کریدور شمال جنوب در مقایسه با کانال سوئز، مسیر جدید زمان انتقال را از بمبئی به مسکو به 20 روز کاهش می‌دهد. ظرفیت تخمینی این مسیر 20 تا 30 میلیون تن کالا به صورت سالیانه است.
در این راستا خبرگزاری اسپوتنیک با خانم لانا راوندی فدایی، کارشناس بخش ایران در دانشکده شرقشناسی آکادمی علوم روسیه، شرق شناس، ایرانشناس به صحبت نشسته است. وی معتقد است که راه اندازی یک راه حمل و نقل در شرایط کنونی به ایران کمک می کند تا "شکاف نفتی" را از بین ببرد، و وضعیت اقتصادی کشور را به جایگاه بالایی برساند.
به نقل از این کارشناس:
"ایده کریدور حمل و نقل شمال-جنوب جدید نیست. توسعه این کوریدور تا به امروز در یک سطح حرکت کرده است. ایران زیرساخت های خود را در منطقه آماده کرد. این پروژه، ترانزیتی مرزی است و در مجموع اهمیت زیادی برای حمل و نقل در منطقه دارد. ایران به عنوان یک جایگزین برای راه نفتی خود، مسیر توسعه ترانزیت را انتخاب کرده است. ایران به عنوان یک کوریدور ترانزیتی، راه های جایگزین برای مسیرهای لجستیک موجود می سازد و اقتصاد کشور را به واسطه این حوزه تقویت کند".
سه جانبه یا چهار چانبه؟
تورج اتابکی، پژوهشگر ارشد در پژوهشکده تاریخ اجتماعی، وابسته به آکادمی سلطنتی علوم هلند و رئیس جمعیت بین المللی ایران شناسان معتقد است که لازم است پاکستان نیز به همکاری سه جانبه روسیه، ایران و هند بپیوندد چون ایران دارای مرز مشترک با هند نیست. اما با در نظر داشتن سمت گیری فعلی سیاست پاکستان در راستای نزدیکی به چین ممکن است اجرای این طرح با مشکلاتی روبرو شود:
" ایران در دوران بسیار دشواری در تاریخ جمهوری اسلامی به سر می برد. تحریم های آمریکا علیه این کشور هر چه بیشتر گسترش می یابد. ممکن است در روابط ایران ـ روسیه ـ هند گزینه هایی باشد تا پیامدهای این تحریم ها به شکلی تخفیف پیدا کند. موضع پاکستان می تواند در این زمینه مسئله ساز باشد چون ایران دارای مرز مشترک با هند نیست و به این دلیل هرگونه همکاری در مثلث "ایران ـ روسیه ـ هند" باید به شکلی پاکستان را نیز در بر بگیرد. فکر نمی کنم که پاکستان موضع خود را برای تعاون با هند و روسیه تضعیف کند چون در حال حاضر داشتن روابط خوب با چین برایش اولویت دارد. چین سرمایه گذاری ها زیادی در پاکستان انجام داده است. اگر به قول تلویزیون ایران این کریدور را به عنوان جایگزین بررسی کنیم، آنرا باید با راه ترانزیتی "جاده ابریشم" مقایسه کرد که چین در حال احداث آن است. ممکن است در آینده رقابت بین دو قدرت بزرگ روسیه و چین مشکل ساز شود. مسئله اینست که ایران چگونه بین این دو قدرت به برقراری موازنه و مانوردهی خواهد پرداخت."
