اسپوتنیک - این روزها می توان گفت دیگر اروپایی ها از صحنه بحث جدل برجام فیما بین ایران وآمریکا تقریبا حذف شده اند اما به هر صورت تلاش دارند نقشی برای خود در این جریان معرفی کنند.
اینکه برخی وقت ها مسئولین عالیرتبه سه کشور اروپایی بحث هایی مانند ضرورت ورود دیگر کشورها به برجام و یا بحث تسلیحات دفاعی و یا نفوذ ایران در منطقه را مطرح می کنند بیشتر برای این است که بگویند ما هم اینجا هستیم.
حتی آقای ظریف هم برای اینکه یه آوانس به آنها بدهد پیشنهاد کرد بروند با آمریکایی ها صحبت کنند تا آمریکا و ایران هر دو همزمان اقدام‌هایی را در بحث اجرای مصوبه 2231 شورای امنیت توسط آمریکا و بازگشت تدریجی ایران به تعهدات سابق خود در برجام را انجام دهند.
امروزه باز هم بحث این میانجیگری مطرح شده.
نکته قابل تامل در این است که اروپایی‌ها طی چند سال اخیر اعتبار خود نزد ایرانیها را شدیدا از دست داده‌اند و فعلا باید ابتدا تلاش کنند برای خود اعتباری نزد ایرانی ها به دست آورند.
مذاکرات هسته ای میان ایران و آمریکا انجام شد اما بنا بود کشورهای اروپایی به عنوان ضامن برجام حضور داشته باشند، ولی پس از خروج ایالات متحده از برجام آنها در اجرای تحریم ها بر علیه ایران نسبت به آمریکایی ها پیشقدم بودند.
به هر حال بسیار مهم است که میانجی و یا داور بی طرف باشد، نه اینکه طرف یک طرف را بگیرد و بخواهد بر علیه دیگری تبانی کند.
همین مطرح کردن حرف های بی ربط توسط برخی مقامات اروپایی که ایرانی ها بخوبی می دانند عملا برای چرب کردن قراردادهایشان با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس است موجب آن می شود که جایگاه و مصداقیت این کشورها نزد ایرانی ها تضعیف گردد و ایرانی ها دیگر آنها را به عنوان میانجی قبول نداشته باشند.
حال جالب تر اینکه آمریکایی ها طی چند سال اخیر مصداقیت و اعتبار بین المللی خود را نزد همه جهانیان از دست داده اند و خود اروپایی ها در حال حاضر نسبت به آتیه رفتارهای آمریکا شک و شبهه دارند.
همانگونه که قبلا نیز مطرح کردم فعلا بحث اجرای قطعنامه 2231 شورای امنیت توسط آمریکا مطرح است.
بحث بازگشت آمریکا به برجام حتما نیاز به گفتگوهایی میان ایران و 1+4 خواهد داشت، چرا که در توافق هسته ای هیچ چهارچوبی برای خروج و بازگشت کشوری از برجام مشخص نشده.
به هر صورت برای ایرانی ها بسیار مهم است که بدانند هدف بازگشت آمریکا به برجام چیست؟
آیا آنها واقعا می خواهند بیایند و به تعهدات خود عمل کنند یا اینکه می خواهند بیایند مثلا بتوانند از بند ماشه برجام استفاده کنند، بندی که به دلیل خروج حماقت وار ترامپ از برجام آمریکا از دست داد.
همچنین نکته قابل تامل دیگری در ماجرای بازگشت آمریکا به برجام وجود دارد و آن این است که خوب حالا اگر چند سال دیگر رئیس جمهوری دیگری مانند ترامپ در آمریکا سر کار بیاید چه، دوباره قرار است همان آش و همان کاسه باشد.
از همه مهم تر اینکه آمریکا با خروج خود از برجام ضرر های هنگفتی را به ایران وارد کرد که شاید کمترین اش ضرر های مالی ای باشد که طبق سخنان پرزیدنت روحانی حدود 200 ملیارد دلار است.
البته ما ایرانی ها ضرر هایی را کرده ایم که از لحاظ مالی نمی توان رقم روی آن گذاشت مثل از دست دادن بسیاری از مریض های صعب العلاج خود به دلیل نبود دارو و تجهیزات پزشکی و یا زجر ودرد هایی که بسیاری از مریضان کشیده اند و چون دارو در اختیارشان نبود مجبور شدند تحمل کنند.
به هر صورت ایران امروزه تضمین های به حقی را نیاز دارد تا بپذیرد آمریکا به برجام برگردد که حد اقل سلب برخی اختیارات آمریکا در برجام و همچنین جریمه کردن ایالات متحده جهت جبران خسارت ها است.
به این ترتیب می توان گفت حد اقل ایرانی ها می توانند اطمینان یابند که هر رئیس جمهوری دیگری در آمریکا بیاید از این پس متوجه می شود که کارهایش بی هزینه نخواهد بود و مردم آمریکا هم متوجه می شوند اگر به فردی رای داده اند که کارهای احمقانه و بی حساب کتاب انجام می دهد، مجبور می باشند هزینه های انتخاب خود را نیز پرداخت کنند.
بدیهی است امروزه که ایرانی ها در حال جمع کردن کارت های خود هستند به این دلیل است که آنها می دانند قرار است پای میز گفتگو برای بازگشت آمریکا به برجام بنشینند وبالطبع هم نیاز خواهند داشت برای چانه زنی های عملیاتی برگه های بیشتری در اختیار داشته باشند هم برای میز گفتگو و مذاکره.
نکته ای که هنوز آمریکایی ها متوجه نشده اند این است که هر چه زمان بگذرد به نفع ایران است، چون در حال حاضر مردم ایران با شرایط اقتصادی فضاحت باری که آمریکا برایشان ایجاد کرده کنار آمده اند و ایران فقط برگه های بیشتری را جمع خواهد کرد و به یکباره همه به خود خواهند آمد و خواهند دید که ایران همه برگه های خود قبل از برجام را جمع کرده و مجبور هستند التماس کنند ایران به اجرای همان برجام اکتفا کند، بقیه خواسته هایشان پیش کش.
