شاید فردی زمان تولد هویت کشوری را در اختیار داشته باشد اما این نمی تواند دلیل بر ملیت وی باشد.
بسیاری در تاریخ بودند و هستند که شناسنامه ای کارت شناسایی کشوری را در اختیار داشته اند ولی به کشور دیگر و یا حتی دشمن ملت خود وفادار بودند و به هموطنان خود خیانت کردند.
برخی ملت ها می توانند چنین چیزی را بپذیرند و به آن اهمیت ندهند اما عموما اکثر ملت های جهان این خیانت ها را قبول نمی کنند.
در اکثر کشورهای جهان اختلاف نظرهای مختلف ممکن است میان مردم وجود داشته باشد برخی حتی ممکن است با نظام کشور خود مخالف باشند و یا اینکه به برخی قوانین معترض باشند اما این دلیل نمی شود که آنها به ملت خود خیانت کنند.
زمان جنگ ایران وعراق جوانان ایرانی که وابسته به گروه ها و اقوام و مذاهب مختلف بودند همه به جبهه ها رفتند تا از سرزمین خود دفاع کنند.
آنها هیچ کدام فکر نکردند که خون آنها رنگین تر از دیگران است.
شاید بهترین تعبیر برای زحمت هایی که ایرانی ها برای کشور خود خورده اند بخشی از شعر معروف مرحوم محمد نوری باشد که می گوید:
ما برای آنکه ایران خانه خوبان شود رنج دوران برده ایم
ما برای آنکه ایران گوهری تابان شود خون دل ها خورده ایم
در همان زمان جنگ ایران و عراق برخی دست در دست دشمن گذاشتند و بر علیه جوانان ایرانزمین که از سرزمین خود دفاع می کردند جنگیدند.
برخی دیگر حتی برای دریافت یک ویزا حاضر شدند برای بیگانگان جاسوسی کنند و اسرار مملکت را افشا کنند.
برخی هم از مملکت فرار کردند تا از جنگ در امان باشند و از آن طرف مرز شروع کردند دست زدن که شما بجنگید کشور را حفظ کنید وقتی شرایط امن بود ما بر می گردیم.
برخی هم که اصلا فراموش کردند که ایرانی هستند و هویت دیگری را انتخاب کردند و دیگر اصلا به ایران بر نگشتند.
من شخصا باور دارم باید به همه عقاید و سلایق احترام گذاشت و همیشه اجازه داد حتی آنهایی که با نظر ما مخالف هستند نظر خود را مطرح کنند، البته مطرح کردن نظر با توهین کردن تفاوت دارد.
به هر حال هر انسانی باور ها و عقایدی دارد و اگر بنا بود که همه مثل هم زاده شویم شاید خداوند شرایطی ایجاد نمی کرد که انسان ها با هم فرق داشته باشند.
اما نکته ای که می خواهم به آن اشاره کنم این است که این باورها و عقاید چه حد و مرزی دارد.
آیا خیانت هم می تواند جزو این باورها و عقاید باشد؟
اگر کسی برود آنور مرز و با دشمن هم دست شود آیا باز هم ایرانی به حساب می آید؟
صرف اینکه توان آن را داشته باشد فارسی صحبت کند که به معنای ایرانی بودن نیست.
برخی ایرانی نماها را در رسانه ها می بینیم که در حال تشویق ایالات متحده برای حمله به ایران می باشند.
آیا واقعا این افراد فکر می کنند روزی می توانند در میان ملت ایران جایگاهی داشته باشند؟
این افراد اینقدر خودخواه و نادان هستند که به دلیل مخالفت با نظام و یا مخالفت با برخی قوانین حاضر هستند تقاضا کنند کشور نابود شوند تا شاید شرایطی که آنها می خواهند مهیا شود.
البته برخی هم خود را به چندرقاز پول دریافتی دشمنان فروخته اند و حاضر هستند از ناموس خود گرفته تا وطن را به دشمن بفروشند.
برخی دیگر دروغ های آنچنانی سرهم می کنند تا دیدگاه مردم کشورهای دیگر را بر علیه مردم ایران تغییر دهند و مثلا به آنها بگویند که آنها از این قماش نیستند، البته که نیستند.
برخی هم که به قول معروف آنور آب لب گود نشسته اند و می گویند لنگش کن تا ما بیاییم.
اگر نظر مردم ایران را بپرسند قطعا همه به آنها خواهند گفت همان جا که هستید تشریف داشته باشید اینجا جا برای امثال شما بسیار تنگ است.
البته همین افراد با همین فرهنگ و تفکر و خودخواهی بودند که قرن ها ایران را به عقب برگرداندند و ملت ایران متوجه این ماجرا هستند.
بد نیست به اینها یادآوری کنیم که بیش از چهل سال است در همین رویا می باشند، عمر آنها تمام خواهد شد اما هم ایران و هم ملت ایران باقی خواهند ماند و ایرانی ها قلم پای هر کسی که بخواهد به مرز و بوم آنها تعدی کند را خواهند شکست.
این را من نمی گویم بلکه تاریخ می گوید.
