به گزارش اسپوتنیک به نقل از «نشنال اینترست» کشورهای غربی در سال 1990 به میخائیل گورباچف رئیس جمهور اتحاد شوروی قول دادند که به گسترش ناتو به سمت شرق دست نخواهند زد، اما دیرتر این وعده ها را نادیده گرفتند.
شایان ذکر است که تا قبل از فروپاشی اتحاد شوروی، جرج بوش، رئیس جمهور آنزمان آمریکا، مارگارت تاچر نخست وزیر بریتانیا و فرانسوآ میتران، رئیس جمهور فرانسه و هلموت کل صدراعظم آلمان و وزاری امورخارجه این کشورها به مسکو قول دادند که کشورهای سابق پیمان ورشو اعضای ناتو نخواهند شد.
بدین ترتیب ناتو پس از ناپدید شدن « خطر شوروی» نیروی حیات خود را از دست داد و در سال 1993 در ایالات متحده فراخوان هایی برای تغییر جهت فعالیت آن و یا منحل کردن ائتلاف به گوش رسید. این فراخوان ها تأثیری مانند «جادوی وودو» را داشت و ائتلاف آتلانتیک شمالی تحت ریاست واشنگتن به بالکان لشکرکشی کرد.
به نوشته نشریه مذکور، «زومبی شدن آتی ناتو» در سال 1994 رخ داد که در آنزمان ناتو برنامه «مشارکت به نفع صلح» را برای همکاری کشورهایی که عضو ناتو نبودند صحنه سازی کرد. لهستان، چک، مجارستان و تقریبا همه کشورهای اروپای شرقی برای عضویت در ناتو صف بستند زیرا واشنگتن قول کمک نظامی علیه «خطر روسیه ای» را به آنها داده بود.
ریاست جمهوری بیل کلینتون که طرفدار گسترش ناتو بود نیز به این روند کمک کرد. هم اکنون گرجستان قصد دارد عضو ناتو بشود که نهایتا به حامی نظامی آمریکا در منطقه مبدل خواهد شد. و «اگر دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نمی خواهد که مسکو گرجستان را به عنوان پلتفرم آتی برای حمله به مسکو به حساب آورد، او فقط باید «نه» بگوید».
