اسپوتنیک به نقل از نشنال اینترست: امروز، هر دو کشور در این راستا از آمریکایی ها جلوتر هستند. پنتاگون در جواب چه اقداماتی را انجام خواهد داد؟ آیا نسل جدید پدافند موشکی کمک خواهد کرد؟
این نشریه آمریکا می نویسد: در تاریخ 5 ژوئن، آژانس توسعه فضایی، بخش فناوری جدید فضایی پنتاگون، درخواست توسعه سیستم ردیابی موشکی پیشرفته در سطح فضا را داد. اخطار فنی مربوطه از توجه زیاد محافل اجتماعی دور ماند. اما برای کسانی که آگاه اند، این آغاز یک ابتکار مهم استراتژیک است که می تواند برتری نظامی آمریکا را تضمین کند.
یک مشکل مبرم و حساس پدید آمده است. برای نخستین بار پس از پایان جنگ سرد، برتری آمریکا در فناوری موشکی مورد سؤال قرار گرفت. به موازات ایالات متحده نسل بعدی سلاح های سینتیکی - موشک های هایپرسونیک - توسط روسیه و چین ساخته می شوند. سیستم های تسلیحاتی هایپرسونیک به خاطر سرعت باورنکردنی تا بیش 27 بار بالاتر از سرعت صوت و توانایی مانور زیاد، از جمله توانایی تغییر مسیر در حین پرواز به منظور تخریب سامانه پدافند هوایی موجود طراحی شده اند. در حال حاضر هیچگونه دفاع مؤثری علیه این سلاح وجود ندارد. از آنجا که در حال حاضر مخالفان آمریکا با سطح تکنولوژیکی واشنگتن در این زمینه مطابقت دارند - و در بعضی موارد حتی از آن پیشی گرفتند - پنتاگون باید به تحقیق و توسعه حفاظت در برابر سلاح های هایپرسونیک اولویت بدهد.
قدرت نظامی آمریکا بر توانایی انتقال قدرت در مسافت های طولانی استوار است – منظور اعزام نیرو دراندازه‌های زیاد در قالب سربازان، کشتی ها، هواپیماها و موشک ها به هر گوشه دنیا در یک دوره زمانی کوتاه است. اگرچه نزدیکترین رقبای ایالات متحده، روسیه و چین این عملکرد انتقال نیروهای مسلح را ندارند، اما سلاح های هایپرسونیک این امکان را برای آنها فراهم می آورد تا بتوانند استقرار نیروهای آمریکایی را مهار کنند و حتی با نخستین ضربه پیشگیرانه خنثی کننده به آمریکا تهدید کنند. جای تعجب نیست که روسیه و چین - و حتی رقبای سطح دوم مانند ایران و کره شمالی - به طور فعال این فناوری برابر کننده را تعمیم می دهند.
در رژه نظامی سال 2019 ، ارتش آزادیبخش جمهوری خلق چین یک هواگرد میانبرد هایپرسونیک بدون سرنشین DF-ZF را که روی موشک بالستیک استاندارد DF-17 سوار شده بود نشان داد. اگرچه این سامانه به طور رسمی مجهز به کلاهک معمولی است و به منظور از بین بردن اهداف ثابت طراحی شده، اما کارشناسان معتقدند که به راحتی می توان آنرا به کلاهک هسته ای مجهز نمود. علاوه بر این، گزارش شده است که قاتل چینی ناوهای هواپیمابر DF-ZF در دست طرحریزی است. این هواپیماها با برد 2.500 کیلومتر و حداکثر سرعت 10 ماخ همراه با مانور فوق العاده ای در پرواز، هدف اصلی شان - از بین بردن پدافند هوایی ایالات متحده است، از جمله سیستم دفاع موشکی Aegis که از کشتی های آمریکایی محافظت می کند یا THAAD که کره جنوبی، متحد آمریکا را پوشش می دهد.
به گفته کارشناسان، هواگرد سوپرسونیک DF-ZF دقت بالایی را در طول آزمایشات نشان داد و کلاهکهای شلیک شده توسط آن "در فاصله چند متری" از هدف قرار گرفتند. مهمتر از همه، نمونه اولیه DF-ZF قادر است از برخورد در پرواز فرار کند و به دشمن "زمان کمی برای واکنش" می دهد.
مقامات چینی از دستاوردهای خود در این زمینه خجالت نمی کشند - برعکس، سلاح های هایپرسونیک چین به یک موضوع غرور ملی تبدیل شد. در کنفرانس هایپرسونیک سال 2017 در شیامن Xiamen چین، محققان چینی بیش از 250 مقاله در این زمینه ارائه دادند - تقریبا ده برابر بیشتر از آمریکایی ها. می دانیم که در دهه سال های 2008 تا 2018 ، چین تقریباً بیست برابر بیشتر از آمریکا آزمایش تسلیحات هایپرسونیک خود را انجام داده است.
روسیه با همگام شدن با چین، زرادخانه هایپرسونیک خود را توسعه می دهد. در تاریخ 27 دسامبر سال 2019 ، سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه، استقرار نخستین موشک بالستیک قاره پیمای هایپرسونیک "آوانگارد" را تأیید کرد و آن را "یک رویداد برجسته" نامید. به گفته ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، آوانگارد قادر است سیستم های پدافند موشکی موجود و آتی را دور بزند. این سلاح به مسکو خوشبینی بخشیده که کاملاً به جا است - در آزمایش ها در دسامبر 2018 ، یک موشک هایپرسونیک در حال حرکت زیگزاگ مانند با موفقیت در فاصله 6000 کیلومتری هدف را نابود کرد. سرعت حرکت آن تا 27 ماخ رسید.
ظاهرا، از نظر فن آوری، آوانگارد نسبت به همتای چینی خود کامل تر است. آوانگارد که توسط موشک RS-28 Sarmat ICBM پرتاب شد، بر فراز جو از موشک جدا شده و سپس به سمت هدف حرکت می کند. علاوه بر این، روسیه نزدیک به استقرار موشک بالستیک هواپایه "کینژال" (خنجر) است که گزارش می شود سرعت حداکثر تا 10 ماخ می رسد.
پیشرفت سریع رقیبان، ایالات متحده را وادار به از سرگیری برنامه تسلیحات هایپرسونیک دوران جنگ سرد کرد. پنتاگون از کنگره 2 میلیارد و 865 میلیون دلار برای تأمین مالی تسلیحات هایپرسونیک در سال 2021 درخواست کرد، که این رقم 13 درصد بیشتر از کل مبلغ برای سال مالی 2020 (2 میلیارد 508 میلیون دلار) است. این درخواست شامل بودجه تحقیق در مورد سیستم های تسلیحاتی تهاجمی - از جمله سیستم هایپرسونیک بروی کامیون، موشک، زیر‌دریایی، کشتی های سطحی و هواگردها است.
اما عجالتا طراحی و توسعه دفاع هایپرسونیک بسیار کم تامین مالی می شود. مثلا برای توسعه یک سنسور فضایی ویژه ردیابی هایپرسونیک بالستیکی فضایی (HBTSS) - یک پروژه مشترک آژانس دفاع موشکی ایالات متحده و سیستم دفاع موشکی - در حال حاضر تنها بخش کمی از بودجه "توسعه فن آوری های فضایی و ایجاد نمونه های اولیه – پروتوتایپ ها" روانه می شود.
با این حال، با توجه به توانایی سیستم های هایپرسونیک در شناسایی نقاط ضعف در دفاع ، حتی برای تلاش برای رهگیری، یک روش ردیابی جدید لازم است. در حقیقت، این تنها با گروه بندی سنسورها در مدار زمین کوتاه، همانطور که توسط برنامه HBTSS ارائه شده است ، قابل دستیابی است. این گروه از سنسورها شامل حدود 120 ماهواره خواهد بود که امکان می دهد اهداف صرف نظر از مسیر و سرعت شان کشف و رصد شوند، چنین سیستمی از همان لحظه راه اندازی ، اهداف را رصد کرده و داده های لازم را در زمان واقعی، هر لحظه به رهگیران ارائه می دهد. در شرایط فضایی هر میلی ثانیه اهمیت دارد.
سیستم های دفاعی سنتی ایالات متحده در حال حاضر به سادگی قادر نیستند در برابر تهدیدات هایپرسونیک ایستادگی کنند. دفاع موشکی سنتی در اصل مانند شلیک یک گلوله به سوی گلوله دیگری است. یک لایه از سنسورها که در فضا مستقر است، معلومات تان از اوضاع را بهبود می بخشد و به سیستم های موجود فرصتی می دهد تا با تهدید مقابله کنند. علاوه بر این مزایای لایه سنسورهای کیهانی محدود به دفاع موشکی نخواهد بود. بدون استثنا، همه یگان های نیروهای مسلح ایالات متحده از امکان رصد بهتر امنیت واحدهای جنگی (از کشتی ها گرفته تا پرسنل نظامی و هواپیما ها) در یک سیستم مشترک و یکپارچه بهره مند می شوند.
سرنوشت راه اندازی چنین سیستمی در دست کنگره است. با بودجه کافی برای تحقیق و توسعه سیستم نوین، قانون گذاران می توانند اطمینان حاصل کنند که ایالات متحده با استقرار شبکه ای از ماهواره های مطمئن از رقیبان خود پیشی گرفته و به برتری فضایی دست یابد.
مولف - جیمز گرانت، محقق شورای سیاست خارجی آمریکا، واشنگتن
