https://spnfa.ir/20220904/خطر-مهاجرت-نخبگان-برای-آتیه-کشور-وحتی-نظام-12357827.html

خطر مهاجرت نخبگان برای آتیه کشور وحتی نظام

خطر مهاجرت نخبگان برای آتیه کشور وحتی نظام

اسپوتنیک ایران

اگر درباره روحیه مردم و مسولین کشورهای موفق تحقیق کنید می بینید عموما در این کشورها وقتی فردی ثروتمند و یا موفق می باشد همه به او نگاه می کنند و به اصطلاح... 04.09.2022, اسپوتنیک ایران

2022-09-04T16:17+0430

2022-09-04T16:17+0430

2022-09-04T16:17+0430

گزارش و تحلیل

https://cdn1.img.spnfa.ir/img/274/35/2743536_0:103:2001:1228_1920x0_80_0_0_4b5aaf470995a43cec455d65b2aba060.jpg

اما در ایران مرسوم است که اگر فردی را موفق ببینند بگویند "فلان فلان شده ببینید چه کار کرده که این همه پول یا موفقیت کسب کرده".البته این به قول معروف انگ زند مربوط به دوران فعلی نیست، بلکه از قدیم الایام همین طرز تفکر وجود داشته و بسیاری به جای اینکه بخواهند با زحمت وتلاش خود را به جایی برسانند به دنبال این می باشند با حسادت طرف را زمین بزنند.شما توجیه یکی از دزدان ارز و طلای مردم که بازداشت شده بود و در پاسخ به پلیس صحبت می کرد وچند روز پیش در رسانه های اجتماعی منتشر شد را گوش دهید، وی اظهار می داشت چون برخی با دلالی ارز و طلا پولهای بادآورده به دست می آورند و آنها را درخانه خود نگه می دارند وی و دوستانش حق خود می دانند که این ارز و طلا را سرقت کنند و به سرعت گیر آنها تبدیل شوند.صحبت این دزد عملا باطن برخی را که مشابه او هستند ولی امروزه یقه سفید در سیستم دولتی می باشند را منعکس می کند.وبه همین دلیل هم شما اگر ملاحظه کنید تفکری مرسوم است که بسیاری از افراد موفق و یا بازاری های ثروتمند همیشه با ظاهری ساده و یا حتی ماشین های ارزان قیمت و ... میان مردم تردد کنند و همیشه هم درباره اوضاع بد اقتصادی و معیشتی خود بنالند و تفریحات خود را ببرند جای دیگر، خارج از کشور، تا دور از چشم حسودان باشند.اگر به ابتدای انقلاب هم برگردیم می بینیم که تفکر ساده زیستی تفکر غالب بر جامعه بود و به همین دلیل شما اگر به منازل ایرانی ها می رفتید تقریبا در همه خانه ها کالای مشابه وجود داشت واستفاده می شد.مثلا فرش قرمز و یا لاکی و پشتی های سنتی و گاز و یخچال ایرانی و آن زمان ماشین های پیکان سفید و...البته اینکه کالای دیگری وجود نداشتد نبود، اما نادر بود، و شما مثلا اگر کفش و یا لباس خارجی تن می کردید به نوعی انگشت نمای جامعه بودید.طی دو سه دهه اخیر اتفاقی رخ داد که شاید بتوان گفت این معادله را به هم زد و آن از زمانی شروع شد که برخی سیاستمداران و مدیران ارشد اقتصادی با باور اینکه برای همراه شدن با جامعه جهانی باید وارد بازارهای جهانی شد شروع کردند فرهنگ مصرف گرایی را در جامعه ترویج دادن و از آن زمان بود که کالای خارجی کم کم به وفور در بازار ایران ظهور یافت وبالطبع چشم به هم چشمی ها هم بیشتر شد.برخی هم که تازه به دوران رسیده بودند شروع کردند برای کور کردن چشم دیگران خودنمایی کردن و انواع و اقسام تجملات گران و مصرفی را استفاده کردن و نمایش دادن و با انتشار اخبار اختلاسهای کلان و سرقت های آنچنانی از اموال عمومی و دولتی بسیاری حق خود دانستند که بروند سر سفره انقلاب بنشینند و حق خود را از سر سفره بردارند.شاید قبل تر چندین سال یکبار اخباری درباره اختلاسها و سرقت ها می شنیدیم اما جدیدا آنقدر قبح سرقت و اختلاس ریخته که دیگر بسیاری از اینهایی که برای گرفتن پست و مقام خیز بر می دارند با نقشه از پیش آماده شده برای بهره بردن مالی از پست و مقام خود به سمت این پست ها خیز بر می دارند و نه برای خدمت به مردم، مخصوصا اگر ندار باشند وبه دلیل چرخه زمانه به جایگاهی برسند.و وقتی زیر دستی های آنها می بینند که مقام بالاتری اختلاس می کند و یا اموال عمومی را سرقت می کند به خود حق می دهند که خود نیز دست به همان کارها بزنند.چند سال پیش بود که برخی خبرنگاران به تاسی از خبرنگاران کشورهای دیگر درحال بررسی قیمت ساعت یا کفش و یا لباس و یا ماشین کاندیدا ها بودند و برخی این که فردی با ساعت گران قیمت یاماشین آنچنانی کاندیدا شده باشد را انگ می دانستند.به نظر می رسد اتفاقا ما امروزه نیاز داریم که تفکر خود را تغییر دهیم و فکر کنیم که اگر فردی آنقدر در جامعه موفق بوده که از راه حلال و مشروع توانسته موفق باشد و ثروت نیز کسب کند، شاید وی گزینه بهتری برای آن پست و مقام باشد چون قطعا ثابت کرده که فرد موفقی است و آنکه تا زمان کاندیدا شدن نتوانسته به جایی برسد قطعا بعد از کاندیدا شدن هم نخواهد توانست کاری از پیش ببرد و مشکل مردم را حل نخواهد کرد.توجه داشته باشید وقتی کشورها می آیند و مثلا شرایط مهاجرت تعیین می کنند در هیچ جا نمی گویند فرد ثابت کند آدم خوبی است یا انسان مومن وخداشناسی است یا دزد نیست یا ... معیارها بر اساس ثروت و تحصیلات و سواد و اثبات اینکه فرد قبلا نخبه و موفق بوده است.شاید باورکردنی نباشد که بزرگترین چالشی که امروزه دولت ایران با آن مواجه می باشد مبارزه با فساد افسار گسیخته در سیستم دولتی می باشد و با توجه به قوانین و مقررات استخدامی ایران که امکان اخراج کارمندان را بسیار سخت می کند در بسیاری از موارد دولت ها با مشکلات عدیده اداری نیز مواجه می باشند.حال همه اینها به یک طرف، امروزه مشکلی دیگری نیز ظهور کرده و آن ورود برخی افراد که نسبت به افراد موفق جامعه به نوعی کینه و یا حسادت دارند به بدنه دولت است.البته این ورود چند دهه است انجام شده و نه اینکه تصور کنید منظور دولت جدید است ولی کم کم این افراد در حال پیاده سازی سیاست هایی هستند که فرار نخبگان از کشور را تشدید می کند.معروف است در حالی که شما در کشوری مانند چین برای دریافت مجوز تاسیس یک شغل به صورت میانگین حد اکثر پنج ساعت زمان نیاز دارید در ایران برای دریافت همان مجوز چیزی حدود پنج سال زمان نیاز دارید، البته اگر بتوانید آن مجوز را دریافت کنید.بحث عنوان "امضاهای طلایی" هم از همین جا نشآت گرفته.برخی که درون سیستم دولتی هستند چون می بینند برخی دیگر در بازار آزاد می توانند از بابت کسب و کاری درآمد کلان کسب کنند برای اعطای این مجوز ها سنگ اندازی می کنند و برخی دیگر از کارمندان چون خودشان و یا خانواده هایشان چنین مجوز هایی را دارند و نمی خواهند رقیب داشته باشند سنگ اندازی می کنند.در واقع اینها از رانت داشتن پست دولتی سوء استفاده می کنند.در هیچ جای دنیا کارمند دولت مجاز نیست که خارج از شغل دولتی خود شغلی همسو با شغل دولتی خود داشته باشد و در بسیاری از کشورها حتی اگر خانواده های آنها نیز مشاغل نزدیک داشته باشند نیز آن کارمندان مورد مسائله قرار می گیرند و حتی ممکن است شغل خود را نیز از دست دهند، چون ممکن است بستگانشان از رانت اطلاعاتی برخوردار باشند.چند سال پیش خانمی به عنوان مجری در صدا و سیما حضور پیدا کرد و عبارتی را استفاده کرد که بسیار زننده بود، وی اظهار داشت آنهایی که از شرایط ایران خوششان نمی آید کشور را ترک کنند و از این کشور بروند.حال ظاهرا به جای اینکه این خانم و امثال او مورد مسائله مقامات قرار گیرند ظاهرا آنها نیز وارد سیستم دولتی شده اند و درحال فراهم کردن شرایطی برای فرار نخبگان هستند، جای تاسف دارد که این تفکر به تفکر غالب فیما بین برخی تصمیم گیران تبدیل شده.وقتی از نخبگان صحبت می کنیم منظور آنهایی نیست که از رانت های مختلف استفاده کرده اند و یا دزدی و یا اختلاس کرده اند و پولی به جیب زده اند و فرار کرده اند، بلکه منظور افرادی هستند که کل آتیه کشور به آنها وابسته است وکشور و نظام برای آتیه خود روی آنها حساب باز کرده از نخبگان علمی گرفته تا نخبگان بازرگانی و تجاری.به هر طرف نگاه می کنید می بینید چپ و راست مقررات و قوانین و دستور العمل هایی صادر می شود که عرصه را برای حضور این افراد در کشور تنگ می کند و کار به جایی می رسد که در نهایت اینها عطای بقا در کشور را به لقایش می بخشند و کشور را ترک می کنند.شاید برخی جاهل تصور کنند، خوب خوششان نمی آیند کشور را ترک کنند، اما واقعیت امر این است که با توجه به شرایط فرار نخبگان بیم آن می رود که فقط همان جاهلان در کشور باقی بمانند و عموم نخبگان کشور را ترک کنند.آیا می دانید این به چه معنایی می باشد؟امروزه ما ایرانی ها جامعه ای درخارج کشور داریم که یک جامعه نخبه ازهمه لحاظ است و این جامعه در حال تشکیل زندگی جامعه ایرانی خارج از کشور می باشد و حتی احتمال اینکه اینها بتوانند در کشورهای دیگر دولت ها و حکومت ها را دست بگیرند هم وجود دارد، قطعا بخش بزرگی از اینها دیگر تصمیم ندارند به کشور باز گشت مگر اینکه شرایط کشور تغییر کند.وقتی هم درباره شرایط کشور صحبت می کنیم، منظور شرایط اقتصادی نیست، بلکه منظور شرایط سیاسی و اداری کشور است، ممکن است اینها به دلیل شرایط و مقررات اقتصادی و اجتماعی کشور را ترک کرده باشند اما همه چیز را به حساب سیستم سیاسی می نویسند، این یعنی عملا اینها وقتی که به خارج کشور می روند ناخودآگاه به معترضین می پیوندند وخود به خود جامعه مخالفین نظام را تقویت می کنند.امروزه مشاهده می کنیم که برخی از اینها حتی پست و مقام دولتی و یا قانونگذاری در کشورهای مقصد به دست آورده اند وشانس اینکه ریاست حکومتها ویا دولتها را نیز داشته باشند را نیز دارند، اما به جای اینکه در موارد مختلف کمکی برای کشور خود باشند به جمع مخالفین پیوسته اند.چرا؟چون آنهایی که می گفتند خوشتان نمی آید کشور را ترک کنید و بروید نشسته اند و حق آنها را می خورند.غم انگیزتر اینکه حتی بسیاری از آنهایی که روزی روزگاری مدافع سرسخت نظام و انقلاب بودند هم امروزه به سیل فرار نخبگان پیوسته اند.حتی بسیاری از اینها افرادی می باشند که هنوز خون در قلبشان به عشق به ایران و نظام می تپد اما برخی آنقدر عرصه را بر آنها تنگ کرده اند که دیگر نمی توانند در ایران بمانند.تنها دلیلی که ایران موفق شد با همه تحریم ها و فشارهای بین المللی مقابله کند و صنعت مدنی ودفاعی و هسته ای و... خود را گسترش دهد، حضور همین نخبگان در ایران بود از نخبگان علمی گرفته تا حتی دلال های مالی واقتصادی که در دور زدن تحریم ها نقش بسزایی داشتند ودارند و حتی می توان تصور کرد که دشمنان نظام جمهوری اسلامی از کانال عوامل نفوذی شان تلاش دارند این اقدامات و سیاست های فرار نخبگان را تقویت کنند تا وقتی در آینده می خواهند ضربه اصلی را به ایران بزنند دیگر ایران تاب مقاومت بر علیه اقدامات آنها را نداشته باشد.به همین دلیل می توان تصور کرد همه آنهایی که اقداماتی در راستای فراری دادن نخبگان انجام می دهند دانسته و یا ندانسته به نفع دشمن رفتار می کنند.هر چه قدر هم جامعه را تشویق به فرزند آوری کنید وقتی که این بچه ها قرار است به مجرد فارغ التحصیلی از دانشگاه ها رخت مهاجرت به کشورهای دیگر را ببندند چه فایده ای دارد، یعنی عملا شما فقط خوراک نخبگان مورد نیاز کشورهای دیگر را دارید تامین می کنید.هنر کنید همین هایی که هستند را نگه دارید بعدی ها پیش کش.شما را به خدا، تا دیر نشده، به آمار وشتاب مهاجرت نخبگان از پزشکان و مهندسین و فارغ التحصیلان دانشگاهی و حرفه ای های مشاغل مختلف و... نگاهی گذرا بیاندازید و یک بار هم که شده فکر کنید به کجا داریم می رویم؟

https://spnfa.ir/20220626/نماینده-مجلس-ایران-از-دولت-رئیسی-خواست-جلوی-مهاجرت-دانشمندان-و-نخبگان-را-بگیرد-11351522.html

https://spnfa.ir/20220404/موج-درخواست-مهاجرت-پزشکان-ایرانی-به-خارج-از-کشور-در-سال-گذشته-10603398.html

https://spnfa.ir/20220222/-آیت-الله-سیستانی-شروط-مهاجرت-به-غرب-برای-یک-جوان-بیکار-را-اعلام-کرد-10216175.html

2022

خبرها

fa_FA