چرا اوکراین جنگنده F-16 می خواهد؟

به گزارش اسپوتنیک، جزئیات مربوط به تحویل احتمالی جنگنده‌های چند منظوره F-16 به اوکراین همچنان مبهم است و دولت بایدن هیچ اطلاعاتی در خصوص اینکه آیا خود ایالات متحده این جت‌ها را تامین خواهد کرد یا خیر ارائه نکرده است، در حالی که چندین متحد اصلی آن در ناتو از جمله ایتالیا و لهستان قبلاً اعلام کرده‌اند که جنگنده های خود را نمی فرستند.

در حالی که رسانه‌ها احتمال دریافت F-16 توسط کی‌یف از مشتریان آمریکایی در خاورمیانه را از بین می‌برند، جایی که تعداد جنگنده‌های نسل چهارم بیشتر از کل اروپا در حال پرواز است، ممکن است قرعه به دانمارک، نروژ، بلژیک و هلند بیفتد.

نیروی هوایی اوکراین و هوانوردی ارتش اوکراین در طول یک سال و نیم گذشته نابود شده اند و بیش از 60 هواپیمای بال ثابت و 30 بال چرخشی، از جمله بیشتر موجودی آن قبل از فوریه 2022، به علاوه جت ها و هلیکوپترهایی که توسط حامیان ناتو به کشور تحویل داده شده را از دست داده اند.

در شرایطی که موجودی هواپیماها و هلیکوپترهای ساخت شوروی در کشورهای عضو سابق پیمان ورشو که به کشورهای ناتو تبدیل شده بودند رو به اتمام است، کی یف برای ادامه عملیات در جنگ نیابتی با روسیه به منبع جدیدی از جت های فراوان و قیمت مناسب نیاز دارد.

عرضه فراوان F-16 احتمالاً بزرگترین نقطه فروش آن است. که در اواخر دهه 1970 معرفی شد و توسط جنرال داینامیکس و لاکهید مارتین تولید شد، بیش از 4600 قاب هواپیمای F-16 تولید شد که این جت در طول عمر نزدیک به پنجاه سال خود به بیش از ده ها کشور در سراسر جهان صادر شده است. چنین تعداد زیاد تولید به طور بالقوه به معنای تعداد زیادی هواپیماهای ارزان قیمت و دست دوم، به علاوه قطعات یدکی برای همراهی آنها است. بسته به پیکربندی، F-16 ها می توانند برای مالیات دهندگان آمریکایی و ناتوهر کدام 12 تا 16 میلیون دلار هزینه داشته باشند.

اگرچه در ابتدا به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شده بود که برای مقابله با جت های جنگنده و بمب افکن های شوروی بر فراز دشت های اروپا، خاورمیانه و آسیا بود، F-16 با موفقیت تغییر یافته است تا به عنوان یک جنگنده بمب افکن چند منظوره عمل کند.

جنگنده های F-16 همراه با یک توپ 20 میلی متری M61 Vulcan برای مبارزات ارائه می شوند و می توان انواع موشک های هوا به هوا، هوا به زمین و ضد کشتی را بر روی آنها قرار داد. اینها شامل موشک های ضد هوایی AMRAAM، IRIS-T، پایتون و سایدوایندر، HARM، JASSM، ماوریک و موشک های دوربرد JSOW (جنبش استنداف مشترک) برای حمله به اهداف زمینی، انواع بمب های هدایت شونده و غیر هدایت شونده، ضد هارپون و پنگوئن است.

این هواپیماها همچنین می‌توانند بمب‌های هسته‌ای B61 و B83 ایالات متحده را حمل کنند که قدرت انفجاری تا 400 کیلوتن دارند (برای مقایسه، بمب هسته‌ای ایالات متحده که در سال 1945 بر روی هیروشیما پرتاب شد، قدرت انفجاری "فقط" 15 کیلوتن داشت).

حداکثر سرعت F-16 تا 2.05 ماخ (یا حدود 2180 کیلومتر در ساعت) بدون سلاح و سرعت کروز حدود 930 کیلومتر در ساعت است. شعاع جنگی این هواپیما در حدود 860 کیلومتر است که می توان آن را به طور چشمگیری افزایش داد.

برد این هواپیما تا 4200 کیلومتر است. این جت‌ها همچنین می‌توانند در هوا سوخت‌گیری شوند، اگرچه بعید است اوکراین چنین قابلیت‌هایی را داشته باشد، زیرا هیچ تانکر ناتو به آن داده نشده است.

ایالات متحده بیش از 1000، F-16 عملیاتی را در فهرست موجودی خود دارد که هواپیماهای آن توسط نیروی هوایی ایالات متحده، گارد ملی هوایی، تعداد کمی از آنها با نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین ناسا که از آنها به عنوان یک هواپیما استفاده کرده است.

جنگنده های F-16 ها از شناخته شده ترین هواپیماهای نظامی در جهان هستند که تصاویر و ویدئوهایی از استفاده از آنها در عملیات طوفان عمومی در سال 1991، تهاجم سال 2003 به عراق، عملیات بمباران ناتو در یوگسلاوی سابق، جنگ در افغانستان و ... بمباران 2011 لیبی در اذهان مردم سراسر جهان نقش بست. اسرائیل که یکی از اولین متحدان ایالات متحده بود که این هواپیماها را دریافت کرد و 175 فروند از نوع تغییر یافته Block C/I خود را به کار گرفت، از این جت ها به طور گسترده در دهه 1980 علیه سوریه و عراق، در جنگ 2006 علیه لبنان و علیه غزه و غزه استفاده کرده است. پاکستان یکی دیگر از اپراتورهای اصلی این جنگنده ها است که آنها را به طور مکرر در درگیری با هند و ذخایر جنگنده های شوروی و روسیه میگ-21 و سوخو سو-30 ام کی ای مستقر می کند. این هواپیما همچنین به طور گسترده توسط اعضای ائتلاف به رهبری آمریکا و عربستان در حملات هوایی در سوریه، عراق و یمن استفاده شده است.

ناظران غربی اغلب F-16 را با سوخو Su-35، یک جنگنده چندمنظوره و برتری هوایی نسل چهارم روسی مقایسه می کنند که در دهه 1980 توسعه یافت و در اواسط دهه 2010 در خدمت ارتش روسیه قرار گرفت - و برای گنجاندن آن اصلاح شد. با این حال، مقایسه مناسب تر میگ 29 است که در دهه 1980 به عنوان پاسخ مستقیم به F-16 معرفی شد. میگ دارای ویژگی‌های سرعت و مانور فوق‌العاده است (حداکثر سرعت 2.25 ماخ در مقابل 2.05 ماخ، برد 2100 کیلومتر در مقابل 860 کیلومتر، سقف خدمات 18000 متر در مقابل 15200 متر)، اما تنها می‌تواند حدود 3500 کیلوگرم تسلیحات را حمل کند، در مقایسه با 7. کیلوگرم توسط برخی از انواع F-16، آن را به یک جت واقعی متمرکز بر برتری هوایی تبدیل می کند.

ایالات متحده هفته گذشته رسماً به آموزش خلبانان اوکراینی چراغ سبز نشان داد و یکی از مقامات کاخ سفید اشاره کرد که این روند "در خارج از اوکراین در سایت هایی در اروپا انجام می شود و ماه ها طول می کشد تا تکمیل شود." واشنگتن امیدوار است "این آموزش را در ماه های آینده آغاز کند." به عبارت دیگر، اگر حرف مقامات مطبوعاتی واشنگتن را باور کنیم، آموزش هنوز آغاز نشده است.

یک ارزیابی از نیروی هوایی ایالات متحده که در رسانه های کشور منتشر شده نشان داد که آموزش احتمالاً حدود چهار ماه طول می کشد یعنی بسیار کمتر از 18 ماه تخمین زده شده قبلی. کاهش در زمان آموزش احتمالاً به معنای کاهش کارایی در نبرد خواهد بود و باعث تشدید مشکلاتی می‌شود که جنگنده ها در صورت فشار دادن به نبرد علیه روسیه، مانند موشک های ضد هوایی دوربرد زمینی و هوایی، و حملات موشکی مافوق صوت و بالستیک، با آن مواجه خواهند شد.