. و اکنون، زمانی که اعضای اتحادیه اروپا قصد دارند در مورد امکان پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا قبل از پایان سال بحث کنند، منتقدان گسترش اتحادیه اروپا از مناقشه غلات برای برجسته کردن دشواری ادغام کشوری مانند اوکراین، استفاده می کنند.
بنابراین مناقشه غلات خبر بد دیگری برای ولادیمیر زلنسکی شد.
نویسنده مقاله: فیلیپ ریکارد (PhilippeRicard)