اسپوتنیک، متیو سید می نویسد: اولین باری که به هند - کشوری که پدرم در آن متولد شد - رفتم در سال 1986 بود. من 15 سال سن داشتم. در آن سفر ، علاوه بر معماری و مردم شگفت انگیز ، دو چیز مرا تحت تأثیر قرار داد. نخست قدرت اقتصادی است که هند در دوران طلایی امپراتوری خود از آن برخوردار بود. در سال 1700 میلادی، این کشور 160 میلیون نفری 24٪ از تولید ناخالص داخلی جهانی داشت. مورد دوم بسیار نزدیک به مورد اول بود: چگونه ارتش کوچک انگلیس موفق شد چنین کشوری بزرگ و مرفه را تسخیر کند؟ چگونه در زمان جورج دوم - آن کشور به مستعمره و مروارید امپراتوری انگلیس تبدیل شد؟
دلیل آن ساده است: هند از نظر اقتصادی قوی، اما از نظر سیاسی ضعیف بود. به طور رسمی یک کشور واحد ، به بسیاری از مناطق تقسیم شد که حاکمان آنها آماده بودند منافع خود را بالاتر از منافع کشور قرار دهند. در سال 1764 ، رابرت كلایو ، ژنرالی كه بعدا كلایو هند نامیده شد، نوشت: "با اطمینان می توانم بگویم که این پادشاهی ثروتمند و مرفه با کمک ارتش فقط 2 هزار نفری کاملاً تسخیر می شود."
دیدن چیزهای مشترک بین هند قرن 18 و ایالات متحده کنونی کار سختی نیست. از نظر اقتصادی ، آمریکا با داشتن 24٪ از تولید ناخالص جهانی ، یک کشور بسیار قدرتمند باقی مانده است. اما از نظر سیاسی دارای نقاط ضعف یک امپراتوری رو به زوال می باشد. اگر ما بر روی گروه نسبتاً کمی از افراد که به ساختمان کنگره در پایتخت حمله کرده اند متمرکز نشویم، اما نتایج تحقیقات جامعه شناسی را مطالعه کنیم ، خواهیم دید که در بسیاری از ایالت ها ، منافع جناحی محدود باعث عدم وفاداری به جمهوری و کشور به طور کلی شده است.
مطالعه ای که توسط دانشگاه ییل انجام شد نشان داد که تنها 15٪ از آمریکایی ها حاضرند یک سیاستمدار را به دلیل تقلب در انتخابات اگر این امر به سود طرف آنها باشد مجازات کنند. نظرسنجی های دیگر نشان داد که تعداد طرفداران روش های خشونت آمیز برخورد با مخالفان سیاسی از سال 2017 به 2019 دو برابر شده است.
مطالعه ای که توسط YouGov انجام شد نشان داد که 45٪ از رای دهندگان جمهوری خواه از حمله در پایتخت حمایت کردند. همین امر در مورد نخبگان سیاسی نیز صدق می کند: هنگام رأی گیری، که پس از حمله به ساختمان کنگره آمریکا انجام شد ، بیش از نیمی از جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان به لغو نتایج انتخابات ریاست جمهوری رای دادند.
در همین حال چین و روسیه بهترین بازی خود را نشان می دهند. اکنون مانند دوره کلایو هند راهی برای ورود به میدان نبرد وجود ندارد. اما آنها این کار را باز هم به همان روشی موثر انجام می دهند. فقط در چند ماه گذشته، دسته های کامپیوتری روسی و چینی مجموعه ای از تئوری های توطئه را به قصد تشدید اختلافات در آمریکا منتشر کرده اند. طبق یک مطالعه، از 200 میلیون توییت مربوط به همه گیری که بین ژانویه و مه سال گذشته ارسال شده است، 62 درصد از بازتوییت ها مربوط به ربات ها بوده است.
شی جین پینگ و ولادیمیر پوتین البته می دانند که امپراتوری ها اغلب از درون فروپاشی می شوند. برای ضعیف تر کردن غرب - و نه فقط آمریکا - آنها اختلافات ما را دامن می زنند. بسیاری از احمق های مفید به آنها کمک می کنند. به عنوان مثال، تد کروز ، سناتور تگزاس ، که سخنرانی روز چهارشنبه او شرم آور بود. ما همچنین به یک ارتش کامل از مجریان رادیو و کاربران توییتر اشاره می کنیم که برای افزایش تعداد مشترکان، اخبار تحریک آمیز را پخش می کنند. به این ترتیب ، کاربران شبکه های اجتماعی نسخه های موازی واقعیت را تغذیه می کنند.
در حالی که افراد افراطی سیاسی چپ و راستگرا با یکدیگر بحث و جدال می کنند ، یک نیروی جدید در حال بلند کردن سر خود است. این نیرو اویغورها را به اردوگاه های کار اجباری روانه می کند، زنان را به زور عقیم می نماید، به هند تهدید می کند ، بیشتر به سوی دریای چین جنوبی حرکت می کند، مخالفان را در هنگ کنگ دستگیر می کند و حمله به تایوان دموکراتیک را در نظر می گیرد. این کارها عواقب جدی برای همه ما به همراه خواهد داشت.
شی و سایر سیاستمداران مستبد در حال انتشار عکس هایی از حمله به ساختمان کنگره آمریکا هستند، و می گویند که تنها راه جلوگیری از حرکت جامعه به جنگ بین جناح ها، تقویت کنترل از مرکز است. بنابراین آنها همه کارها را درست انجام می دهند! با این وجود رفع اختلاف در جامعه از طریق ترس ، سانسور و کنترل به هیچ وجه راهی بسوی وحدت نیست. این توهم وحدت است، در اینجا شکاف واقعی بین نخبگان حاکم و توده های تحت ستم نهفته است.
پارادوکس ریاست جمهوری دونالد ترامپ این است که وی با اعلام با صدای بلند خطر از طرف حزب کمونیست چین برای غرب ، همزمان دیکتاتوری قانون را تضعیف کرد و اتحاد غرب را از هم پاشید. او برای چندین ماه رای دهندگان خود را متقاعد می کرد که نتایج انتخابات جعلی است و هنگامی که باخت ، طرفداران خود را برای اقدامات غیرقانونی بسیج نمود. تلاشهای رقت انگیز برای انکار خشونتی که توسط وی در 8 ژانویه انجام شد، فقط نشانه تمایل وی به گریز از مسئولیت کیفری بود.
در انجیل ، مسیح گفت که خانه ای که بر اساس دشمنی تقسیم شود، برپا نخواهد ماند. آبراهام لینکلن این سخنان را در سخنرانی معروف خود در سال 1858 نقل کرد، زمانی که آمریکا نیز نزدیک بود خود را از هم بپاشد. بسیاری از آمریکایی ها از قضات و مقاماتی که طی هفته گذشته از رعایت مراسم حقوقی دفاع کرده و همچنین از جمهوری خواهانی که در برابر تهدیدات ترامپ مقاومت کرده اند، بسیار سپاسگزار هستند. آنها همچنین از میچ مک کانل سپاسگزارند که وقتی جمهوری در یک کابوس به سر می برد سخنرانی بسیار اقناعی کرد.
همه ما باید به یاد داشته باشیم که اگر باهم نباشیم، یکی یکی نابود می شویم و لذا تا دیر نشده باید مسیر خود را عوض کنیم.
