جای تاسف دارد که برخی از روی ندانم کاری و یا با قصد و غرض قبلی در برخی شرایط به اقوام مختلف ایرانی توهین می کنند و یا تلاش می کنند جایگاه آنها را تقلیل دهند.
ظاهرا ماجرای تکراری بی احترامی به اقوام مختلف چرخیده وچون با آنهایی که به اقوام مختلف ایرانی توهین می کنند برخورد نمی شود توهین ها از قومی به قوم دیگر منتقل می شود.
اگر برخی سواد ندارند بد نیست مقداری در مورد اقوام ایرانی مطالعه کنند و بعد در جاهایی که ممکن است موجب حساسیت برای اقوام مختلف ایرانی شود استخدام شوند.
اگر بنا بود که ایران به یک قومیت تعلق داشته باشد قطعا مانند بسیاری از دیگر کشورها نام آن قومیت را بر این سرزمین می گذاشتند و نه نام ایران زمین.
ویژگی سرزمین ایران این است که تنوعی از اقوام مختلف را در دل خود جای داده و بصورت تاریخی این اقوام نه فقط همزیستی مسالمت آمیز با یکدیگر داشتند بلکه در ملی گرایی از یکدیگر سبقت میگرفتند و می گیرند.
ما زمانی قدرتمند هستیم که بدانیم باید به همه اقوام ایرانی یکسان احترام بگذاریم و حق و حقوق همه اقوام ایرانی مساوی باشد.
به عنوان مثال اگر کردهای ایران مانند کردهای دیگر کشورهای همسایه به دنبال استقلال نیستند به این دلیل است که مانند کردهای کشورهای همسایه احساس تافته جدا بافته بودن نمی کنند و خود را جزو ملت ایران می دانند، همین ماجرا بر دیگر اقوام صدق می کند.
هیچ قومی نمی تواند ادعا کند که در ملی گرایی ایرانی از قوم دیگری والاتر است چون همه اقوام ایرانی با هم در تشکیل ایران زمین شریک بودند و هستند.
عرب های ایران جزو اصیل ترین اقوام ایرانی هستند که در برهه های مختلف همیشه سپر بلای ایران زمین بودند و شاید برخی زمان جنگ تحمیلی را هنوز فراموش نکرده باشند که چگونه عرب های خوزستان با دست خالی در مقابل حمله ارتش تا دندان مسلح عراق ایستادند و مقاومت کردند و اجازه ندادند این ارتش که باور داشت ظرف دو هفته به تهران خواهد رسید از خوزستان عبور کند.
همه آنهایی که جنگ تحمیلی را به یاد دارند می توانند تعریف کنند که عرب های خوزستان چه رشادت هایی از خود نشان دادند و تا زمانی که نیروهای کمکی از دیگر مناطق کشور به کمکشان رسیدند چه فداکاری هایی کردند.
اگر بخواهیم درصد و تعداد شهدای خوزستان را با دیگر استان های کشور نسبت به جمیعت استان ها مقایسه کنیم می توانیم با قاطعیت بگوییم خوزستان بیشترین تعداد شهدا را تقدیم انقلاب و نظام کرده و اجازه نداده که طلای سیاه زیر پای عرب های خوزستان به دست دشمنان بیافتد.
بر کسی پوشیده نیست که عراقی ها باور داشتند با حمله به ایران از طریق خوزستان احتمالا عرب های این منطقه به دشمن خواهند پیوست و وقتی که ایران از بزرگترین منبع درآمد خود یعنی نفت را از دست دهد دیگر توان تامین هزینه های جنگ را نخواهد داشت و بالطبع ایران به دست عراق خواهد افتاد و این عرب های خوزستان بودند که با میهن پرستی خود همه نقشه های دشمن را نقش بر آب کردند.
پس از جنگ هم عرب های خوزستان انواع واقسام فشارها را تحمل کردند و با بدترین شرایط از بیکاری گرفته تا آلودگی هوا و غیره ساختند وسرزمین اجدادی خود را خالی نکردند.
بدیهی است که وقتی برخی نادانان با ندانم کاری های خود به این قوم توهین می کنند اینان ناراحت شوند واعتراض کنند.
سوالی که اینجا مطرح است این می باشد که این افراد با چه هدفی به یکی از اقوام اصیل ایرانی که با خون و پوست و استخوان خود پایبندی به نظام و مملکت را نشان داده توهین می کنند؟
آیا وقت آن نرسیده که به ماجرا از این زاویه نگاه کنیم که باید این فرد و یا افراد برخورد متناسب با رفتارشان شود و مورد مؤاخذه قرار گیرند تا وحدت و همگرایی در مملکت افزایش یابد؟
امروزه دشمنان از هر ابزاری برای ایجاد تفرقه میان اقوام ایرانی استفاده می کنند و مترصد چنین اتفاقاتی می باشند.
آیا باید ما خودمان آب در آسیاب آنها بریزیم؟
