هدف اصلی این رسانه ها بیشتر این است که برخی کشورها را از عضویت در این مجموعه بر حذر دارند.
حتی اینها در تحلیل ها و گزارش هایشان پا فراتر گذاشته و ادعا می کنند که چینی ها اصرار دارند فقط کشورهایی که با آمریکا دشمنی دارند حق ورود به بریکس را داشته باشند و بریکس تبدیل به مجموعه ای ضد آمریکایی شود.
اگر بحث دشمنی با آمریکا باشد امروزه بسیاری از ملت های جهان با سیاست های غرب و مخصوصا ایالات متحده مخالف هستند.
به این نکته باید توجه داشت اینکه ملت ها با سیاست های استعماری غربی ها مخالف باشند یک بحث است اینکه اینها با مردم این کشورها دشمنی داشته باشند بحثی دیگر.
مشکل ملت ها نیست، مشکل سیاست های استعماری ای است که برخی سیاستمداران کشورهای غربی دنبال آن می باشند.
این استعمار در دوره های مختلف چهره خود را تغییر داده، در برهه ای استعمار از طریق اشغال مستقیم سرزمینها صورت می گرفته و امروزه استعمار نوین از طریق کاشتن مزدور در کشورها به عنوان حکام است.
حتی در شرایط استعمار نوین که بانی آن ماکیاولی است و می توانید نوشته هایش را به راحتی روی اینترنت پیدا کنید، حکام و رهبران دست نشانده ممکن است به ظاهر در مقابل حاکم واقعش اظهار دشمنی کنند ولی در باطن دستورات را اجرا کنند.
مثلا ممکن است تشکیلاتی مانند القاعده و یا داعش یا طالبان به ظاهر بسیار با آمریکا دشمن باشند و رهبران این تشکیلات انواع واقسام فحش ها را به آمریکا بدهند اما در عمل اینها در راستای منافع آمریکا کار کنند.
از ماجرای 11 سپتامبر گرفته که زمینه حضور آمریکا در افغانستان را فراهم کرد تا ماجرای ظهور داعش در عراق که زمینه بازگشت آمریکایی ها به عراق را فراهم کرد تا تبانی آمریکا با طالبان برای برکناری دولت مستقر در کابل و تحویل کل افغانستان به طالبان همزمان با عقب نشینی آمریکا و نشست های مکرری که این روزها آمریکایی ها با طالبان در دوحه و احتمالا جاهای دیگر دارند، همه نشان می دهند که ظاهر دشمنی به معنای دشمنی باطنی نیست.
این را گفتم تا متوجه شوید اینکه کشورها ادعای دشمنی با آمریکا کنند تا بخواهند عضو بریکس باشند به هیچ وجه نمی تواند ملاک پذیرش کشورها باشد.
ملاک پذیرش کشورها عموما توانمندی های این کشورها و امکان هم افزایی این کشورها بر قدرت بریکس است.
عموما هم اکثر کشورهایی که تقاضای عضویت در بریکس کرده اند همه عضو جنبش عدم تعهد می باشند که از قبل برای اینکه تحت تاثیر قطب بندی های سیاسی قرار نگیرند این جنبش را تشکیل داده بودند.
به هر حال امروزه اعضای فعلی بریکس همه با آمریکا رابطه دارند و چه بسا حتی برخی از اینها مانند چین وهند سرمایه گذاری های مشترک زیادی با آمریکا دارند و اینگونه نیست که بخواهیم بگوییم قرار است بریکس یک مجموعه بر علیه آمریکا باشد.
اما به هر حال در صورتی که چهل و سه کشور متقاضی عضویت در بریکس پذیرفته شوند می توان تصور کرد که این مجموعه یک چالش بزرگ برای باشگاه ثروتمندان، یعنی گروه 7 ایجاد کند و بدیهی است اگر اعضای بریکس بتوانند روی ایجاد پول واحد توافق کنند آنوقت هم دلار آمریکا هم اقتصاد آمریکا با یک چالش جدی مواجه خواهد شد.
امروزه بسیاری از کشورهای جهان از تکروی های آمریکا در سیاست های اقتصادی اش خسته شده اند و از اینکه ذخایرشان به دلار آمریکا است دلواپس می باشند.
در برهه ای کشورهای جهان به سمت ایجاد یک سازمان آزاد برای تجارت جهانی رفتند اما ایالات متحده با سیاست هایش این تلاش کشورها را نیز ناکام گذاشت.
حال امروزه این کشورها به دنبال آن هستند که بازارهای خود را برای همدیگر باز کنند و اینقدر وابسته به اقتصاد آمریکا و تصمیمات خودخواهانه سیاستمداران آن نباشند.
ر چنین شرایطی این احتمال می رود که بریکس بتواند فضایی برای این تعاملات فیما بین کشورها ایجاد کند که بیش از دو سوم تجارت جهانی به صورت درونی در گردش در آید و آنوقت بدیهی است آمریکا با توجه به بدهی های سرسام آور اش تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و دیگر اینگونه نخواهد بود که سیاست مداران آمریکایی هر سیاستی را که می خواهند پیاده کنند و هر چه قدر می خواهند دلار چاپ کنند و بدهی ها را گردن دیگر کشورها بیاندازند.
بدهی ها به آمریکا بر خواهد گشت و تاوان سیاست های غلط سیاست مداران آمریکایی را مردم آمریکا مجبور خواهند بود پرداخت کنند.
در واقع بریکس مجموعه ای برای مقابله با آمریکا نمی باشد ولی مجموعه ای است که می خواهد برای مقابله با تروریسم اقتصادی آمریکا فعالیت کند وباشگاهی است که همه کشورهای جهان حق ورود به آن را دارند نه باشگاه ثروتمندان که فقط محدود به 7 کشور تحت سلطه آمریکا است.
در پایان می توان گفت هدف بریکس رویارویی با آمریکا نیست اما موفقیت بریکس می تواند کمر آمریکا را بشکند.