درازای مرز مشترک دو کشور حدود 500 کیلومتر است و طول دیوار امنیتی مرزی فقط 144 کیلومتر خواهد بود. در بقیه فاصله تنها برج های دیده بانی، موانع فلزی و نورافکن ها قرار خواهند داشت. سویلو اظهار داشت: در جریان هشت ماه اخیر 50 درصد دیوار ساخته شده است. به گفته وی ساخت این موانع برای مبارزه با تروریسم و جلوگیری از قاچاق مواد مخدر و نفوذ مهاجران ضرورت دارد.
ولی نکاتی هم وجود دارد که شایان توجه استد. زمان دیدار وزیر ترک از نواحی هممرز، با زمان گسترس اعتراض ها در ایران مصادف شد و خود سفر جنبه تفتیشی داشت. این به معنای آن است که ترکیه بیم آن دارد که حوادث در ایران جنبه منفی را به خود گرفته و کردهای ساکن حوزه مرزی ایران همان کمکی را از آمریکا دریافت کنند که ترکهای ساکن سوریه حالا می گیرند. چند روز پیش روزنامه سراسری عربی Asharq al-Awsat با استناد به گفته های یک منبع بلندپایه غرب نوشت: واشنگتن در آینده نزدیک قصد دارد قدم هایی را بر دارد برای به رسمیت شناخته شدن دیپلماتیک منطقه ای که حالا در شمال سوریه تحت کنترل نیروهای کرد قرار دارد. اکنون کاخ سفید در حال توسعه یک استراتژی جدید برای سوریه، از جمله «پروژه کردی» است و سپس — دسیسه بازی.
حوادث حول ایران بسیار پویا به نظر می رسد. آنها منجر به ظهور یک واقعیت ژئوپلیتیک جدیدی می شوند که به نوبه خود بر روند حوادث در داخل ایران تأثیر می گذارد. ترکیه که خود را قدرت برتر در منطقه می داند، نمی توادند این واقعیت را به آسانی قبول کند که پروژه کردی حمایت شده از سوی ایالات متحده نه تنها خود این کشور را در بر گرفته بلکه به طور بالقوه به بروز تزلزلات جدی داخلی منجر می شود. حتی اگر تهران اعتراضات فعلی را خنثی کند و آنکارا احداث دیوار را در مرز با ایران به پایان برساند، بعید است که این امر به دو کشور کمک کند تا آنها در سطح منطقه ای و بین المللی در شرایطی که وضعیت ژئوپلتیک جدید در خاورمیانه در حال تکوین است بتوانند با موفقیت مانور کنند. فرا رسیدن زمان های جدید در این منطقه ادامه دارد.