طبق اظهار آقای فلاحت پیشه یکی از نمایندگان سابق مجلس شورای اسلامی، ایران تا به حال چیزی حدود 20 تا 30 ملیارد دلار در سوریه هزینه کرده.
اگر حساب کتاب های آقای فلاحت پیشه صحت داشته باشد یعنی چیزی حدود 2 تا 3 ملیارد دلار در سال.
طبق برخی گزارش ها کل دیگر هزینه های دیگر ایران در منطقه هم به این مبلغ یعنی چیزی حدود 30 ملیارد دلار می رسد که اگر بخواهیم آن را روی سی چهل سال اخیر سرشکن کنیم یعنی سالی کمتر از چیزی حدود هفتصد ملیون دلار.
به استناد برخی گزارش های رسانه های اروپایی بودجه حزب الله لبنان چیزی حدود 200 تا 500 ملیون دلار در سال می باشد که کمتر از نیمی از آن از طرف ایران تامین می گردد و بخش عمده آن از طریق سرمایه گذاری های حزب الله در پروژه های مختلف و همچنین هدیه هایی که حزب الله از شیعیان کشورهای مختلف مخصوصا شیعیان لبنانی دریافت می کند.
به استناد گزارش های رسانه ای مختلف اروپایی که از منابع امنیتی و اطلاعاتی جمع آوری شده گروه های طرفدار ایران در عراق هم در ابتدای فعالیت خود زمانی مستقیما حدود صد درصد بودجه خود را از ایران دریافت می کردند در حالی که امروزه مقدار این بودجه به چیزی حدود 30 درصد از طرف ایران رسیده و بیش از 70 درصد این بودجه وابسته به درآمد هایی است که این گروه ها از کانال های مختلف از درون دولت عراق دریافت می کنند.
درباره گروه های مبارز فلسطینی مانند حماس هم باید گفت این تشکیلات بیش از 95% بودجه خود را از کشورهای عربی مخصوصا قطر و کویت و الجزایر و مصر و سرمایه گذاران اخوان المسلمینی و فلسطینی در سرتاسر جهان تامین می کند.
اما برویم سمت یمن.
بر عکس القاءات رسانه ای انصار الله یمن به دلیل محاصره های مختلف اقتصادی و نظامی و سیاسی امکان دریافت کمک های آنچنانی از طرف ایران ندارند و بیشتر کمک های ایران به آنها در کمکهای سیاسی خلاصه شده.
عموما هم اگر ایران بتواند کمکی به انصار الله برساند شاید بسیار کمتر از کمک هایی که می تواند به حزب الله لبنان و یا مقاومت فلسطین به حساب آید.
اگر همه این موارد را جمع بندی کنیم می توانیم تصور کنیم ایران نهایتا سالانه چیزی حدود 4 تا 5 ملیارد دلار بابت حضور خود در منطقه هزینه کرده.
البته احتمالا برخی الان در حال ضرب وتقسیم این مبلغ باشند و آن را با دلار روز حساب کنند و بعد بخواهند حساب کتاب کنند که در داخل کشور چه کارهایی با این پولها می شد انجام داد.
می شود چیزی حدود یک چهارم آنچه امروزه به عنوان یارانه ماهانه به حساب های مردم واریز می گردد.
ولی خوب برخی نیز حساب و کتاب خواهند کرد که این هزینه ها را چگونه با هزینه های دیگر کشورها مقایسه کرد.
همچنین باید دید با تناسب این هزینه ها ایران چه قدر توانسته نفوذ در منطقه کسب کند.
طبق اظهار نظر رئیس جمهوری سابق آمریکا آقای دونالد ترامپ این کشور چیزی حدود 7.5 تا 8.5 هزار ملیارد دلار برای حضور خود در منطقه خاورمیانه خرج کرده و امروزه مجبور است از منطقه فرار کند و خود ترامپ مجبور بود چراغ خاموش در تاریکی شب به عراق سفر کند.
وزیر امور خارجه سابق قطر در اظهاراتی گفته بود که کشورهای عرب حوزه خلیج فارس فقط در سوریه و در ابتدای جنگ این کشور چیزی حدود 290 ملیارد دلار هزینه کرده بودند.
در یمن که هزینه عربستان برای این جنگ به بیش از سالانه یکصد میلیارد دلار رسیده.
قبل از شروع جنگ یمن عربستان چیزی حدود 750 میلیارد دلار ذخایر ارزی داشت امروزه شرایط به جایی رسیده که عربستان به دنبال استقراض از بانک جهانی برای پوشش کسری بودجه اش می باشد.
بحث هزینه های کشورهای دیگر منطقه را هم جمع بندی کنیم می بینیم که هزینه های انجام شده توسط این کشورها به بیش از دویست میلیارد دلار در سال برای نفوذ در منطقه می رسد.
حالا ضرب و تقسیم کنیم تا ببینیم ایران چه قدر هزینه کرده و رقبایش چه قدر هزینه کرده اند و آن را با نفوذی که ایران در منطقه کسب کرده مقایسه کنیم.
کلا همه کشورهای جهان به فراخور شرایط سیاسی و بین المللی خود برای حضور در دیگر مناطق جهان هزینه هایی را انجام می دهند.
به عنوان مثال امروزه معروف است مثلا ژاپن و آلمان برای برقراری نفوذ خود در جای جای جهان ده ها ملیارد دلار هزینه می کنند، از کمک های زیر بنایی گرفته تا هزینه های آموزشی و ... .
همه اش برای بزک دوزک کردن چهره این کشورها است.
درهمین ایران مثلا در پروژه احیای دریاچه ارومیه ژاپن چندین ملیون دلار کمک کرده.
جالب اینکه دولت ایران بیش از صد برابر این مبلغ را برای همین پروژه هزینه کرده ولی در رسانه ها به کمکهای ژاپن اشاره می شود اما به هزینه های دولت ایران اشاره نمی شود.
این هزینه را هم بی دلیل نمی کنند.
اگر این هزینه را نکنند آنها نخواهند توانست جایگاهی در معادلات بین المللی داشته باشند و حتی نفوذ اقتصادی شان تحت تاثیر قرار می گیرد.
همین جریان درباره دیگر کشورهای جهان نیز صدق می کند.
امروزه چین به عنوان بزرگترین سرمایه گذار در جهان معروف است اما هزینه هایی که چین برای ایجاد نفوذ اقتصادی در کشورهای مختلف انجام می دهد حتی از هزینه های ژاپن و آلمان هم بیشتر می باشد.
حال جالب تر این است برخی شاید ندانند ایران حتی قبل از انقلاب یعنی در زمان شاه هم برای حضور در لبنان و عراق و سوریه و یمن و امارات و کویت و بحرین و... ملیاردها دلار هزینه کرده و اینگونه نیست که این بحث هزینه کردن مربوط به دوران بعد از انقلاب باشد.
در برخی جاها ایران برای حمایت از شبه نظامیان و تامین موازنه قوا هزینه می کرده، مثل حمایت از شورشیان کرد در عراق و یا شیعیان در لبنان و یا شیعیان یمن و یا دولت مصر ویا حتی دولت های اروپایی.
شاید برخی ندانند اما زمانی ایران و عربستان سعودی از حوثی های یمن برای مقابله با نفوذ ناسیسیونالیسم عرب و کمونیسم حمایت می کردند و طی سالهای 1962 تا 1967 میلادی مصر چیزی حدود 70 هزار نیرو به یمن فرستاد و پس از پنج سال جنگ نتوانست حوثی ها را شکست دهد و ده هزار سرباز مصری در یمن کشته شدند.
در آن جنگ آن زمان ایران و عربستان از حوثی ها حمایت کردند.
جریان حضور مستقیم ایران در عمان برای جنگ با ظفار را هم همه می دانند.
حال اگر بخواهیم همه این مسایل را جمع بندی کنیم باید بگوییم ایران مجبور است برای حضور خود در منطقه هزینه کند و میتوان گفت ایران موفق شده با کمترین هزینه بیشترین دست آورد را داشته باشد.
این در حالی است که دیگران در منطقه صدها برابر ایران هزینه کرده اند اما امروزه مجبور هستند تلاش کنند از کانال های سیاسی ایران را وادار کنند تا مقداری به آنها فضا بدهد.
شاید این هزینه ها را اگر بخواهیم سرشکن کنیم معادل بخشی از یارانه هایی که امروزه به دست مردم ایران می رسد نباشد اما اگر ایران این هزینه ها را در منطقه انجام نمی داد مردم ایران مجبور بودند ده ها برابر این هزینه ها را در داخل کشور و خانه وکاشانه خود کنند، البته اگر دشمنان اجازه می دادند برای ایرانی ها خانه و کاشانه ای باقی بماند.