پلیس نیویورک: یک میلیارد دلار ما برای چه گرفته می شود؟

NYPD - پلیس نیویورک از یک میلیارد دلار محروم می شود - یک ششم بودجه. چرا این اقدام نه تنها حامیان قانون و نظم، بلکه کسانی را که برای انجام چنین اقداماتی مبارزه می کردند، خشمگین کرده است؟

اخراج تعداد قابل توجهی از کارکنان

شورای شهر نیویورک چهارشنبه اول ژوئیه چنین تصمیمی گرفته است. به گفته شهردار این شهر، بیل دی بلاسیو، افسران پلیس نیویورک منتظر اقدام های جدید زیادی هستند. 

دو دوره از چهار دوره آموزشی لغو می شود. نظارت بر تجارت غیرقانونی توسط پلیس برداشته خواهد شد. پاسخ به تماس های تلفنی مربوط به بی خانمان ها و بیماران روانی منع می شود. از این به بعد این کار توسط خدمات اجتماعی انجام می شود. کارمندان شاغل در دبیرستان ها (در واقع محافظان) به شعبه آموزش و پرورش منتقل می شوند. در نتیجه، پلیس نیویوردیگر نیازی به استخدام 1،163 مامور نخواهد داشت. همه اینها هزینه های پلیس نیویورک را به میزان 484 میلیون دلار کاهش می دهد. 

500 میلیون دیگر برای پروژه های هدفمند به ساختارهای دیگر ارسال می شود. به عنوان مثال، برای کار با جوانان در محله های محروم.

خیلی نرم و خیلی سخت

صدها نفر با پوسترهای "سرمایه گذاری در آموزش و پرورش"، "سرمایه گذاری در غذا"، "سرمایه گذاری در افراد سالمند" در برابر شهرداری نیویورک جمع شدند. سازمان اجتماعی "ووکال- نیویورک" اقدامات شورای شهر را خیانت به جنبش، به ویژه رهبران جوان سیاهپوست آن دانست: "پول و قدرت پلیس حفظ شده است. حتی یک فرد جدیدی که لباس NYPD داشته باشد از کار اخراج نشده است."

اما فشار از طرف مقابل نیز وارد می شود. پاتریک لینچ ، رئیس بزرگترین اتحادیه پلیس نیویورک گفت: "شهرداری و شورای شهر نیویورک، شهر خود را به بی قانونی تسلیم  کردند." وی بارها هشدار داده است که اگر تعداد پرسنل پلیس کاهش یابد، شهر به آشوب می افتد. وی به مقامات یادآوری كرد: "آنها این روزها دو برابر بیشتر از هفته گذشته شلیك می كنند. حتی در حال حاضر، NYPD از پرسنل كافی برای ارسال كارمندان از یك بخش به محله دیگر برخوردار نیست."

در شهرداری نیز وحدت نظر وجود ندارد. تصمیم مبنی بر کاهش بودجه پلیس به اتفاق آرا تصویب نشده است: 32 رای - موافق و  17 - مخالف. کوری جانسون سخنگوی شورای شهر نیویورک اعتراف کرد: "من به همه کسانی که ناامید شده اند مراجعه می کنم - و من  می دانم که تعداد آنها زیاد است - من می گویم که من هم ناامید ام..." 

اما دانیک میلر، یکی از روسای جناح سیاه، لاتین و آسیایی شورای شهر نیز ناراضی است: "بچه های سیاه پوست مانند هر کس دیگری می خواهند در امن و امان باشند، ما فقط می خواهیم  که به ما احترام گذاشته شود."

گرچه همه در کنگره قبول دارند که اصلاحات در پلیس ضروری است، اما در سطح فدرال اتفاق نظر وجود ندارد. دموکرات ها قانون عدالت تهیه شده توسط جمهوریخواهان را در مجلس سنا مسدود کردند و پیش نویس قانون خودی عدالت به نام جورج فلوید را در مجلس کنگره تصویب نمودند. در حال حاضر این قانون باید توسط مجلس سنا قبل از اینکه به رئيس جمهور برای امضاء ارسال شود، تایید گردد. بعید است که این اتفاق بیفتد - جمهوریخواهان دخالت خواهند کرد.

تیم اسکات، تنها جمهوریخواه سیاهپوست مجلس سنا، اظهار داشت: "این حقیقت که یک شهروند ساده این کشور نخواهد توانست از امتیازاتی که دموکرات ها و جمهوریخواهان در مورد آن متحد شده اند بهره ببرد، اصلا شرم آور است."

پلیس چه فکر می کند

پلیس به طور کلی از نوآوری ها پشتیبانی می کند. اما آنها با جزئیات اختلاف نظر دارند.برای جلوگیری از استفاده بیش از حد از زور، مأموران پلیس باید از دوربین های بدنی کوچک استفاده کنند. این اقدام از 66٪  کارکنان پرسیده شده و تأیید شده است. حدود نیمی از آنها معتقدند که این دوربین افسر پلیس را مجبور می کند که قوانین را جدی تر رعایت کند، اما 44٪ این اقدام را بی فایده می دانند. بیش از نیمی اطمینان دارند که در برخی مناطق ، افسران پلیس باید رفتارهای تهاجمی تری داشته باشند. فقط حدود یک سوم قبول دارند که همکاران باید پاسخگو باشند. وقتی سخن از خشونت پلیس در میان است، اکثریت قریب به اتفاق ماموران انتظامی به تعصب تظاهرکنندگان اشاره می کنند. یکی از این افراد ویلیام وودز، پلیس سابق کارولینای شمالی است. او گفت: "مطمئناً استفاده از نیرو مشکلی است که به دلیل تاریخ پیچیده روابط جامعه سیاهپوست با پلیس بوجود آمده است. آمریکایی های آفریقایی نژاد که حدود 13 درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، مرتکب نیمی از جرایم خشونت آمیز می شوند. این امر دلایل ساختاری متعددی دارد. حضور پلیس در حوزه های سیاه پوست نشین بیشتر است. 

وودز می گوید: "اما پلیس در خدمت مردم است، زیرا رئیس آنها توسط نمایندگان دولت منتخب منصوب می شوند." وی معتقد است: "این چیز معمولی به نظر می رسد، اما این درست است. بنابراین، پلیس نمی تواند برخلاف کسی به عمد عمل کند." "اگر افسر پلیس تصور كند كه او یا افراد دیگر به مرگ یا جراحت جدی دیگری تهدید شده است، وی حق استفاده از سلاح را دارد." به عنوان مثال ، تلاش برای لمس تپانچه ی یک افسر پلیس، نقض قانون است و امکان کاربرد سلاح توسط مامور پلیس را در پی دارد  و گشودن آتش در چنین مواردی توجیه پذیر است. وودز گفت، اما اگر این حادثه بحث برانگیز به نظر برسد، اداره پلیس، مقامات محلی و فدرال تحقیق خواهند کرد. هیچ کس این گونه موارد را نادیده نمی گیرد.

من از تاسیس یک پایگاه داده های ملی جدید برای جمع کردن هر مورد استفاده پلیس از زور، چه بزرگ و چه کوچک با ضمیمه ضبط دوربین، پشتیبانی می کنم. با این وجود، تجربه من می گوید که افسران پلیس بسیار کمتر نسبت به معترضین غیرقانونی اقدام می کنند. کمتر از آنچه که آنها تصور می کنند.

همه افراد - جامعه، پلیس و مقامات دولتی - با نیاز به اصلاحات موافق اند. با این حال، با توجه به اینکه نه اولی، نه دومی و نه سومی نمی توانند یک رویکرد قابل قبول همه را ارائه دهند و آماده سازش نمی باشند، تحولات طولانی مدت یکی از عناصر بازیهای سیاسی خواهد بود و تغییرات واقعی هرگز اتفاق نخواهد افتاد.