چند روز پیش یکی از عزیزان ورزشکار بر اثر اصابت به کرونا جان خود را از دست داد، قبل و بعد از ایشان هم چندین انسان دیگر از ورزشکار گرفته تا هنر پیشه تا هنرمند تا سیاست مدار تا انسان عادی که هیچ پست و مقامی ندارد جانشان را از دست دادند.
به یاد دارم تقریبا حدود کمتر از یک سال پیش بود که به جلسه ای با مرحوم آقای حسین شیخ الاسلام دعوت بودیم ولی ایشان اصرار داشتند که جلسه به تعویق افتد چون هم ظاهرا می خواستند در جلسه حضور داشته باشند هم اینکه کرونا گرفته بودند و مطمئن نبودند که کرونا گرفته اند یا نه، (در آن زمان کیت های آزمایش کرونا به راحتی قابل دسترسی نبود) و دلواپس بودند که دیگران در جلسه کرونا بگیرند.
بعد از آن هم متوجه شدیم که وی در بیمارستان مسیح دانشوری بستری هستند و در نهایت به لقای معبود خود شتافتند.
حد اقل بنده به خوبی در جریان رابطه دوستی و صمیمی دکتر علی اکبر ولایتی رییس بیمارستان مسیح دانشوری و آقای حسین شیخ الاسلام از بیش از 40 سال پیش بودم و مطمئن هستم که اگر راهکار ویا درمانی وجود داشت که می شد جان آقای شیخ الاسلام را نجات دهند دکتر ولایتی امکان نداشت اجازه دهد کوتاهی کنند.
آنقدر آقای شیخ الاسلام حتی برای رهبری عزیز بود که در پیام نوروزی خود رهبری در کنار شهید سپهبد قاسم سلیمانی از آقای حسین شیخ الاسلام یاد کردند.
طی این یکسال نه فقط ایران بلکه جهان صدها هزار انسان را به دلیل انتشار این ویروس از دست داد و تا به حال هنوز مشخص نیست که کدام واکسن جواگو است.
من پزشک نیستم ولی از برخی پزشکان که سوال کردم همه اظهار داشتند که برای رسیدن به واکسن مطمئن، زمان نیاز است؛ و اینکه طی یک سال شرکت های واکسن سازی توانسته باشند واکسنی را تولید کنند خود یا معجزه به حساب می آید یا اینکه به هر حال دولت ها تصمیم گرفته اند ریسک ما به التفاوت خسارت های جانی اصابت مردم به کرونا و یا دریافت واکسن آنها را به جان بخرند.
نمی خواهم وارد بحث واکسن ها شوم اما در کشورهای روسیه و چین واکسن هایی تولید شده که در ابتدا روی خود مردم این کشورها جواب خود را پس داده و طبق برآوردهای نشریات معتبر علمی بیش از 92% تاثیر مثبت داشته و سطح مرگ و میر بر اثر کرونا در این کشورها به شدت پایین آمده، در حالی که در آمریکا و انگلیس واکسن هایی تولید شده که علاوه بر هیاهوی زیادی که درباره آنها است هنوز نتوانسته تاثیر خود را روی جامعه خود این کشورها نشان دهد و هنوز که هنوز است مرگ و میر در این کشورها سیر بالای خود را کاهش نداده.
هر شخصیت سیاسی ای در هر جای دنیا باشد حتی اگر هیچ اطلاعات پزشکی نداشته باشد باز هم با برآورد خروجی واکسن های دو طرف به واکسن های روسیه و چین بیشتر اطمینان می کند.
به هر صورت این بحث یک بحث تخصصی است که خارج از حیطه ای مقاله می باشد و شاید بهتر باشد فرد متخصصی در این باره این جریان را تحلیل کند، اما جای تعجب دارد افرادی که از پشت پرده های سیاست خبر ندارند و متوجه نیستند (یا شاید هم هستند) که دشمنان مردم ایرانزمین حتی واکسن کرونا را از ایرانی ها دریغ کرده اند وایرانی ها مشروط به پذیرش شروط سیاسی خود کرده اند (که البته معلوم هم نیست حتی اگر ایران شرایط آنها را بپذیرد واکسن را خواهند داد یا نه)، می آیند و در رسانه های اجتماعی شروع می کنند اظهار نظر کردن و فضا سازی کردن و گریه و زاری راه انداختن که چرا واکسن وارد نمی کنید؟
از این افراد کم ... نمی دانم چه وصفی استفاده کنم، سه نقطه را می گذارم تا خودتان قضاوت کنید، افرادی هستند که یا خط دهی رسانه ای می کنند و با ایجاد فضا سازی سیاسی تلاش دارند تا از ماجرای واردات واکسن کرونا بهره برداری سیاسی کنند یا آنهایی که از آنها کم... هستند که گفته های اینها را طوطی وار و بدون کوچکترین فکر کردن تکرار می کنند.
آیا فکر نکرده اید که اگر دولت امکان وارد کردن واکسن را داشت معطل شما نبود؟
آیا خبرها را پیگیری نمی کنید تا متوجه شوید تحریم های آمریکا و اصرار شخص ترامپ و خودداری بایدن حتی از برداشتن تحریم های غیر انسانی که ترامپ بر علیه ملت ایران وضع کرده، دلیل اصلی ناتوانی ایران در جا به جا کردن پولهای خود برای خرید واکسن بوده و هست و کارخانه های واکسن سازی که به دنبال سود خود هستند ترجیح می دهند واکسن ها را به کشوری بفروشند که پول نقد می دهد؟
آیا اصلا فکر کردید که اگر حتی واکسن وارد شود اولیت بر چه اساسی است و چه افرادی در اولویت دریافت واکسن هستند؟
طبق قانون عامی که در همه جهان اعمال می گردد ابتدا کادر درمانی سپس افراد مسن ودارای مریضی های پر خطر در اولویت می باشند و هنرمندان و ورزشکاران و خبرنگاران (مثل خود ما) و ... در اولویت های هفتم یا هشتم یا حتی دهم هستند.
یعنی آن ورزشکار یا هنرمند عزیز حتی اگر هم واکسن وارد کشور شده باشد در اولویت دریافت آن نیست تا آن را دریافت کند و باید پروتوکل های بهداشتی را تا زمانی که نوبت دریافت واکسن اش برسد اعمال کند.
همان پروتوکل هایی که به دلیل سهل انگاری برخی موجب اصابت آنها به کرونا و یا حتی فوتشان شد.
اینکه سفارت کشوری بیاید و اصرار کند که ایران واکسن های آن کشور را خریداری کرده در حالی که مقامات این کشور به واکسن آن مشکوک هستند خود نشان می دهد چه قدر این ماجرا برای آنها اهمیت دارد که تا به این حد حاضر می شوند رو در روی مقامات رسمی ایران قرار بگیرند و چه قدر سخن رهبری برای آنها سنگین تمام شده بود، و تایید می کند که آن سخنان از روی تحلیل سیاسی سطحی نبوده.
حال از همه اینها جالب تر اینکه همان هایی که اصرار بر واردات واکسن دارند به صورت علنی در رسانه های اجتماعی در بخش های دیگر اظهار می دارند که حاضر نیستند آن واکسن ها را تزریق کنند چون شک و شبهه دارند.
ماندیم قسم حضرت عباسشان را قبول کنیم یا دم خروسشان را؟