طی دو دهه اخیر ایالات متحده با باور تک قطبی شدن جهان و اینکه دیگر هیچ رقیبی در سطح بین المللی برایش وجود ندارد کل جهان را به هم ریخت و امیدوار بود با قلدری بتواند کل جهان را تحت تصرف خود قرار دهد وکل جهان را غارت کند.
بسیاری از کشورها که مرعوب قدرت نظامی ایالات متحده شده بودند نیز زیر بار زورگویی های آمریکا رفتند و در همه موارد آمریکایی ها این کشورها را که روزی جزو بلوک شرق به حساب می آمدند نیست و نابود کردند.
از افغانستان گرفته تا عراق و لیبی و اروپای شرقی و آمریکای لاتین و…
حتی دیدیم چه بر سر رهبرانی که مانند معمر القذافی رهبر سابق لیبی از خط و مشی قبلی خود عدول کرد و شش دانگ مطیع آنها شد، آمد و کشورش چه شد.
غربی ها امروزه مانند لاشخور به جان سرزمین لیبی افتاده اند و هر کدام تلاش دارند تا بخشی از اموال مردم لیبی را غارت کنند.
از اموال لیبی در زمان قذافی که به بهانه های مختلف مصادره و یا بلوکه شده گرفته تا نفت و معادن لیبی که توسط گروه های تروریستی مورد حمایت سازمان های اطلاعاتی غربی حمایت می شوند و نفت و معادن این کشور را غارت می کنند و به اروپا و آمریکا منتقل می کنند.
طبق برخی گزارش های مطالعاتی آمریکایی ها کل افغانستان را پویش کرده اند و در این کشور منابع عظیمی از سنگ های نادر و ارزشمند مانند کوبالت و یورانیوم و جواهرات و… پیدا کرده اند که معادن خام آن بیش از 8500 ملیارد دلار ارزش دارد و در حال سرقت این معادن به بهانه های مختلف از افغانستان می باشند؛ اما مردم افغانستان در فقر زندگی می کنند.
طبیعتا همه این اتفاقات در شرایطی پیش آمده که جهان تک قطبی شده و اگر همان شرایط دو قطبی و یا حتی چند قطبی سابق وجود داشت به هیچ وجه آمریکایی ها و غربی ها جرئت نمی کردند هرگونه که می خواهند رفتار کنند.
حتی بحث وضع تحریم های اقتصادی بر علیه کشورهای مختلف که ایران یکی از قربانیان آن می باشد، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پیش آمد و اگر آن بلوک قبلی قدرت هنوز وجود داشت قطعا نمی توانستند این تحریم ها را وضع کنند چون با وجود بلوک قدرتمندی که اعضای آن می توانستند نیاز یکدیگر را تامین کنند تحرم های آمریکا به نوعی به یک خود تحریمی تبدیل می شد.
شاید بتوان گفت ماجرای شبه جزیره کریمه اولین تلنگر برای آمریکایی ها و غربی ها به حساب می آمد که خط قرمزی را برای آنها ترسیم کرد.
پس از آن ماجرای سوریه بود که توانست همه نقشه ها و معادلات مورد نظر غربی ها در منطقه خاورمیانه را بر هم زند و می توان گفت امروزه ماجرای ونزولا به بهانه ای تبدیل شده تا آمریکایی ها بخوبی احساس کنند که ابرقدرت سابق با اقتدار بازگشته و اجازه نمی دهد آمریکایی ها هر طور بخواهند نقشه جهان و معادلات بین المللی را بر هم زنند.
در آن زمان هم همان حضور نمادین روسیه کافی بود تا آمریکایی ها از نقشه های خود نسبت به کوبا عقب نشینی کنند و پس از دهه ها هنوز سیستم کوبا مقتدرانه سر جا است.
در واقع تا زمانی که یک کشور احساس نکند که تک ابر قدرت جهان است جهان می تواند مطمئن باشد که صلح و امنیت برای همه برقرار است و ماجرای دوره تک قطبی ایالات متحده نشان داد که این کشور لیاقت هدایت جهان را ندارد و مسئولین آن نمی توانند منافع بین المللی را از منافع شخصی و داخلی خود جدا کنند.
امروزه دیگر ماجرای ابرقدرت دوم برای همه تثبیت شده و همه متوجه شده اند که دیگر ایالات متحده فاعل ما یشاء نیست و دیگر نمی تواند هر آنچه می خواهد انجام دهد، مضاف بر اینکه خود ایالات متحده با سیاست هایی که در پیش گرفته با فروپاشی درونی مورد تهدید می باشد.
ولی به هر حال جهت تکمیل پازل تثبیت تعادل، ثبات و امنیت بین المللی امروزه دیگر نیاز است که کشورهای جهان با هم متحد شوند و بلوک جدیدی تشکیل دهند که بتواند جلوی قلدری های ایالات متحده بایستد و دیگر آمریکایی ها نتوانند با تحریم های اقتصادی فرا قانونی خود دیگر کشورها را تحت فشار قرار دهند و قطعا این ماجرا نیاز دارد ابرقدرتهای نظامی و سیاسی و اقتصادی و منطقه ای مانند روسیه — چین — ایران و هند و… با هم متحد شوند.