اسپوتنیک - با یکی از خبرنگاران برجسته اماراتی که سالها است با هم آشنا هستیم ولی خوب به دلیل برخی معذوریت ها برای وی نمی توانم نامش را مطرح کنم؛ در این باره صحبت می کردیم وی که از طرفداران هیات حاکمه امارات هم هست برای من روایتی را تعریف می کرد.
ظاهرا ماجرای برقراری روابط میان امارات و اسراییل که آقای ترامپ اعلام کرده به این شرح بوده که طی گفتگوهایی میان آقای ترامپ و شاهزاده محمد بن زاید ولیعهد امارات عربی متحده مربوط به خرید تسلیحات پیشرفته آمریکایی توسط امارات آقای ترامپ اظهار داشته که گیر کار مخالفت اسراییل است و اماراتی ها باید ابتدا مشکل خود با اسراییل را حل کنند که ولیعهد امارات هم گفته مشکلی ندارد اما بهانه برای برقراری رسمی چنین روابطی نیاز دارد که بنا شده بهانه توقف الحاق باقیمانده سرزمین های فلسطینی باشد، ماجرایی که البته به دلیل مخالفت مجامع بین المللی از قبل هم متوقف شده بود و دست آورد قابل توجهی به حساب نمی آمد و اسراییلی ها هم طبق رویاهایشان همیشه به دنبال آن خواهند بود.
ظاهرا ترامپ همچنین به ولیعهد امارات گفته که با سران برخی کشورهای عربی دیگر هم صحبت کرده و همه موافق هستند تا همزمان چنین اقدامی را انجام دهند و امارات فقط باید تابو شکن باشد.
قبل از اینکه اماراتی ها بخواهند حتی به ماجرا فکر کنند ترامپ آنها را در کار انجام شده قرار داد و از طریق تویتر ماجرا را بر ملا کرد تا هر چه سریعتر بتواند از ماجرا بهره برداری سیاسی کند.
بنا بود برخی کشورهای عرب دیگر هم بلا فاصله به این روند بپیوندند اما به یکباره هیچ کدام حاضر به همسویی با امارات در این ماجرا نشدند.
آقای پمپئو به کشورهای عربی که قول داده بودند به جریان مصالحه با اسراییل بپیوندند سفر کرد تا آنها را مجاب کند رسما اعلان کنند به این جریان می پیوندند اما هیچ کدام حاضر نشدند چنین چیزی را، حد اقل تا لحظه نوشتن این مقاله، اعلام کنند.
در همه کشورهایی که آقای پمپئو به آن سفر کرده بود وی یک جواب شنید، شرایط اجتماعی و سیاسی داخلی اجازه نمی دهد تا فعلا چنین چیزی بر ملا شود.
ماجرا به حدی برای اماراتی ها ناراحت کننده بود که نه ولیعهد امارات و نه امیر امارات حاضر شدند پمپئو را به حضور بپذیرند.
چه این روایت دوستمان صحیح باشد چه صحیح نباشد نکته قابل تامل این است که بر چه اساسی تیم سیاست خارجی ایالات متحده تصور می کردند می توانند به همین سادگی ایران را تبدیل به دشمن اعراب کنند و رابطه هیأتی میان اعراب و اسراییل برقرار نمایند.
آقای ترامپ با این اقدام خود در سوزاندن برگه امارات موجب آن شد که ملت های منطقه بیشتر به سمت ایران روی بیاورند و متوجه شوند که دشمن واقعی کیست و دوست واقعی کیست.
هر چه قدر که اینها بخواهند تلاش کنند توسط عوامل دست نشانده خود و رسانه هایشان چهره اسرائیل را در میان اعراب بزک کنند ولی هیچ وقت اسرائیل برای اعراب دوست به حساب نمی آید و همیشه دشمن است.
بیش از چهل سال است که مصر معاهده صلح کمپ دیوید را با اسراییل امضا کرده، اما حتی یک اسراییلی جرئت نمی کند به راحتی در خیابان های قاهره قدم بزند و اظهار دارد که اسراییلی است.
همین ماجرا در مورد اردن نیز صدق می کند.
امارات عربی متحده عددی در معادله جنگ اعراب و اسراییل به حساب نمی آمد تا ماندن یا نماندن اش تاثیری در این جریان داشته باشد اما همین حضورش در مجامع اعراب و مسلمانان و یک رای اش می توانست به نفع اسراییل و یا آمریکا باشد که در حال حاضر نیز این برگه سوخته.
در بسیاری از جریان های کشورهای عربی اماراتی ها اسب تروای آمریکایی ها و اسراییلی ها بوده و هستند، مثل جنگ یمن یا لیبی یا حتی عراق، حال بسیاری از طرفداران امارات که به نوعی حتی حد اقل وابستگی اعتقادی به مسایل مسلمانان و اعراب دارند به همکاری با امارات مشکوک خواهند شد.
آقای پمپئو در حالی منطقه خاورمیانه را ترک گفت که یک شکست دیگر به شکست های دیپلماتیک ایالات متحده اضافه کرد مخصوصا که این سفر وی همراه با پروپاگاندای تبلیغاتی بسیار وسیع در مورد اینکه چندین کشور عربی دیگر همراه امارات به واشنگتن سفر خواهند کرد تا معاهده صلح با اسراییل امضا کنند همراه شده بود.
مجلس و دولت کویت که موضع بسیار افتخار آفرینی در مورد ماجرای برقراری رابطه با اسراییل اتخاذ کرد وحتی ظاهرا قطری ها حاضر نشدند برای بحث این موضوع آقای پمپئو را به حضور بپذیرند و علیرغم تماس تلفنی پمپئو با امیر قطر برای اینکه بخواهد به قطر سفر کند و در این باره با او نیز صبحتی داشته باشد اما امیر قطر ظاهرا از وی خواسته که سفرش را به زمان دیگری موکول کند و همراه با کشورهایی که وعده مصالحه با اسراییل داده اند به قطر سفر نکند مبادا شائبه ای به وجود آید که قطر هم جزو اینها است.
به نظر می آید آقای ترامپ در صورت انتخاب مجدد در مورد سیاست خارجی کشورش فکر جدی کند، به هر حال دیپلماسی شرایطی دارد که بر اساس برخی معیار های بین المللی ساخته شده و آمریکایی ها باید تصور اینکه می توانند اراده خود بر ملت های دیگر را به زور تحمیل کنند فراموش کنند، ملت ها کویری هستند که اجازه رشد چنین گلهای خارداری را نمی دهند.
