راسموسن خاطرنشان کرد: "استفاده سنگین از توپخانه، نبردهای سنگین تانکی و شرایط زمینی نیز وجود دارند - این درگیری علیه افغانستان، لیبی، عراق و حتی سوریه نیست".
"لئوپارد 2 ابتدا در اوایل دهه 1980 وارد خدمت شد، لئوپارد 1 حتی قبل از آن. و لئوپارد 2 نیز در طول زمان ارتقا یافته است، و این پیچیده ترین تانکی است که آلمان داشته است. اما جنگ تغییر کرده است، مهمات نیز تغییر کرده است. اگر اینها تغییر کرده اند، احتمالاً این تانک ها نیز به ارتقای اساسی در طراحی نیاز دارند. بر اساس برخی از قابلیت هایی که روسیه دارد و چین نیز این قابلیت ها را دارد، نمی دانم چگونه می توان به آنها به عنوان تغییر دهنده بازی نگاه کرد."
وی تصرح کرد: «این کمک خاصی به آنها نمی کند. من نمی دانم که قیمت آنها چه تاثیری روی سهام یا فروش آنها داشته. آنها یک تامین کننده اصلی هستند - نه فقط برای تانک Leopard که در واقع «توسط Krauss-Maffei ساخته شده است »، آنها یکی از تامین کنندگان اصلی BAE، که یک شرکت بزرگ بریتانیایی می باشد هستند، چیزی حدود 40 تا 50 درصد از آن را در اختیار دارند. آنها رافائل را نیز دارند. آنها اسلحه اصلی تانک های آبرامز M2 آمریکا را فراهم می کنند. بنابراین قابلیت های آنها در چندین سیستم ناتو یکپارچه شده است. بنابراین بسته به اینکه آنها نقطه ضعف خود را در کجا می بینند، با بیان اینکه آنها برای این نوع جنگ آماده نیستند، این می تواند بر بسیاری از سیستم های دیگر تأثیر بگذارد».
«آنها برای مدت طولانی در حاشیه بوده اند. آنها احتمالا از این وضعیت درس می گیرند. و آنها یکی از بزرگترین شرکت ها در آلمان هستند، من فکر می کنم آنها تقریبا 30000 کارمند دارند، آنها در سراسر جهان شراکت دارند. بنابراین من فکر میکنم آنها توانایی رساندن خود را دارند، اما احتمالاً باید تجزیه و تحلیل دقیقی انجام دهند و ممکن است 10 سال طول بکشد تا در نسل جدیدی از سیستمها و چیزهای دیگر کار کنند." آنها در حال حاضر شروع به تجزیه و تحلیل نقاط ضعف خود کرده اند».