اسپوتنیک با استناد به کانال اماراتی العربیه می نویسد: در آغاز دهه 1960 ، همه جهانیان با نگرانی و نفسی گرفته ، سیر یکی از حادترین حوادث جنگ سرد را دنبال کردند. بحران موشکی کوبا هنگامی آغاز شد که هواپیماهای شناسایی ایالات متحده سایت های پرتاب موشک شوروی را در کوبا کشف کردند که قادر به حمل کلاهک هسته ای بودند. در طول 13 روز (16 تا 28 اکتبر 1962) ، تنش بین دو قدرت هسته ای این خطر داشت که به یک جنگ هسته ای تبدیل شود که می توانست تمام بشریت را نابود کند.
به مدت چند روز، نیکیتا خروشچف دبیر اول کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی و جان کندی رئیس جمهور ایالات متحده از طریق تلگراف و ارتباطات رادیویی گزارش ها رد و بدل کردند که در نهایت منجر به حل و فصل بحران شد و در تاریخ 5 اوت 1963 ، قرارداد منع آزمایشات سلاح هسته ای در جو ، فضا و زیر آب به امضا رسید.
بحران موشکی کوبا مشکل دیگری را در روابط ایالات متحده و شوروی نمایان کرد. در طول بحران موشکی کوبا رمزگشایی پیام از نیکیتا خروشچف به جان کندی بیش از 12 ساعت طول کشید. واقعیت این است که پس از پایان جنگ جهانی دوم ، هیچ یک از متفقین سابق تلاش جدی برای توسعه سیستم ارتباطی انجام نداد. با مواجه شدن با این مشکل، دو طرف توافق کردند که یک خط ارتباطی مستقیم بین مسکو و واشنگتن برقرار کنند تا اختلافات در آینده به سرعت حل شود. به این ترتیب خط تلفن داغ واشنگتن - مسکو، معروف به "تلفن قرمز"، ظاهر شد .
در اوت 1963 ، سیستم ارتباطی بین دو کشور آماده بود. ایالات متحده یک پیام آزمایشی به مسکو ارسال کرد که شامل تمام حروف الفبای لاتین و اعداد عربی بود. متن از این قرار بود: "The quick brown fox jumped over the lazy dog's back 1234567890"
اتحاد شوروی در جواب پیام طولانی درباره وضع هوای مسکو فرستاد.
ابتدا آمریکایی ها خط ارتباطی را تا پنتاگون گسترش دادند و تا سال 1978 آن را تا کاخ سفید گسترش دادند. از طرف خود ، اتحاد شوروی گزارش داد که یک خط تلفنی را به کرملین گسترش داده است ، اگرچه برخی منابع آگاه اظهار داشتند که این خط تلفن به مکان مخفی دیگری در مسکو گره خورده است.
رویای خط تلفن داغ به لطف سیستم کابلهای طولانی تلفنی که در امتداد کف اقیانوس اطلس قرار داده شده بودند و از نیوفاندلند ، اسکاتلند و اسکاندیناوی عبور می کردند، تحقق یافت. اولین سیستم کابل تلفنی زیردریایی فرا آتلانتیک TAT-1 نام داشت. لازم به تذکر است که این سیستم اغلب با مشکلات فنی روبرو می شد. این امر آمریکایی ها و روس ها را مجبور به گشودن خط دوم کرد.
در واقع، خط تلفن داغ یک تله پرینتر( تله تایپ)، نه یک خط تلفن بود. تمام مواد لازم: جوهر ، قطعات یدکی و رمزگشاها برای ترجمه از نروژ تحویل داده شده بود، زیرا آمریکایی ها و روس ها از ترس جاسوسی ترجیح دادند به شخص ثالث بی طرف اعتماد کنند.
در دهه های بعدی، خط تلفن داغ دستخوش تغییرات زیادی شده است. در اواخر دهه 1970 ، آمریکایی ها و روس ها به ارتباطات ماهواره ای اعتماد کردند. دستگاه های فکس در سال 1985 و رایانه ها نیز در سال 2007 به سیستم افزوده شده و این کار انتقال پیام بین دو طرف را آسان تر کرده است.
برای اولین بار، خط تلفن داغ واشنگتن - مسکو توسط لیندون جانسون رئیس جمهور ایالات متحده استفاده شد. وی در جریان جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل چند پیام به نخست وزیر شوروی آلکسی کاسیگین ارسال کرد. رهبران آمریكایی نیز از این خط تلفن در بحران های جهانی مانند افزایش تنش ها بین هند و پاكستان، ورود نیروهای مسلح شوروی به افغانستان و جنگ خلیج فارس استفاده كرده اند.
