به گزارش اسپوتنیک، در جریان جنگ دوم جهانی، از هر چهار شهروند کارلیا یک نفر در اردوگاه‌های کار اجباری فنلاند زندانی بوده است.
سرویس امنیت فدرال روسیه اسنادی را که بر اساس خاطرات مردم از جنایات نازی‌ها جمع‌آوری کرده بود را به آرشیو ملی جمهوری کارلیا تحویل داد.
طی سال‌های ۱۹۴۱ – ۱۹۴۴ فنلندی‌ها در مناطق تحت کنترل خود در جمهوری شوروی سوسیالیستی کارلو-فنلاند، ۱۴ اردوگاه کار اجباری ایجاد کرده بودند.
در بهار سال ۱۹۴۲ در این اردوگاه‌ها ۲۴ هزار زندانی که ۳۰ درصد آنها شهروندان کارلیا بودند، نگهداری می‌شدند.
به گفته تاریخ‌دانان، در این اردوگاه‌ها حدود ۵۰ هزار نفر از جمله افرادی از روسیه، بلاروس و اوکراین نگهداری شده اند و فنلندی‌ها آنها را جمعیت "غیرملی" و کارلی، فین‌های اینگریا، وپسی ها، استونیایی و موردوین‌ها از نزدیکان خود می خواندند.
یک سوم زندانیان اردوگاه‌ها از گرسنگی جان باخته اند. یگور پتروویچ یگوروف که در ماه می سال ۱۹۴۲ از آنجا فرار کرده بود، می‌گوید که زندانیان را بخاطر کوچکترین خطا، آنها را با استفاده از چوب و باتوم‌های پلاستیکی ضرب و شتم قرار می دادند.
پاول فیلیپوویچ یاکیمتس، معلم مدرسه گفت: بریتکین که به همراه سایر زندانیان در اردوگاه نگهداری می شد، در آنجا بیمار شد و به پزشک مراجعه کرد و دکتر به جای کمک، او را مورد ضرب و شتم قرار داد. وی دوباره به اردوگاه فرستاده شد و پس از گذشت یک هفته درگذشت. همان دکتر، ایوان ایوانوف را نیز تا سرحد مرگ مورد ضرب شتم قرار داد.
