https://spnfa.ir/20240501/آیین-پهلوانی-میراثی-که-از-پوریای-ولی-در-ایران-بجا-ماند--ویدئو-20456610.html
آیین پهلوانی، میراثی که از "پوریای ولی" در ایران بجا ماند + ویدئو
آیین پهلوانی، میراثی که از "پوریای ولی" در ایران بجا ماند + ویدئو
اسپوتنیک ایران
آیین پهلوانی و زورخانه ای نه تنها نوعی رشته ورزشی است، بلکه راهی برای ترویج ارزش هایی چون شجاعت، انضباط و فروتنی است. این آیین ها توسط یونسکو به عنوان میراث... 01.05.2024, اسپوتنیک ایران
2024-05-01T15:32+0430
2024-05-01T15:32+0430
2024-05-01T15:32+0430
گزارش و تحلیل
ایران
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e8/05/01/20456455_358:0:3643:1848_1920x0_80_0_0_4f2aa0180f08407b2ac5be72e34860a2.jpg
به گزارش اسپوتنیک- آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای هنرهای رزمی سنتی ایرانی و تمرین‌های قدرتی است که طی قرن‌ها توسعه یافته است. این مراسم در یک سالن ورزشی مخصوص به آن خانه قدرت یا همان زورخانه می گویند انجام می شود. مورخین معتقد اند که ۷۰۰ سال پیش فردی به نام محمود که در میان ایرانیها با عنوان "پوریای ولی" شناخته شده است و در خوارزم زندگی می کرده زورخانه ها را به شکل امروزی در آورده است. این آیین‌ها شامل ترکیبی از تمرین‌های بدنی، از جمله کلیستنیکس، وزنه‌برداری و کشتی همچنین تمرینات روحی و روانی است. در این ورزش علاوه بر تمرینات بدنی شرکت کنندگان اشعاری نیز می خوانند و به عنوان بخشی از آیین ها به موسیقی و حرکاتی موزون می پردازند.در هر زورخانه یک مرشد و یک میاندار وجود دارد. در گذشته به فردی که مسئولیت تربیت افراد را به عهده داشت مرشد می گفتند و پهلوانان زیر نظر مرشد و با یادگیری آموزه های او به مقام پهلوانی دست می یافتند. در گذشته همه امور زورخانه زیر نظر مرشد و طبق صلاحدید او صورت می گرفته، اما امروزه به فردی که صدای خوبی دارد و با نوایی دلنشین اشعار پهلوانی را در زورخانه می خواند مرشد گفته می شود.زنگ مخصوصی در جایگاه مرشد قرار دارد و او در مواقع خاص آن را به صدا در می آورد برای مثال هنگامی که پهلوانان بلند مرتبه به زورخانه وارد و یا خارج می شوند؛ مرشد در کنار خواندن شعرهای مخصوص و ضرب گرفتن زنگ را نیز برای ادای احترام به صدا درمی آورد.زورخانه در دوران پهلوی در ایران (1925-1979) دوران تجدید حیات و نوسازی خود را پشت سر گذاشت و زورخانه ها از سازماندهی بیشتر برخوردار شده و ساختارمندتر شدند و قوانین و مقررات استانداردی برای مسابقات طراحی شد. ورزش پهلوانی که شامل هنرهای رزمی سنتی ایرانی مانند زورخانه و همچنین ورزش های مدرن مانند کشتی، وزنه برداری و بوکس بود، هم در داخل ایران و هم در سطح بین المللی محبوبیت و شهرت یافت. ورزشکاران ایرانی در مسابقات مختلف ورزشی به برتری رسیدند و مدال ها و افتخارات متعددی را به ارمغان آوردند. پس از انقلاب اسلامی در سال 1979، ورزش زورخانه ای و پهلوانی همچنان در ایران رونق داشته است. زورخانه امروز به عنوان یک نهاد فرهنگی مهم باقی مانده و مردان در هر سنی در آن گرد هم می آیند تا تمرین کنند، معاشرت کنند و سنت های قدرت و ورزش ایرانی را حفظ کنند.
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2024
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
ایران
آیین پهلوانی، میراثی که از "پوریای ولی" در ایران بجا ماند + ویدئو
آیین پهلوانی و زورخانه ای نه تنها نوعی رشته ورزشی است، بلکه راهی برای ترویج ارزش هایی چون شجاعت، انضباط و فروتنی است. این آیین ها توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشری به رسمیت شناخته شده است.
به گزارش اسپوتنیک- آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای هنرهای رزمی سنتی ایرانی و تمرین‌های قدرتی است که طی قرن‌ها توسعه یافته است. این مراسم در یک سالن ورزشی مخصوص به آن خانه قدرت یا همان زورخانه می گویند انجام می شود. مورخین معتقد اند که ۷۰۰ سال پیش فردی به نام محمود که در میان ایرانیها با عنوان "پوریای ولی" شناخته شده است و در خوارزم زندگی می کرده زورخانه ها را به شکل امروزی در آورده است. این آیین‌ها شامل ترکیبی از تمرین‌های بدنی، از جمله کلیستنیکس، وزنه‌برداری و کشتی همچنین تمرینات روحی و روانی است. در این ورزش علاوه بر تمرینات بدنی شرکت کنندگان اشعاری نیز می خوانند و به عنوان بخشی از آیین ها به موسیقی و حرکاتی موزون می پردازند.
خاستگاه زورخانه را می توان به ایران قبل از اسلام جستجو کرد، جایی که رزمندگان و سربازان برای آموزش رزمی جمع می شدند. تمرینات انجام شده در زورخانه ترکیبی از تمرینات قدرتی، کالیستنیکس و حرکات موزون همراه با موسیقی سنتی ایرانی است که بر روی طبل و سایر سازها نواخته می شود. یکی از نمادین‌ترین ویژگی‌های زورخانه، استفاده از یک چماق چوبی بزرگ به نام "میل" است که در یک سری حرکات موزون برای ایجاد قدرت و چابکی در دستان فرد تاب می‌خورد. از دیگر وسایل سنتی مورد استفاده در زورخانه می توان به مجموعه ای از حلقه های آهنی به نام "سنگ"، "کمان" و زنجیر وزنی به نام "کباده" اشاره کرد.
در هر زورخانه یک مرشد و یک میاندار وجود دارد. در گذشته به فردی که مسئولیت تربیت افراد را به عهده داشت مرشد می گفتند و پهلوانان زیر نظر مرشد و با یادگیری آموزه های او به مقام پهلوانی دست می یافتند. در گذشته همه امور زورخانه زیر نظر مرشد و طبق صلاحدید او صورت می گرفته، اما امروزه به فردی که صدای خوبی دارد و با نوایی دلنشین اشعار پهلوانی را در زورخانه می خواند مرشد گفته می شود.زنگ مخصوصی در جایگاه مرشد قرار دارد و او در مواقع خاص آن را به صدا در می آورد برای مثال هنگامی که پهلوانان بلند مرتبه به زورخانه وارد و یا خارج می شوند؛ مرشد در کنار خواندن شعرهای مخصوص و ضرب گرفتن زنگ را نیز برای ادای احترام به صدا درمی آورد.
زورخانه در دوران پهلوی در ایران (1925-1979) دوران تجدید حیات و نوسازی خود را پشت سر گذاشت و زورخانه ها از سازماندهی بیشتر برخوردار شده و ساختارمندتر شدند و قوانین و مقررات استانداردی برای مسابقات طراحی شد. ورزش پهلوانی که شامل هنرهای رزمی سنتی ایرانی مانند زورخانه و همچنین ورزش های مدرن مانند کشتی، وزنه برداری و بوکس بود، هم در داخل ایران و هم در سطح بین المللی محبوبیت و شهرت یافت. ورزشکاران ایرانی در مسابقات مختلف ورزشی به برتری رسیدند و مدال ها و افتخارات متعددی را به ارمغان آوردند. پس از انقلاب اسلامی در سال 1979، ورزش زورخانه ای و پهلوانی همچنان در ایران رونق داشته است. زورخانه امروز به عنوان یک نهاد فرهنگی مهم باقی مانده و مردان در هر سنی در آن گرد هم می آیند تا تمرین کنند، معاشرت کنند و سنت های قدرت و ورزش ایرانی را حفظ کنند.
