چرا، آیا نباید ایرانی ها در این طوفان آمریکایی دست و پا بزنند؟
دلیل این شلوغ کاری آمریکا چیست و دلیل آرامش ایرانی ها چیست؟
اینکه تصور کنیم مردم ایران در فشار نیستند تصوری بسیار اشتباه است، مردم ایران این روزها تحت فشار های بسیار شدید قرار گرفته اند، اما چرا آنگونه که آمریکایی ها امیدوارند شورش نمی کنند و نظام را سرنگون نمی کنند؟
می توان گفت اطمینان خاطر مقامات ایرانی برای مقابله با طوفان آمریکایی به دلیل این است که مقامات ایرانی بخوبی می دانند که مردم ایران با دیگر مردمان منطقه بسیار فرق دارند و اینگونه نیست که متوجه نباشند هدف آمریکایی ها از اینهمه فشار بر علیه ایران چیست.
ایرانی ها بخوبی متوجه هستند که آمریکا به دنبال آن هستند که ایران را به نابودی بکشانند و در هیچ جای جهان آمریکایی ها برای خیر مردمانی کاری انجام نداده اند و هرجا پای آمریکایی ها باز شد نابود شد.
سیاستمداران ایرانی هم به قول معروف "گرگ باران دیده" و سیاستمدارانی نیستند که با اولین باران دست و پای خود را گم کنند.
هادی کشتی ایران هم نشان داده که طی سی سال اخیر توانسته این کشتی را از طوفان های بسیار سهمگین تر به سلامتی رد کند و طوفان ترامپ طوفانی نیست که بخواهد از آن دلهره داشته باشد و ترامپ در نظرش دقیقا همان "مردک" ای است که قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در مورد اش صحبت می کرد.
وصف سیاسی "مردک" معمولا برای افرادی اطلاق می گردد که شاید از نظر سن و سال بزرگ باشند اما از نظر نوانمندی سیاسی کوچک به حساب می آیند.
در سیاست معمولا رهبران کوچک سعی می کنند دور و بر خود سرباز جمع کنند اما رهبران بزرگ سعی می کنند افسران را دور و بر خود جمع کنند.
مشاهده می کنیم که در ایالات متحده رئیس جمهوری آمریکا به هیچ وجه تحمل سخن مخالف را ندارد و به همین دلیل فقط به دنبال کوتوله های سیاسی ای است که سربازان بله قربان گو باشند و هر سرباز سیاسی ای که کوچکترین اظهار نظری مخالف با نظرات ترامپ داشته باشد بلا فاصله برکنار می شود.
سیاستمداران ایرانی هم به قول معروف "گرگ باران دیده" و سیاستمدارانی نیستند که با اولین باران دست و پای خود را گم کنند.
هادی کشتی ایران هم نشان داده که طی سی سال اخیر توانسته این کشتی را از طوفان های بسیار سهمگین تر به سلامتی رد کند و طوفان ترامپ طوفانی نیست که بخواهد از آن دلهره داشته باشد و ترامپ در نظرش دقیقا همان "مردک" ای است که قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در مورد اش صحبت می کرد.
وصف سیاسی "مردک" معمولا برای افرادی اطلاق می گردد که شاید از نظر سن و سال بزرگ باشند اما از نظر نوانمندی سیاسی کوچک به حساب می آیند.
در سیاست معمولا رهبران کوچک سعی می کنند دور و بر خود سرباز جمع کنند اما رهبران بزرگ سعی می کنند افسران را دور و بر خود جمع کنند.
مشاهده می کنیم که در ایالات متحده رئیس جمهوری آمریکا به هیچ وجه تحمل سخن مخالف را ندارد و به همین دلیل فقط به دنبال کوتوله های سیاسی ای است که سربازان بله قربان گو باشند و هر سرباز سیاسی ای که کوچکترین اظهار نظری مخالف با نظرات ترامپ داشته باشد بلا فاصله برکنار می شود.
شما حتی یک شخصیت عالیرتبه سیاسی در کنار ترامپ نمی توانید پیدا کنید.
خود همین ماجرا نشان می دهد که سطح سیاسی رئیس جمهوری ایالات متحده چه قدر ست.
در این شرایط کوتوله های سیاسی همیشه به دنبال آن هستند که دست به هر کاری که می توانند بزنند تا بلکه بتوانند امتیاز کسب کنند و از نظر سیاسی بزرگ شوند.
حال به این شرایط باید شرایط روحی و روانی پرزیدنت ترامپ در زمینه "غرور و خودبینی" را هم اضافه کنید تا متوجه شوید ماجرا از چه قرار است.
ایرانی ها بخوبی می دانند که تا زمانی که هیات حاکمه در ایالات متحده تحت سلطه این سیاست مداران است به هیچ وجه امکان ندارد که بتوان با این افراد کنار آید و مجبور است این دوره گذار را به هر شکلی شده طی کنند.
ایرانی ها همچنین به خوبی می دانند که کوتوله های سیاسی آمریکا شدیدا نیاز به موفقیت های سریع دارند و هیات حاکمه ایالات متحده برای بقا امروزه محتاج به دست آوردن موفقیت سیاسی بزرگ و سریع در قبال ایران می باشد اما اینها توان آن را ، به دلیل خساست ذاتی و کوتوله بودن، ندارند که در مقابل این نیاز خودشان امتیازی که ایران می خواهد را به ایران بدهند.
بسیاری تحلیلگران سیاست مداران ایرانی را به فرش باف های ایرانی تشبیه می کنند، فرش بافانی که چند سال آرام آرام وگره به گره فرش خود را می بافد تا پس از چند سال یک اثر هنری بسیار زیبا بیافریند.
به همین دلیل هم هست که مشاهده می کنیم چهره وزیر امور خارجه ایران همیشه خندان است اما چهره وزیر امور خارجه ایالات متحده معمولا عصبانی و عبوس است.
ایرانی ها با همان لبخند پر معنای وزیر امور خارجه شان تا به حال توانسته اند چندین رئیس جمهوری ایالات متحده ووزرای خارجه آمریکا که برای ایران شاخ و شانه می کشیدند را پشت سر بگذارنند.
با توجه به این شرایط باید توقع داشت که همین رفتارها یعنی آمریکای طوفانی و ایران آرام حد اقل تا سال 2020 ادامه یابد، یعنی زمانی که انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا بخواهد برگزار شود.
درست است که شرط بندی روی انتخابات آتی آمریکا بسیار شرط بندی پر ریسکی است اما باید به یاد داشته باشیم طبق اظهار نظر اکثر تحلیل گران همین پافشاری ایرانی ها در اول انقلاب منجر شد که آقای کارتر در انتخابات ریاست جمهوری شکست بخورد و اگر ایرانی ها امتیاز مورد نظر ترامپ را به او ندهند به احتمال بسیار زیاد او هم دنباله روی کارتر خواهد شد.
خود همین ماجرا نشان می دهد که سطح سیاسی رئیس جمهوری ایالات متحده چه قدر ست.
در این شرایط کوتوله های سیاسی همیشه به دنبال آن هستند که دست به هر کاری که می توانند بزنند تا بلکه بتوانند امتیاز کسب کنند و از نظر سیاسی بزرگ شوند.
حال به این شرایط باید شرایط روحی و روانی پرزیدنت ترامپ در زمینه "غرور و خودبینی" را هم اضافه کنید تا متوجه شوید ماجرا از چه قرار است.
ایرانی ها بخوبی می دانند که تا زمانی که هیات حاکمه در ایالات متحده تحت سلطه این سیاست مداران است به هیچ وجه امکان ندارد که بتوان با این افراد کنار آید و مجبور است این دوره گذار را به هر شکلی شده طی کنند.
ایرانی ها همچنین به خوبی می دانند که کوتوله های سیاسی آمریکا شدیدا نیاز به موفقیت های سریع دارند و هیات حاکمه ایالات متحده برای بقا امروزه محتاج به دست آوردن موفقیت سیاسی بزرگ و سریع در قبال ایران می باشد اما اینها توان آن را ، به دلیل خساست ذاتی و کوتوله بودن، ندارند که در مقابل این نیاز خودشان امتیازی که ایران می خواهد را به ایران بدهند.
بسیاری تحلیلگران سیاست مداران ایرانی را به فرش باف های ایرانی تشبیه می کنند، فرش بافانی که چند سال آرام آرام وگره به گره فرش خود را می بافد تا پس از چند سال یک اثر هنری بسیار زیبا بیافریند.
به همین دلیل هم هست که مشاهده می کنیم چهره وزیر امور خارجه ایران همیشه خندان است اما چهره وزیر امور خارجه ایالات متحده معمولا عصبانی و عبوس است.
ایرانی ها با همان لبخند پر معنای وزیر امور خارجه شان تا به حال توانسته اند چندین رئیس جمهوری ایالات متحده ووزرای خارجه آمریکا که برای ایران شاخ و شانه می کشیدند را پشت سر بگذارنند.
با توجه به این شرایط باید توقع داشت که همین رفتارها یعنی آمریکای طوفانی و ایران آرام حد اقل تا سال 2020 ادامه یابد، یعنی زمانی که انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا بخواهد برگزار شود.
درست است که شرط بندی روی انتخابات آتی آمریکا بسیار شرط بندی پر ریسکی است اما باید به یاد داشته باشیم طبق اظهار نظر اکثر تحلیل گران همین پافشاری ایرانی ها در اول انقلاب منجر شد که آقای کارتر در انتخابات ریاست جمهوری شکست بخورد و اگر ایرانی ها امتیاز مورد نظر ترامپ را به او ندهند به احتمال بسیار زیاد او هم دنباله روی کارتر خواهد شد.
