شاید بتوان گفت ایرانی ها در این زمینه تجربه بسیار بزرگی دارند و از زمان کودتا بر علیه مرحوم محمد مصدق گرفته تا اتفاقات دیماه 96 همه اذعان دارند که خارجی ها با سوء استفاده از مطالبات مردمی مردم را به خیابان ها کشیدند و مطالبت به حق مردمی را به مطالبات سیاسی تبدیل کردند.
امروزه شاید بتوان گفت با وجود پایگاه ها اجتماعی این ماجرا بسیار برای دشمنان ملت ها بسیار راحت تر شده.
هیچ اشکالی در اینکه مردم عراق به خیابان ها بیایند و به دنبال مطالبات به حق اجتماعی و اقتصادی خود باشند وجود ندارد اما وقتی که به یکباره برخی تک تیر انداز ها روی پشت بام ساختمان ها موضع بگیرند و هم تظاهر کنندگان و هم نیروهای امنیتی را هدف قرار دهند و یا اینکه شعارهایی در یکسو بر علیه یک کشور همسایه، یعنی ایران، مطرح شود مقداری مساله بو دار به نظر می آید.
چه کسی می تواند انکار کند هر آنچه بلا امروزه بر سر مردم عراق می آید به دلیل اشغال کشورشان توسط ایالات متحده آمریکا است؟
با توجه به همسایگی و روابط تاریخی ایرانی ها و عراقی ها بدیهی است که هم ایرانی ها در عراق نفوذ داشته باشند و هم عراقی ها در ایران.
اینکه برخی فقط مطرح می کنند ایرانی ها در عراق نفوذ دارند یک عبارت تحریک انگیز بیش نیست.
به دلیل همسایگی ایران و عراق مردم دو کشور دائم با هم در حال رفت و آمد بودند وهستند و تاثیر این رفت و آمد ها بر هر دو طرف بوده.
کافی است به اسامی مراجع وعلمای عراق نظری بیاندازید تا ببینید چند نفر از آنها پسوند شهرهای ایران را یدک می کشند و بر عکس تعداد زیادی از شخصیت های سیاسی درجه یک ایران پسوند های شهر های عراق را یدک می کشند و یا اینکه حتی متولد عراق هستند و یا زمانی در عراق زندگی می کردند.
پس از رابطه دو طرفه است و نه یک طرفه.
اما چنین شرایطی برای آمریکایی ها در عراق وجود ندارد.
آمریکایی ها از پانزده هزار کیلومتر آنطرف تر آمده اند و هزاران عراقی را سلاخی کرده اند و سرزمین آنها را اشغال کرده اند.
بدیهی است که این شرایط به مزاق اشغالگران خوش نیاید و آنها قبول نداشته باشند که ملت های ایران و عراق با هم بر علیه دشمن واحد متحد شوند.
به هر حال باید تفرقه بیاندازند تا حکومت کنند.
یکی از ابتدایی ترین سیاست های معروف به سیاست های ماکیاولی این است که حکومت ها اگر بخواهند کشور دیگری را در تصرف خود داشته باشند مزدورانی را پیدا کنند تا به نیابت از آنها حکومت کنند وطبق این سیاست ها بهترین کار این است که اقلیتی مطیع بر اکثریتی غیر مطیع حکومت کنند.
برای دهه ها عراق دهه ها در سیطره افرادی بود که جزو اقلیت های این کشور به حساب می آمدند و چون آنها متوجه بودند زمینه حمایت مردمی برایشان میسر نیست همیشه به خارجیان وابسته بودند.
حال که حکومت در دست اکثریت یعنی شیعیان عراق افتاده آمریکایی ها تلاش دارند با متهم نمودن آنها به وابستگی به ایران آنها را مطیع خود کنند و اگر نخست وزیر عراق طبق خواسته های آمریکا عمل نکند و بخواهد به آمریکا نه بگوید خیابان ها را بر علیه او تحریک کنند.
طبق آمار در همین تحرکات تنها 6% پیغام ها در گروه های اجتماعی از داخل عراق بوده و بیش از 94% پیغام ها از خارج عراق بوده، این بدین معنا است که دست سومی در عراق تلاش دارد از خارج این کشور مردم را تحریک کند و از مطالبات به حقه مردم نهایت سوء استفاده را برای منافع سیاسی خود ببرد.
همچنین حضور تک تیر اندازها و اخباری مبنی بر بازگشت عناصر داعش به منطقه الانبار در عراق همه نشان می دهد که توطئه بسیار بزرگتر از آن است که برخی تصور می کنند و اگر مردم عراق متوجه ماجرا نشوند چشم به هم بزنند دوباره عراق به شرایط قبل زمانی که داعش در این کشور می تاخت باز خواهد گشت، حال یا با همان شرایط یا با شرایطی خیلی بد تر.
