اسپوتنیک - طی چند هفته اخیر شاهد آن بودیم که ایران سیاست جدیدی را در قبال اسرائیل اتخاذ کرده و مبنای این سیاست عکس العمل فوری و بی درنگ به هر عمل اسرائیلی ها است.
این سیاست را در واکنش ایران به حمله اسرائیلی ها به کشتی های ایرانی در دریاها نیز شاهد بودیم.
قبل از این ایران تلاش می کرد تا واکنش های خود را بی سر و صدا انجام دهد اما مشخص است از این پس سیاست ایران بر این مبنا است که هر حمله را با حمله ای شدید تر جواب دهد.
سالها است این بحث در ایران مطرح می باشد که اسرائیلی ها به نیروهای جبهه مقاومت در سوریه حمله می کنند اما جبهه مقاومت واکنش نشان نمی دهند و در بسیاری از موارد مستشاران ایرانی در این حمله ها شهید و زخمی می شوند.
معمولا هم دلیل خودداری جبهه مقاومت و ایرانی ها از پاسخ به حملات اسرائیل در سوریه به این دلیل بوده که آنها آنجا مهمان می باشند و مهماندار به دنبال باز کردن جبهه جنگ جدیدی برای خود نبوده و نمی باشد.
اما خودداری ایران و متحدین اش از پاسخ به حمله های اسرائیلی ها منجر به آن شده که آنها جری تر شوند و در حالی که قبلا این عملیات را گردن نمی گرفتند جدیدا رسما حمله ها را با قلدری گردن می گیرند و حتی به قول معروف کرکری هم می خوانند.
این جسارت اسرائیلی ها به حدی رسیده که طی چند سال اخیر شروع کردند حتی درون ایران عملیات انجام دادن، امری که به هیچ وجه نمی بایست مورد پذیرش باشد.
البته اسرائیلی ها هیچ وقت عملیات درون ایران را رسما گردن نگرفتند و تلاش کردند به گونه ای عمل کنند که پای چندین سازمان و تشکیلات اطلاعاتی وسط باشد، و معمولا هم عملیات آنها توسط عوامل سازمان مجاهدین خلق که حقوق بگیر عربستان سعودی هستند انجام می شود امری که خود به خود پای عربستان را نیز به این ماجرا باز می کند.
اخیرا اسرائیلی ها دیگر خیلی به خود مطمئن شده بودند و در حال رجز خوانی بودند که خودشان این عملیات را بر علیه ایران انجام داده اند.
البته طبیعتا اینها هیچوقت رسما چنین اعمالی را گردن نمی گیرند چون به هر حال مسئولیت بین المللی دارد اما خوب از کانال منابع آگاه خود در رسانه ها اعلام می کنند که اسرائیل پشت این ماجرا بوده، روشی که امروزه ظاهرا بسیار متعارف شده.
در مقابل هم بدیهی است علیرغم اینکه معلوم است این عملیات نیز احتمالا توسط ایران انجام شده اما هیچوقت ایرانی ها مسئولیت آن را گردن نگیرند.
تجربه حزب الله لبنان با اسرائیلی ها در جنگ 33 روزه نشان داد که تنها زبانی که می توان توسط آن با هیات حاکمه اسرائیل صحبت کرد مقابله به مثل شدید تر است.
در حالی که اسرائیلی ها مناطق مسکونی لبنان را هدف قرار می دادند حزب الله لبنان تلاش داشت به دلیل محدودیت های شرعی از هدف قراردادن مناطق مسکونی خودداری کند.
اما وقتی حزب اللهی ها دیدند که این سیاست جواب نمی دهد سیاست خود را تغییر دادند و شروع کردند مناطق مسکونی در اسرائیل را هدف قرار دادن، بلا فاصله اسرائیلی ها دست به دامان اروپایی ها و آمریکایی ها شدند تا وارد ماجرا شوند و جلوی هدف قرار گرفتن مناطق مسکونی اسرائیل را بگیرند و توافقی نا نوشته انجام شد که بر اساس آن دیگر اسرائیلی ها مناطق مسکونی لبنان را هدف قرار ندادند.
می توان گفت ترور شهید سپهبد سلیمانی نقطه عطفی در این ماجرا.
تا قبل از ماجرای ترور شهید سلیمانی ایرانی ها به خطوط قرمز نا نوشته پایبند بودند و تلاش می کردند پایبند حرف خود مبنی بر عدم عبور از خطوط قرمز ترسیم شده فیما بین ایران و آمریکا باشند اما آمریکایی ها با نادیده گرفتن خطوط قرمز فیما بین همه معادلات را به هم ریختند و خوب دیدیم که پایگاه های آنها مستقیما هدف موشک های ایرانی قرار گرفت و صدها نیروی آمریکایی آنجا کشته و زخمی شدند.
امروزه همان سیاست هم در قبال اسرائیل اعمال می شود.
یعنی هر حمله بلا فاصله با حمله ای مشابه پاسخ داده می شود.
اسرائیلی ها به خوبی می دانند که دست نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و نظامی ایران بسیار درون اسرائیل باز است و اگر تا به حال اقدامی بر علیه پایگاه های نظامی و زیر بنایی اسرائیل انجام نداده اند به دلیل نا توانی نبوده بلکه به این دلیل بوده که به دلیل شرایط جغرافیایی اسرائیل بسیاری از این پایگاه ها درون یا نزدیک مناطق مسکونی قرار دارند و هر عملیاتی می تواند فاجعه بیافریند و جان تعداد زیادی انسان بی گناه را به خطر بیاندازد.
این در حالی است که وسعت سرزمینی ایران به گونه ای است که اکثر پایگاه های استراتژیک ایران دور از مناطق مسکونی می باشد و در این شرایط ضرر های انسانی برای اسرائیلی ها به مراتب بیشتر از ایرانی ها خواهد بود.
درست است که ایران و اسرائیل امروزه دشمن هستند اما ایران هیچوقت خواهان کشته شدن انسان های بی گناه نیست حتی اگر اسرائیلی باشد، مشکل ایران با یهودی ها نیست بلکه مشکل با سیاست آپارتاید حاکم بر اسرائیل است.
به هر صورت مشخص است که ریش و قیچی امروزه دست مقامات عالیرتبه اسرائیل است که تصمیم بگیرند می خواهند این روند را به هر قیمتی شده ادامه دهند یا اینکه متوجه هستند که ادامه این روند چه هزینه هایی را می تواند بر آنها تحمیل کند.
سیاست جدید ایران کاملا مشخص است یک سیلی را با مشت و لگد جواب خواهد داد.
