اسپوتنیک به نقل از Ars Technica نشریه اینترنتی آمریکا: دانشمندان ناسا جان کانوللی (John Connolly) و نیکی ورکهایزر (Niki Werkheiser) روز چهارشنبه (30 اکتبر) در نشست سالانه گروه تحلیلی ویژه پژوهش ماه (Lunar Exploration Analysis Group) صحبت کردند و طی گزارش ها در مورد پروازهای فضانوردی آن آژانس در سال های 2020 و برنامه تسخیر ماه - ارتمیس (Artemis)-جزئیات ارائه نمودند.
کانوللی گفت: در طول اولین پرواز در چارچوب برنامه شامل فرود روی ماه، دو عضو خدمه برای مدت زمانی حدود شش روز و نیم - دو برابر طولانی تر از فضانورد انی که در چارچوب برنامه آپولو روی ماه بسر بردند، روی سطح قمر خواهند ماند. دو فضانورد با انجام چهار خروج به فضای باز، نظارت های علمی مختلفی از جمله نمونه برداری از یخ آب را انجام می دهند.
تفاوت قابل توجه بین این پرواز به ماه و پروازهای آپولو در این است که ناسا قصد دارد تجهیزات برای پژوهش را از پیش روی سطح ماه مستقر کند مثلا یک دستگاه ماه نورد، تا فضا نوردان بتوانند در حین تحقیقات از آن استفاده کنند. این ماه نورد از راه دور قابل کنترل است - شبیه به عملکرد خلبان خودکار ماشین الکتریکی تسلا ، منتها در ماه.
کانوللی در مورد مکانهای فرود در نزدیکی قطب جنوبی ماه بحث کرد و خاطرنشان نمود: در طی "سفرهای کوتاه" در فاصله 5-15 کیلومتری، که مطابق با قابلیت های ماه نورد فوق است، رسیدن به برخی "مناطق سایه دار دائم" بر روی سطح ماه امکان پذیر است. دانشمندان بر آن هستند که در طول میلیاردها سال در این مناطق سایه دار یخ جمع شده است. دیوارهای دهانه از نفوذ نور خورشید به آن جاها جلوگیری می کنند.
ناسا همچنین در حال مطالعه درجه روشنایی در قطب جنوب در امتداد پشته این دهانه ها است، جایی که نور خورشید تقریباً به طور مداوم در طول تابستان قمری به آنجا می افتد. کانوللی گفت: از اکتبر 2024 تا فوریه 2025، نور آفتاب تقریباً ثابت در امتداد لبه دهانه شاکلتون (89.8˚ جنوب) وجود خواهد داشت. این امر برای تولید انرژی خورشیدی بسیار مهم است.
پرواز دیگری در چارچوب برنامه ارتمیس برای سال 2025 در نظر گرفته شده است و انتقال ماه نورد دارای کابین نفوذ ناپذیر به ماه در سال 2026 پیش بینی شده است. این امر می تواند "سفرهای" وقتگیر تر از محل فرود را امکان پذیر کند. به گفته کارشناسان، تا پایان دهه جاری، برای انجام پروازهایی که دو هفته به طول انجامد، ناسا می تواند تعداد اعضای خدمه را تا چهار نفر افزایش دهند و شروع به ایجاد تاسیسات برای استخراج یخ آب و تولید اکسیژن کند.
به گفته کانوللی، هدف این است که به ماه برویم تا یک شهرک دارای ساکنان دائمی را آنجا بسازیم و همچنین پایگاهی برای پروازهای احتمالی به مریخ ایجاد کنیم. ما قصد داریم برای پرواز به مریخ آزمایشاتی را در ماه انجام دهیم، اما ما همچنین خواهان اقامت طولانی در سطح ماه هستیم. در نشست سالانه گروه تحلیلی ویژه پژوهش ماه در تاریخ 30 اکتبر، دانشمندان همچنین جویای مساله نمونه های خاک قمری شدند. در جریان بحث در مورد مدول (وسیله ) فرود انسان که ناسا قصد دارد در سال 2024 و بعد از آن از آن استفاده کند، گرگ چاورس (Greg Chavers)، مهندس مرکز پرواز فضایی مارشال، گفت: شرکت هایی که قصد دارند برای ناسا مدول فرود بسازند باید لزوم حمل نمونه های خاک قمری با وزن کلی حداقل 35-100 کیلوگرم را در نظر بگیرند. در کشتی فضایی "اوریون"، که فضانوردان را از مدار قمری به زمین منتقل می کند، هیچ جایی برای جعبه حاوی نمونه های خاک گرفته شده از سطح ماه وجود ندارد. چاورس گفت: ما ساده نمی دانیم که چه امکاناتی وجود خواهد داشت. منظورش مشکل قرار دادن نمونه های خاک قمری در کشتی برای تحویل به زمین بود. به نظر می رسد این یک نکته مهمی است که لازم است در مورد آن به توافق رسید.
