اسپوتنیک با استناد به بلومبرگ می‌نویسد: آیا او واقعا می خواهد اطلاعات را برای روسیه جمع آوری کند؟ژست خشن اردوغان — خرید سیستم پدافند هوایی روسیه — از تمام مرزها فراتر است. وقت آن رسیده که ناتو ترکیه را برملاء کند. هفته گذشته رئیس جمهور رجب طییب اردوغان بار دیگر اظهار داشت که برنامه سؤال برانگیزش برای خرید سیستم دفاع موشکی روسیه، " معامله انجام شده" است، هرچند آمریکا هشدار داد که با انجام این کار، روسیه می‌تواند به اطلاعات مخفی در مورد دفاع هوایی ناتو دسترسی پیدا کند.
به عقیده بلومبرگ، این تصمیم نه تنها خطرات را به همراه دارد، بلکه برای خود ترکیه نیز مضر است. آمریکا تحویل تجهیزات اف-35 را به ترکیه متوقف کرده است، به رغم این واقعیت که شرکت های ترکیه بایستی قطعاتی را برای این هواپیما به ارزش 12 میلیارد دلار تولید کنند و نیروی هوایی ترکیه حدود یک صد فروند از آنها را خریداری کند. ترکیه همچنین پیشنهاد سخاوتمندانه آمریکا برای سامانه موشکی پاتریوت را رد کرد. اما در غیر این صورت، از تمام این مشکلات می‌شد اجتناب کرد.
علت این واقعیت که اردوغان اصلاً تصمیم گرفت پیشنهاد روسیه را بپذیرد، نه مسائل امنیتی، بلکه این است که رئیس جمهور ترکیه معدقد است که کشور وی بیش از حد بر پشتیبانی نظامی و اقتصادی غرب متکی است. او همچنین از انتقاد آمریکا و اروپا از خود ناراحت است، هر بار که آنها به حاکمیت اقتدارگرایانه وی اشاره می‌کنند. اردوغان تنها رهبری از کشورهای ناتویی است که از سخنان خصمانه ضد غربی استفاده می کند و کشورهای ناتو را به تلاش برای سرنگونی حکومت خود متهم می نماید. بلومبرگ: بدیهی است، رئیس جمهور ترکیه معتقد است که این اقدامات عهدشکنانه بدون جواب باقی خواهد ماند. از نظرتاریخ، ترکیه نقش مهمی در مهار کردن جدی ترین تهدیدات امنیتی ناتو — توسعه طلبی روسیه و تروریسم اسلامی ایفا می کند.
اکنون، ناتو باید ثابت کند که امنیت جمعی این پیمان مهمتر از محاسبات کوچک یکی از اعضای آن است. ترکیه باید از برنامه تولید اف-35 و از خرید این جنگنده ها برداشته شود. کشورهای دیگر عضو با میل و رغبت سهیم برنامه مربوطه خواهند شد. دولت ترامپ باید ترکیه را تحریم کند.
اگر اردوغان سر عقل نیاید، پیمان ناتو باید آماده باشد تا سطح شرکت ترکیه در هر فعالیت نظامی مشترک را کاهش دهد. در صورت لزوم، ایالات متحده می تواند از نمونه آلمان پیروی کرده و نیروی هوایی را از پایگاه هوایی اینجرلیک خارج کند. یکی از گزینه این پایگاه های قابل اجرا در اینجا پایگاه هوایی موفق السلطی اردن است.
اردوغان از طرف خود باید بخاطر داشته باشد که عضویت در ناتو برای تقریبا هفت دهه به منافع نظامی، سیاسی و اقتصادی ترکیه خدمت کرده است. به رغم لفاظی های او، ادروگان به احتمال زیاد می فهمد که جایگزین این پیمان — وابستگی فزاینده به روسیه است. این امر به مذاق رهبری که برای خودمختاری ژئوپلیتیک خود ارزش قائل است، خوش نخواهد آمد.
