آمریکا بداند، ایران عراق نیست

اسپوتنیک می نویسد: ایلان گلدنبرگ، مدیر برنامه مطالعه موقعیت نظامی خاورمیانه در مرکز امنیت جدید آمریکایی، رئیس سابق دفتر کاری در مورد ایران در معاونت امور سیاسی وزارت دفاع آمریکا به سی ان ان گفت که حمله آمریکا به ایران می تواند به درگیری هایی از نوع "جواب های، هوی است" تبدیل شود.

سی ان ان سوال کرد: شما در مجله "فارین افرز" چاپ آمریکا، یک مقاله در این خصوص را منتشر کردید. حالا لطفا توضیح دهید که سناریوی ضربه آمریکایی و از این جالبتر پاسخ ایران چگونه است؟

حمله با یک ضربه بسیار محدود آمریکایی آغاز می شود که مشاوران ریاست جمهوری به ترامپ آنرا چنین توصیف می کنند: "ما تنها با ضربه ای به یک هدف که قبلا به ما حمله کرده است، پاسخ خواهیم داد." حوادث بعدی همانطوری که در سال 2017 و 2018 در سوریه رخ داد، زمانی که رئیس جمهور ترامپ تصمیم به حملات بسیار محدودی به نیروهای بشار اسد در واکنش به استفاده از سلاح های شیمیایی اعمال کرد، توسعه پیدا می کند. اما تفاوت وجود دارد: ایران سوریه نیست و پتانسیل به مراتب بیشتری از سوریه دارد، ایران همچنین دارای موشک هایی است که می تواند آنها را به واحدهای ما مستقر در خلیج فارس و به کشتی های ما شلیک کند و می تواند از دستنشانده های مختلفش در عراق ، در یمن، در سوریه و سایر کشورهای خاورمیانه استفاده کند و حتی می تواند حملات تروریستی علیه سفارتخانه های آمریکا را انجام دهد.

ایران می تواند گمان کند که به جنگ در مقیاس گسترده با ایالات متحده نیاز ندارد — یا می تواند ضربه بزند؛ در این صورت، ممکن است که ما به سختترین اقدام ها متوسل شویم، و این، به نظر من، یک تهدید واقعی است.

با توجه به مدلی که شما توصیف کردید، ایالات متحده در صورت جواب متقابل ایران به چه اقدامی دست خواهد زد؟ شما گفتید که تهران دارای نفوذ، منافع و قدرت بالقوه در بسیاری از مناطق است، اما ایالات متحده همچنین پایگاه های نظامی در سراسر خلیج فارس دارد.

قبل از همه، ایران سعی خواهد کرد با یکی از گزینه هایی که من توضیح دادم، به ایالات متحده حمله کند، در حالی که سعی نخواهد کرد وارد حملات گسرده شود. خوب، ما به این امر واکنش نشان می دهیم — اگر ایران حمله تروریستی را سازماندهی کند، احتمالا ما به اردوگاه تروریستی در داخل ایران ضربه می زنیم؛ و اگر ایران بیشتر بر خلیج فارس متمرکز شده و موشکهای خود را به ناوجنگی های ما شلیک کند، احتمالا به همان موشک هایی حمله می کنیم که کشتی های ما را هدف قرار دادند. بدین ترتیب، ما به سرعت به درگیری از نوع "کلوخ انداز را پاداش سنگ است" رو می آوریم. پس از آن ارتشیان آمریکا این سخنان را به رئیس جمهور خواهند گفت: "ما گزینه هایی برای بالا بردن نرخ ها داریم — ما می توانیم به راحتی همه چیز را از بین ببریم، همه نیروها و ابزارهای مختلف ایران را."

و همه چیز می تواند در نهایت به این نتیجه برسد و اما وضعیت دیگر مانند سال 2017 یا 2018 سوریه نخواهد بود، بلکه شبیه عراق سال 1991 خواهد بود. آمریکا برای چند هفته برای غرق کردن کل ناوگان ایران و محروم کردن تهران از همه وسایل نظامی، دست به اقدام خواهد زد.

اما بیایید، صادقانه صحبت کنیم، منازعه این نوع با ایران، به تلفات و زیان های زیادی منجر می شود: موشک ها در ابوظبی، در دبی و ریاض سقوط می کنند؛ حزب الله می تواند چند صد هزار موشک را به سراسر اسرائیل شلیک کند و اسرائیل به طور متقابل پاسخ خواهد داد و نه تنها با کاربرد پدافند هوایی، بلکه با انجام حمله زمینی به لبنان. یعنی اختلاف به شدت وخیم می شود.

من فکر می کنم که نتیجه، از این قرار خواهد بود: همه چیز برای ایالات متحده آمریکا و شرکای آن در منطقه بد خواهد بود و برای ایران بدتر از این هم خواهد بود؛ زیرا بیشتر ارتش آن نابود خواهد شد؛ در همان زمان، تهران قدرت کافی برای حمله توسط نیروهای دستنشانده خود به واحد های مختلف، حفظ می کند. انواع و اقسام حملات تروریستی نیز در طول سال ها ادامه خواهد داشت.

علاوه بر این، آمریکا پس از این نوع درگیری مجبود شد، در منطقه بماند؛ برای سال های زیادی، ما (آمریکا) مجبور شدیم ایده چرخش به آسیا و متمرکز شدن بروی رقابت قدرتهای بزرگ را دور بیاندازیم. زیرا برای سالهای دراز مجبورشدیم ایران، کشور قدرتمند خشمگین، دارای مساحت سه برابر بیشتر از عراق و مستقر در منطقه استراتژیک را نگه داریم.