این روزها آنقدر بخت انگلیسی ها برگشته که آمریکا به آنها دستور می دهد چه کار کنند و چه کار نکنند و سیاستمداران انگلیسی هیچ اراده ای از خود ندارند.
البته برخی سیاستمداران انگلیسی تلاش می کنند آن جایگاه روباه پیر را به نحوی برگردانند اما تبعیت بی چون و چرای این سیاستمداران از دستورات ایالات متحده، حتی به ضرر منافع ملی این کشور، منجر شده امروزه بریطانیا با چالش های متعددی مواجه شود که می تواند این جزیره کوچک را نیز تجزیه کند.
همین بی تدبیری سیاستمداران انگلیسی منجر شده که امروزه انگلیسی ها با چالش نبود نخست وزیر و حکومتی که بتواند کشور را اداره کند مواجه شده اند و ماجرای برکزیت شرایطی را ایجاد کرده که کشور هر روز به سمت تجزیه نزدیک تر شود و بالطبع وابستگی آن به ایالات متحده بیشتر گردد.
طبق گفته مقامات اسپانیایی انگلیسی ها اخیرا به دستور آمریکایی ها یک کشتی روسی که حامل نفت ایرانی بود را در تنگه جبل الطارق به اتهام حمل نفت برای سوریه توقیف کرده اند.
حال بحث اینکه این کار آنها قانونی باشد و یا نه اصلا بحث دیگری است، که البته طبق همه اسناد و مدارک و مقررات بین المللی کار آنها قانونی نبوده و به نوعی راهزنی و یا دزدی دریایی به حساب می آید.
شاید برخی به یاد داشته باشند انگلیسی ها زمانی آنقدر در ایران قدرت داشتند که یک سرجوخه آنها می توانست شاه کشور را برکنار کند و شاه دیگری را به کرسی بنشاند.
امروزه وضعیت انگلیسی ها به جایی رسیده که برای رویارویی با ایران جایی را انتخاب می کنند که نزدیک آب های سرزمینی خود باشد ودیگر جسارت نمی کنند نزدیک ایران کاری را انجام دهند.
شاید قابل توجه باشد که قیمت نفتی که در این کشتی است تقریبا نزدیک به قیمت پهباد فوق مدرن آمریکایی است که چند هفته پیش در ایران سرنگون شد، و برخی باور دارند که آمریکایی ها جرئت نداشتند در خلیج فارس با ایران روبرو شوند از طریق کارپرداز خود، یعنی انگلیس، خواستند تلافی در بیاورند.
البته تماس اخیر آقای جرمی هانت وزیر امور خارجه انگلیس با آقای محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران و اصرار انگلیسی ها برای مشخص شدن مقصد کشتی نشانه آن را دارد که هدف اصلی این بود که آمریکایی ها بتوانند مشتری های نفت ایران در اروپا را پیدا کنند و انگلیسی ها بخوبی می دانند که این کشتی اصلا قرار نبوده به سوریه برود.
حتی اگر هم این کشتی قرار بوده باشد به سوریه برود باز هم طبق قوانین بین المللی تحریم های اتحادیه اروپا شامل ایران نمی شود و اتحادیه اروپا نمی تواند قوانین خود را بر دیگر کشورها اعمال کند.
اگر اینگونه باشد مجلس ایران هم می تواند قوانین تحریمی بر علیه صادرات نفت و یا کالا به انگلیس و یا ایالات متحده ویا دیگر کشورهایی که ایران را تحریم می کنند وضع کند و نیروهای مسلح ایران هم مجاز می شوند همه کشتی هایی که کالا از و به انگلیس حمل می کنند را در دریاها توقیف کند.
تصور کنید چه هرج و مرجی ایجاد می شود.
اینکه مثلا انگلیسی ها فکر کنند با فرستادن یک یا دو ناو خود به منطقه می توانند ایرانی ها را بترسانند و ایرانی ها کشتی های انگلیسی را توقیف نکنند نیز یک تصور بسیار ساده بیش نیست.
قدرت انگلیسی ها در این منطقه در مقایسه با قدرت آمریکایی ها هیچ به حساب می آید و با این حال دیدیم که ایرانی ها چگونه هم آمریکایی ها را وادار به عقب نشینی کردند و هم اینکه مدرن ترین پهباد آنها را سرنگون کردند، دوتا ناو انگلیسی که دیگر قابلی ندارد.
البته انگلیسی ها هم خوب این را می دانند و متوجه هستند که روزانه حدود ششصد کشتی بزرگ و کوچک که حامل کالاهای انگلیسی می باشند در آبراه تنگه هرمز تردد دارند و خوب با دو ناو نمی توان همه کشتی هایی که حامل کالاهای انگلیسی هستند را حفظ کنند.
برخی باور داشند ایران برای تلافی بلا فاصله یک کشتی انگلیسی در خلیج فارس را توقیف می کند و به مقابله به مثل می پردازد، اما اینبار ایرانی ها سیاست جدیدی را در پیش گرفتند.
ایرانی ها نقطه ضعف انگلیسی ها یعنی پول را هدف قرار دادند و به جای اینکه در بازی انگلیس وآمریکا درگیر شوند بازی خودشان را راه انداختند.
با تهدید به اقدام متقابل کاری کردند که هزینه تردد کشتی های انگلیسی به منطقه خلیج فارس و خرید نفت از این منطقه افزایش یابد و خواب را از مقامات سیاسی انگلیسی سلب کردند.
شرایط به گونه ای شده که هم مقامات سیاسی و هم مقامات نظامی انگلیس شبانه روز لحظه شماری کنند که کی یک کشتی آنها در این منطقه توقیف می شود و اینکه آیا مجبور خواهند شد با ایران درگیر شوند یا نه.
طولانی شدن این ماجرا آنقدر هزینه ها را برای انگلیسی ها بالا می برد که قطعا آنها توان تحمل آن را نخواهند داشت و به این دلیل است که می بینیم وزیر خارجه انگلیس با وزیر خارجه ایران تماس می گیرد تا راهکاری برای آزادی این کشتی بگونه ای که آبروی انگلیس نرود پیدا کند.
حال این ایران است که بازی را در دست گرفته و کاری کرده که انگلیسی ها به التماس بیافتند.
شاید بتوان گفت ماجرای نفت کش که قرار بود بر علیه ایران استفاده شود با سیاست ایران به ابزاری برای فشار بر علیه دشمنان خود تبدیل شده و امروزه این دشمنان ایران هستند که دست و پا می زنند خودشان را از منجلابی که در آن گیر کرده اند خلاص کنند.
به هر حال ایرانی ها کاری کرده اند که دیگر آفتاب بر سرزمین های تحت اشغال انگلیس نتابد.
