چندین دهه است که برخی ایالت های پاکستان مانند ایالت بلوچستان عملا از کنترل دولت مرکزی خارج هستند و به پایگاه های حضور تروریست های بین المللی تبدیل شده اند.
آنهایی که با مسائل بین المللی آشنایی دارند به خوبی می دانند گروه های مثل طالبان و القاعده و... توسط سازمان اطلاعات ارتش پاکستان و با همکاری سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا و سرمایه گذاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس ایجاد شدند.
در آن زمان این گروه ها به بهانه مقابله با حضور شوروی در افغانستان ایجاد شدند اما پس از پایان حضور شوروی در افغانستان این گروه ها به فعالیت های خود برای اهداف دیگر که البته خواست ایجاد کنندگانشان بود ادامه دادند.
ده ها گروه تروریستی دیگر از بطن گروه های تروریستی اولیه که در پاکستان ایجاد شده بود ایجاد شد که شاید داعش معروف ترینشان باشد چرا که انشعاب یافته القاعده به حساب می آید.
البته آنهایی که کار تحقیقاتی درباره این گروه ها انجام داده اند به خوبی می دانند هدف ایجاد این گروه ها فقط مقابله با حضور شوروی در افغانستان نبود بلکه مقابله با موج انقلاب اسلامی که در ایران به پیروزی رسیده بود نیز بود.
به همین دلیل هم هست که می بینیم بسیاری گروه ها با عناوین مختلف برای مقابله با ایران در پاکستان راه اندازی شدند.
عموما هم این گروه ها نه در راستای اهداف پاکستان و یا مسلمانان بلکه در راستای اهداف تاسیس کنندگانشان فعالیت داشتند و دارند.
یعنی به عنوان مثال وقتی در باره گروهی تروریستی مانند جیش العدل و یا گروه تروریستی دیگر مانند جند الله و... صحبت می کنیم باید به این نکته توجه داشته باشیم که اینها در راستای اهداف پاکستان و یا حکومت آن فعالیت نمی کنند بلکه مواجب بگیر سازمان های امنیتی عموما دشمن با ایران هستند و از حضور خود در پاکستان سوء استفاده می کنند.
سالها است که ایران و پاکستان درباره حضور این گروه های تروریستی با یکدیگر بحث و جدل دارند و سالها است که ایرانی ها نسبت به حضور این تروریست ها معترض بوده و هستند و ده ها جلسه در سطوح امنیتی و سیاسی برگزار شده اما همیشه پاکستانی ها ادعا می کنند که چون این منطقه از سلطه دولت مرکزی خارج است کاری از دستشان بر نمی آید ولی تلاششان را انجام می دهند تا جلوی تحرکات اینها بر علیه ایران را بگیرند و سالها است که ایران به پاکستان گوشزد می کند که پاسخ دادن به تحرکات اینها حق مسلم ایران است ولی ایران به دلیل روابط حسنه ای که با دولت مرکزی پاکستان به صورت تاریخی دارد نمی خواهد کار به اینجا برسد.
ایران نه فقط اولین کشوری بود که موجودیت پاکستان را به رسمیت شناخت بلکه کشوری است که از زمان تاسیس پاکستان تا به حال همیشه پشتیبان پاکستان بوده و در همه موارد از پاکستان حمایت کرده و رابطه ایران و پاکستان هیچوقت مرتبط با حضور یک دولت در این طرف و یا یک دولت در آن طرف نبوده، همه دولت های ایران و پاکستان چه قبل از انقلاب چه بعد از انقلاب با هم روابط خوب و صمیمی داشتند و هنوز هم دارند.
طبق همه معاهده ها و قوانین و مقررات بین المللی اگر کشوری نتواند مرزهای خود را حفظ کند و عملی مجرمانه از خاک آن کشور بر علیه کشور مجاور انجام شود کشور آسیب دیده حق دفاع از خود و واکنش را دارد که این مسئله در بند 51 منشور سازمان ملل متحد آمده است.
با توجه به این شرایط اینکه ایران به پایگاه های جیش العدل حمله کرد، با توجه به دخالت آنها در عملیات تروریستی بر علیه شهروندان ایرانی و نیروهای نظامی ایرانی این کاملا حق مسلم ایران بوده و هست.
اما اینکه پاکستان ادعا کند چند شهروند این کشور در حال توطئه برای انجام عملیات تروریستی در خاک این کشور بوده اند، در حالی که از قبل هم هیچ اتفاق مشابهی رخ نداده، این مسئله مبنای حقوقی ندارد.
نیت هیچ وقت ملاک نیست، اقدام وعمل ملاک است.
پاکستان از قبل مطلع بود که این گروه ها در حال انجام اعمال تروریستی درون ایران می باشند و ایران هم اطلاع داده بود که اگر اینها دوباره عمل تروریستی انجام دهند ایران مجبور است درون خاک پاکستان واکنش نشان دهد و طبق بیانیه خود همین گروه سه تن از فرماندهان این گروه هدف قرار گرفته بودند.
حال برخی باور دارند دولت نظامی پاکستان برای حفظ آبروی خود و به دلیل اینکه با کودتا درون این کشور به قدرت رسیده و مرجعیت مردمی ندارد خواسته واکنش نشان دهد و برخی دیگر باور دارند مسئله چیز دیگری است.
پاکستانی ها سالها است نسبت به همکاری های ایران و هند برای راه اندازی مسیر جنوب شمال از بندر چابهار معترض می باشند و هندی ها را متهم می کنند که از حضور خود در این منطقه برای جاسوسی بر علیه آنها استفاده می کنند.
آنها همچنین دلواپس هستند بندر چابهار رقیب بندر گوادر در پاکستان شود و به همین دلیل می خواهند که منطقه سیستان و بلوچستان ایران فضای امنی برای ایجاد این پروژه نباشد.
این در حالی است که آمریکایی ها تلاش دارند پروژه مسیر هند به امارات و از امارات به اسرائیل را راه اندازی کنند که به دلیل جنگ میان اسرائیل و فلسطینی ها این مسیر هم نا امن شده است.
از سوی دیگر درگیری های آمریکایی ها با یمنی ها مسیر دریای سرخ را نا امن کرده و به همین دلیل همه توجه ها به مسیر جاده شمال جنوب که از چابهار و بندر عباس به آسیای میانه و روسیه و اروپا متصل می شود متمایل شده و ممکن است که آمریکایی ها از برخی نفوذی های خود در پاکستان خواسته باشند که این مسیر را نا امن کنند.
